Καθόμαστε εδώ και ακούμε για μια ακόμη φορά τον Joey Tempest σε ρόλο DJ στο σουηδικό ραδιόφωνο ,δεν καταλαβαίνουμε λέξη (σχεδόν) από αυτά που λέει αλλά είμαστε περιέργοι να ακούσουμε τα τραγούδια που θα διαλέξει να "αρπάξουμε" ότι μπορέσουμε από τις ιστορίες που θα πει ,να μοιραστούμε τη μουσική,να ταξιδέψουμε λιγάκι μέσα από αυτή μπας και ξεφύγουμε λιγάκι από αυτό το (υπερβολικά) ζεστό καλοκαιρινό βράδυ.
Σήμερα ο Joey Tempest έγινε 50 χρονών .Μπορεί ακόμα να μας θυμίζει τον πιτσιρικά που πριν από 30 και κάτι χρόνια μάζεψε μερικούς φίλους και έφτιαξε τη δική του μπάντα -κάτι που ήξερε από παιδί πως έπρεπε να κάνει -από τότε όμως έχει κάνει πολύ δρόμο.Από τη σκανδιναβική ροκ σκηνή και τα κλαμπ της Στοκχόλμης ,στην κορυφή του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος .με πωλήσεις εκατομμυρίων δίσκων και ατέλειωτες περιοδείες σε όλο τον κόσμο (χώρις όμως τον αδελφικό του φίλο John Norum) και μετά μακριά από τη δίνη και τους προβολείς της επιτυχίας ,χωρίς τη μπάντα,τους φίλους του, όχι όμως μακριά από τη μουσική σε μια προσωπική καριέρα σε τελείως διαφορετικό ύφος και χώρις τη δυναμική των Europe ,που όμως όπως λέει ο ίδιος τον βοήθησε να εξελιχθεί τόσο σαν συνθέτης και στιχουργός όσο και σαν ερμηνευτής.Τα τελευταία σχεδόν δέκα χρόνια ο Joey και η μπάντα του ζουν τη δεύτερη νιότη τους ,έχουν αρπάξει τη δεύτερη ευκαιρία τους από τα μαλλιά και ...της δίνουν και καταλαβαίνει.
(΄Ενα από τα αγαπημένα τραγούδια του Joey Tempest σε μια από τις σπάνιες φορές που το έχει ερμηνεύσει δημόσια.στη σουηδική τηλεόραση το 2002)
Για να πούμε την αλήθεια ,είχαμε κάνει μεγάλα σχέδια για το τι θα ανέβάσουμε σήμερα.Ο καθένας από την ομάδα είχε μαζέψει το υλικό του και ο στόχος ήταν να κάνουμε ένα "σούπερ αφιέρωμα " στον Joey αλλά όσο περισσότερα μαζεύαμε τόσο λιγότερα έμοιαζαν ,όλο και λιγότερο κατάλληλα.΄Ετσι καταλήξαμε σε μερικά απλά λόγια για τον "δικό μας" Joey ,για τους λόγους που τόσα χρόνια έχουμε κολλήσει μαζί του, με τη μουσική του ,με τη μπάντα του.
Φυσικά πρώτα και πάνω από όλα είναι η μουσική του και μιλάμε κυρίως για τη μουσική που γράφει με τους Europe ,για τους Europe.O ίδιος έχει πει ότι όταν γράφει για τη μπάντα εμπνέεται από τους μουσικούς που ξέρει ότι θα παίξουν τα κομμάτια -και πως είναι δυνατόν να μη γράψει σπουδαία κομμάτια για τα ντραμς του Ian Haughland ,το μπάσο του John Leven,το πιάνο και τα keyboards του Mic Michaeli και φυσικά τις κιθάρες του John Norum?Kι όταν εκείνοι του δίνουν τις καλύτερες ίδεες σαν ..άξιος σεφ τις ...μαγειρεύει με τον καλύτερο τρόπο σκαρώνοντας μοναδικά τραγούδια.
΄Οσο για τους στίχους ,μπόρει ο ίδιος να έχει παραδεχτεί ότι παλίότερα -που δεν ήταν και τόσο άνετος με τα Αγγλικά του -φρόντιζε απλά οι λέξεις να ακούγονται όμορφα με τη μουσική ,ομως έχει δουλεψει πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι.Το ότι πλέον ζει μόνιμα στην Αγγλία και έχει εξοικειωθεί με τη χρήση της γλώσσας τον έχει βοηθήσει να είναι πολύ περισσότερο εύστοχος σχετικά με το τι θέλει να πει μέσα από τους στίχους του αλλά και πώς θα το πει.Τα λόγια του είναι πλέον απλά ,σχεδόν χωρίς τίποτα το περιττό και μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά .΄Εμπνευσή του τις περισσότερες φορές πράγματα που έχει ζήσει είτε στην προσωπική ζωή του ,είτε στην καριέρα του,φιλτραρισμένα με τέτοιον τρόπο ,ωστε ακόμα κι όταν κανείς μπορεί να καταλάβει που αναφέρονται -να σημαίνουν κάτι ξεχωριστό για τον καθένα μας.
(΄Ενα από τα δικά μας αγαπημένα κομμάτια ερμηνευμένο με τον μοναδικό τρόπο του Joey Tempest από τo 1998 και το δίσκο Philarmania του Mike Batt)
Και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην παρουσία του πάνω στη σκηνή.Κάθε φορά που τον βλέπουμε μας έρχεται στο μυαλό ο στίχος που ο ίδιος έχει γράψει "seems to me I won't get old and my heart will never ever get cold"από το "Dance The Night Away".H απίστευτη και αστείρευτη ενέργεια του και ο ενθουσιασμός του επί σκηνής μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι ο Joey είναι ευτυχισμένος που βρίσκεται εκεί πάνω και απολαμβάνει πραγματικά αυτό που κάνει.Ε ,δεν μπορεί αυτό να μην περνάει και στο κοινο!Για να κλείσουμε όμως αυτό το κεφάλαιο νομίζουμε ότι την πιο κατάλληλη ατάκα για την αίσθηση που σου αφήνει ο Joey πάνω στη σκηνή την έχει πει μέλος της ερευνητικής μας ομάδας (που αν ο Norum-τουλάχιστον στα νιάτα του-είχε χαρακτηριστεί ως η χρυσή τομή μεταξύ Michael Schenker και Gary Moore ,τοτέ το συγκεκριμένο άτομο είναι η χρυσή τομή μεταξύ Σκουντή και Σωτηρακόπουλου).Είπε λοιπόν "Ο Joey είναι σαν το buzzer beater,σαν το "βάλτο αγόρι μου" του Διαμαντίδη."(Αναφερόταν φυσικά στο νικητήριο τρίποντο ,στον ημιτελικό με τη Γαλλία για το Ευρωμπάσκετ του 2005-παράπανω ανάλυση δεν έχει-όποιος κατάλαβε,κατάλαβε).
Αυτά λοιπόν για τον νεότερο πενηντάρη της ροκ μουσικής.Του ευχόμαστε πολλά πολλά χρόνια υγείας ,προσωπικής και οικογενειακής ισορροπίας και ευτυχίας αλλά και ατελείωτης έμπνευσης για να γεμίζει και τη δική μας ζωη με τη μουσική του.
' Οσο για σας, προσπαθήστε να ακούσετε την εκπομπή που μας συντρόφεψε την ώρα που γραφόταν αυτό το κομμάτι.Θα καταλάβετε πολύ περισσότερα από αυτά που περιμένετε-ιστορίες για τη μπάντα ,για τις γνωριμίες και τις συναντήσεις με πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας που είχε ο Joey Tempest στη διάρκεια της καριέρας του,θα ακούσετε ωραία μουσική -ίσως λίγο πιο ακουστική απο αυτη που μας έχει συνηθίσει να παίζει .από Van Morisson και Bob Dylan μέχρι τον αγαπημένο του Jackson Browne ,αλλά και Robert Plant και Rival Sons ,ενώ πάμε ακόμα και στοίχημα ότι κι εσείς θα συγκινηθείτε με το τραγούδι που αφιερώνει στο γιο του (Steve Earl -Remember Me).
http://sverigesradio.se/sida/avsnitt/234553?programid=2071&play=4662903&playtype=s%C3%A4ndning&t=11
(Αποφασίστηκε παμψηφεί να κλείσει το post και χαρακτηρίστηκε ως "γκολ από απευθείας χτύπημα κόρνερ")
