Μπορεί τα τελευταία χρόνια ο Γενάρης να είναι ένας μήνας ανένεργός για τους Europe ,υπήρξαν όμως φορές κατά τη διάρκεια της μακρόχρονής καρίερας τους που πέρασαν το συγκεκριμένο μήνα δουλέυοντας και μάλιστα ...σκληρά .Υπήρξαν χρονιές που ο Γενάρης σηματοδότησε την αρχή για μεγάλες και επιτυχημένες περιοδείες -αλλές με ευτυχές τέλος ,άλλες όχι.Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στις αρχές του 1987 η μπάντα ξεκίνησε μια μεγάλη περιοδεία από την Νορβηγία που κράτησε πάνω από δύο μήνες και πέρασε από όλες τις μεγάλες ευρωπαικές πόλεις.΄Ηταν οι πρώτες ζωντάνες τους εμφανίσεις χωρίς τον John Norum αλλά με τον Kee Marcello σαν κιθαρίστα στη σύνθεση τους .Ο Marcello δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσαρμοστεί αμέσως καθώς το The Final Countdown χτυπούσε κορυφή στις λίστες επιτυχιών όλου του κόσμου και οι πωλήσεις ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία.Η μπάντα επαίζε σε τρελλόυς ρυθμούς σχεδόν κάθε βράδυ μέχρι τα μέσα του Μάρτη όπου έκαναν ένα μικρό διάλειμμα για να ακολουθήσει μέτα από περίπου ένα μήνα μια μεγάλη αμερικάνικη περιοδεία.Οι δύο συναυλίες που έγιναν στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς βιντεοσκοπήθηκαν κι ένα καλό δείγμα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο αποτυπώνει την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στις συναυλίες των Europe εκείνη την εποχή.Μια από τις χαρακτηριστικές και ξεχωριστες στιγμές η a capella εκτέλεση του Dreamer.
Δύο χρόνια αργότερα ,το Γενάρη του 1989 οι Europe ξεκινούσαν μια ακόμα ευρωπαική περιοδεία από τη Σουηδία και τις σκανδιναβικές χώρες για να συνεχίσούν για τους επόμενους τρεις μήνες να παίζουν σε όλη την Ευρώπη.Η κυκλοφορία του Out Of This World λίγους μήνες πριν, τους είχε βρει να περιοδέυουν στην Αμερική ενώ λίγο αργότερα βρέθηκαν σε Ιαπωνία και Ασία έτσι με αυτές τις συναυλίες τους θα παρουσίαζαν για πρώτη φορά ζωντανά τα καινούρια τους τραγούδια στο ευρωπαικό κοινό.Παρόλο που οι πωλλήσεις του νέου άλμπουμ ήταν πολύ χαμηλότερες από τα εξωπραγματικά νούμερα που έκανε το Final Countdown οι Εurope συνέχισαν να γεμίζουν τους χώρους που εμφανίζονταν.Χαρακτηριστικό δείγμα των συναυλίών εκείνης της εποχής το βίντεο από την εμφάνιση στo Γκέτεμποργκ ,στις 20 Ιανουαρίου του 1989.Kάποιες φορές η μπάντα έδινε μια διαφορετική νότα στο κλείσιμο της συναυλίας διασκευάζοντας κάποιο τραγούδι των Beatles-στην συγκεκριμένη περίπτωση το Hard Days Night.
Τρία χρόνια αργότερα ,το Γενάρη του 1992 μια ακόμη ευρωπαική περιοδεία ξεκινά για τους Europe από την Φινλανδία ,λίγες μέρες μετά την εμφάνιση τους στη συναυλία της παραμονής της πρωτοχρονιάς στο Τοκυο και λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του Prisoners In Paradise.΄Ισως να μην ήταν φανερό από την αρχή της όμως η αντίστροφη μέτρηση για τη μπάντα είχε αρχίσει.Oι δισκογραφικές εταιρίες στρέφονταν πλέον στο νέο κερδοφόρο προιόν που λεγόταν grunge αφήνωντας μπάντες σαν τους Europe στο περιθώριο.Επιπλέον η ιλλιγγιώδους ταχύτητας κούρσα που έτρεχε η μπάντα τα τελευταία έξι χρόνια είχε αφήσει τα σημάδια της φθοράς πάνω τους.΄Ετσι μετά και το τελευταίο κομμάτι της περιοδείας τους στην Αγγλία οι Europe αποφάσισαν να πατήσουν φρένο και να "κατεβάσουν ρολά" για ένα διάστημα όπου το κάθε μέλος θα τραβούσε το δικό του δρόμο.(Βέβαια τότε μαλλόν κανείς δεν περιμενε ότι το διάλειμμα αυτό θα κρατούσε σχεδόν 10 χρόνια.)Η συναυλία της 15ης Μαρτίου του 1992 στο Πόρτσμουθ ήταν και η τελευταία για την μπάντα μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 1999 και το Millenium Show.Kάπως έτσι έκλείσε το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας των Europe.Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά βίντεο με συναυλίες από την τελευταία αυτή περιοδεία των Europe ,μια από αυτές θα δείτε παρακάτω στ βίντεο για να διαπιστώσετε πως όποια και να ήταν τα προβλήματα που μπορεί να είχε η μπάντα ένα πράγμα δεν άλλαζε ποτε -τα live τους παρέμεναν πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία.Τότε το κοινό είχε την ευκαιρία να δει τον Mic Michaeli να αφήνει τα keyboards του για να παίξει και κιθάρα ενώ το πάντρεμα του Superstitious με το No Woman No Cry δεν ειναι -όπως θα δείτε -εντελώς καινούρια ιδέα.
Συντομα κοντά σας με το ....δεύτερο κεφάλαιο
