Το αρχικό σχέδιο ήταν μέσα στο Σαββατοκύριακο όλα τα μέλη της ομάδας να έχουν ακούσει το War Of Kings ,έτσι ώστε να ...συνεδριάσει το ...Eurogroup μήπως και καταφέρναμε να προχωρήσουμε σε ένα ...κοινό ανακοινωθέν με τις σκέψεις μας σχετικά με την καινούρια δουλειά των Europe που μόλις είχε κυκλοφορήσει.Τελικά το σχέδιο εν μέρει πέτυχε αν και η διαδικασία είχε κάποιες περιέργες ...παρενέργειες για κάποιους από εμάς.
Τηλεφώνημα πρώτο ,κάποια στιγμή μεσημέρι Σαβάτου κι ένα από τα μέλη μας (με ομολογουμένως κάπως ...επικίνδυνο μυαλό )έχει αποφασίσει να ...τρολάρει κόσμο,βάζοντας τους να ακούσουν κομμάτια του War Of Kings και να μαντέψουν τι είναι αυτό που ακούν.Για εκείνον η έκφρασή τους όταν τελικά τους αποκαλύπτει πως ακούν Europe είναι "όλα τα λέφτα".
Τηλεφώνημα δεύτερο, απόγευμα Κυριακής,ένα από τα κορίτσια μας ,κάπως αγχωμένο ξεκινάει μια συζητηση για το War Of Kings κάπως σουρεαλιστική που νομίζουμε πως κάπου την έχουμε ξαναζήσει,σαν να θέλει να επιεβαιώσει ότι όλοι έχουμε ακούσει το ίδιο πράγμα.Και μόλις οι διαβεβαιώσεις δίνονται,το de ja vu μας γυρίζει στην 1η Σεπτεμβριου του 2006 ,όταν η φίλη μας αρκετά πιο ήρεμη και μάλλον συγκινημένη καταλήγει :"Εντάξει.Κερδίσαμε την Αμερική.Βάλαμε και κατοστάρα."
Ο τρόπος που εκφράστηκαν οι δύο φίλοι μας ίσως περιέχει τα συναισθήματα που μας δημιούργησε η ακρόαση ολόκληρου του War Of Kings αφού με το δέκατο άλμπουμ τους οι Europe μας κάνουν να νιώθουμε (για μια ακόμη φορά )περήφανοι που ακούμε τη μουσική τους και επειδή μαλλον δεν μπορούμε να το κρατάμε πια μέσα μας ,να θέλουμε να το μοιραστούμε με όλους -κι αν επιπλέον έχουμε ακούσει σπόντες για το κόλλημα μας με τη μπάντα ή έχουμε κατα καιρούς τσαντιστεί με υποτιμητικά σχόλια που έχουμε διαβάσει γι' αυτούς, ε ναι,θέλουμε να πουλήσουμε και λίγο μούρη!
Από την άλλη ,όσο κι αν τους εμπιστευόμαστε και ξέρουμε πια ότι όταν μιλούν με ενθουσιασμό για τη δουλειά τους ,έχουμε σίγουρα κάτι καλό να περιμένουμε,καταλήξαμε για μια ακόμη φορά να μην πιστεύουμε στα ...αυτιά μας αφού το αποτέλεσμα ήταν και πάλι ανώτερο των προσδοκιών μας.Οι Europe ξεπέρασαν για μια ακόμη φορά τον εαυτό τους και μας έκαναν να νιώθουμε ότι τα έδωσαν όλα και "έκαναν το παιχνίδι της ζωής τους" (τουλάχιστον μέχρι το επόμενο όπως θα έλεγε και ο κόουτς Γιαννακης).
Δεν μάλλιασε μάταια η γλώσσα του Joey Tempest να μας εξηγεί στις συνεντεύξεις του για το πόσο φρόντισαν οι Europe και ο παραγωγός τους ώστε να πετύχουν το σωστό ήχο-αυτό είναι και το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει στον δισκο.Ο εκπληκτικός ήχος ,καθαρός και ζεστός ,μοιάζει να έρχεται από μια άλλη εποχή ,από τους κλασικούς δίσους που μας έμαθαν την ουσία αυτής της μουσικής.΄Υστερα είναι ο τρόπος που είναι φτιαγμένα τα τραγούδια.Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη, κάθε λεπτομέρεια είναι φροντισμένη με μεγάλη προσοχή ,κάθε μουσικό μέρος ,κάθε όργανο αντιμετωπίζεται σαν ένα ξεχωριστό σύνολο και έχει τη θέση που πρέπει μέσα στο τραγούδι.
Τα μέλη της μπάντας πέρα από το ταλέντο και την πολύχρονη εμπειρία τους ,δεν έχουν μάθει να επαναπαύονται ,πράγμα που τους κρατάει πάντα σε φόρμα.Οι ατέλειωτες ώρες στη σκηνή αλλά και η αλλάγη στον τρόπο που γράφει και ηχογραφεί πια η μπάντα με περισσότερη ομαδική συμμετοχή μοιάζει να έχει ενισχύσει ακόμα περισσότερο την έτσι κι αλλιώς αδιαμφισβήτητη χημεία τους.
Ο Ian Haugland κάπως μετατρέπει την τρέλα του σε ενέργεια και χτίζει με πολύ δυναμισμό και μαεστρία το ρυθμό και τη "ραχοκοκκαλιά " των τραγουδιών.Ο John Leven έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο πια και συμμετέχει ενεργά στη σύνθεση δίνοντας και πάλικάποια από τα πιο χαρακτηριστικά riff .όπως και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ.Για τον John Norum τα λόγια είναι συνήθως δύσκολα γιατί απλά μοιάζουν πολύ...λίγα.Νιώθουμε ότι κι έκεινος έκανε το βήμα παραπάνω και μας έδειξε ακόμα περισσότερες πλευρές του τεράστιου ταλέντου του.Η αλήθεια είναι ότι "χαθήκαμε" κυριολεκτικά μέσα στα σόλο του είτε αυτά ήταν γρήγορα,με τέρμα τα γκάζια είτε ήταν πιο ατμοσφαιρικά και συναισθηματικά.Η χαρακτηριστική "πινελιά" του War Of Kings είναι ο....λίγο παραπάνω Mic Michaeli που.. έπεσε στο άλμπουμ και με τη μοναδική του μουσική αντίληψη και ικανότητα ισορρόπησε τα πλήκτρα του με τις κιθάρες "καρυκεύοντας" όπως και όσο έπρεπε το τελικό αποτέλεσμα.Kαι ο Joey Tempest φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω και μας εξέπληξε ευχάριστα δείχνοντας μας όχι μόνο ένα αλλά πολλά καινούρια ερμηνευτικά πρόσωπα, κάτι που μας άφησε σαν πρώτη εντύπωση ότι .. καταλήφθηκε από το πνεύμα όλων των σπουδαίων ερμηνευτών της ροκ.Οι κυρίες του CSI τον αντιμετώπισαν με πιο τετράγωνη λογική και βασισμένες στο αξίωμα ότι ο Joey έχει την ποιότητα των σποιδαίων τραγουδιστών της ροκ και δεδομένου ότι το μουσικό αυτί του μετά από χρόνια μελέτης έχει απορροφήσει όλα τα στοιχεία που τους έκαναν σπουδαίους κατέληξαν στο συμπερασμα πως-πιθανότατα και με λίγο...σπρώξιμο από τον κόουτς Cobb ,που δεν μπορεί κάτι θα είχε ψυλλιαστεί-φιλτράρισε όλα αυτά μέσα από τη δική του φωνή και εκφράστηκε μέσα από πολλούς διαφορετικούς τρόπους.Οι αθλητικοί μας πάλι πιο λιγόλογοι και πρακτικοί αποφάνθηκαν πως ο αρχηγός αποφάσισε να κάνει στο γήπεδο ,πράγματα που μέχρι τώρα ίσως να τολμούσε μόνο στην προπόνηση.
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην πούμε και δύο λόγια για τον Dave Cobb που μέσα στο 20% του περιθωρίου της ...δηιουργικής ασάφειας που του άφησε η συμφωνία με τους Europe(theband) κατάφερε να κάνει πολλά.Έγραψε και έπαιξε μουσική μαζί τους και με τις ιδέες του,τη βαθιά γνώση του για τη ροκ μουσική και τις κοινές απόψεις που φαίνεται να είχε με την μπάντα ,έδωσε το κάτι παραπάνω που έκανε το War Of Kings τελικά εξαιρετικό.Πολύ σημαντική και η συμβολή του ηχολήπτη John Netti στη διαμόρφωση του εκπληκτικού ήχου για τον οπόίο μιλήσαμε παραπάνω.
Αυτό που παραμένει σταθερό στο άλμπουμ είναι ο καθαρός ροκ ήχος καθώς το ύφος ,οι διαθέσεις και τα συναισθήματα αλλάζουν σχεδόν από τραγούδι σε τραγούδι.Ο δίσκος ξεκινάει με το εμπνευσμένο από την ιστορία των Vikings ,επιβλητικό War Of Kings και ανεβάζει στροφές με το δυναμικό Hole In My Pocket -δύο κομμάτια που επιλέχθηκαν για να ανοίγουν και τις συναυλίες τους.Αμέσως μετά η ατμόσφαιρα αλλάζει με το πολύ ξεχωριστό Second Day ,ένα εξαιρετικό τραγούδι (με άρωμα Secret Society κατά τη γνώμη μας )με πολύ ισχυρό μήνυμα και συναίσθημα -πολύ χαιρόμαστε που το έβαλαν και στο live.Σε πιο blues διάθεση το Praise you, έκανε τα κορίτσια μας (που έπιασαν το ...νόημα) να λιώνουν αν και ομολογούμε ότι το σόλο του Νorum μας παρέσυρε όλους μας.Ο ρυθμός αλλάζει ,η αδρεναλίνη ανεβαίνει και η μπάντα πατάει γκάζι ως το τέρμα με το εκρηκτικό Nothing To Ya,λίγο πριν χαθούμε στους αχανείς αμερικάνικους πολιτειακούς δρόμους που μας ταξιδεύει το εκπληκτικά ατμοσφαιρικό California 405.Aκολούθεί το κομμάτι που είχε πρωτογραφτεί ως Out Of This World ,αλλά βρήκε το δρόμο του πολλά χρόνια αργότερα σαν Days Of Rock'n Roll.Για μας έγινε πολύ αγαπημένο ,κάτι σαν το Don't Believe A Word των Thin Lizzy ,ένα απλό καθαρόαιμο ροκ κομμάτι,με riff που κολλάει στο μυαλό και σε ακολουθεί σχεδόν παντού ,είτε το σιγομουρμουρίζεις μόνος,είτε το τραγουδάς μαζί με τη μπάντα σε μια συναυλία.Το κλίμα και πάλι αλλάζει με δυο τραγούδια που απλά λατρέψαμε,τα Children Of The Mind και Rainbow Bridge,όπου οι Europe "παίζουν"ευφυέστατα και σε υψηλό επίπεδο με τους ρυθμούς,τη μουσική ,τους στίχους αλλά και τα φωνητικά και μας πάνε σε ...άλλες πολιτείες.Το Angels (With Broken Wings)είναι το τραγούδι που έγραψαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο στο στούντιο μαζί με τον Dave Cobb και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκε από την είδηση του θανάτου του Jack Bruce.Αρκετά σκοτεινό και μελαγχολικό,με μια ατμόσφαιρα εύθραυστη και επιβλητική ταυτόχρονα και πολύ έντονο συναίσθημα ,αυτό που καταφέρνει κυρίως είναι να μιλήσει στην ψυχή.Λίγο πριν το τέλος η διάθεση γίνεται πιο ανάλαφρη και παιχνιδιάρικη ,τα γκάζια ανεβαίνουν και πάλι για να έρθει το Light It Up με ένα έξτρα χορταστικό σόλο που είναι όλα τα λεφτά .Στο τέλος της μέρας απλά αφήστε τον captain Norum και τον maestro Michaeli να σας πάρουν από το χέρι σε μια "πέραν του κόσμου τούτου" εκδοχή της Vasastan.
H αλήθεια είναι ότι ακούγοντας το War Of Kings βρήκαμε πολλά στοιχεία που μας θύμισαν τους λόγους για τους οποίους αγαπάμε αυτή τη μουσική και τις μπάντες που τη διαμόρφωσαν.Στις κρριτικές και τις παρουσιάσεις που διαβάζουμε οι γράφοντες προσπαθούν να καταλήξουν ποιόν ακριβώς τους θυμίζει τι, ενώ χωρίς σκέψη κάποιοι θα μπορούσαν να πουν πως οι Europe προσπαθούν να μιμηθούν τις μεγάλες μπάντες .Αυτό που κάνουν όμως εκείνοι είναι να τιμούν τις ρίζες τους μέσα από τον απόλυτα σύγχρονο ήχο τους που φέρει τη χαρακτηριστική υπογραφή τους και να δίνουν ένα ισχυρό παράδειγμα του πως πρέπει να παίζεται η ροκ μουσική σήμερα.Το War Of Kings είναι για έμας ένα ακόμα σημείο αναφοράς (μετά το Secret Society),η κορύφωση μιας τριλογίας -όπως είπε και ο Joey Tempest-που ξεκίνησε με το Last Look At Eden και το Bag Of Bones.Φαίνεται πως -όπως και στην "Επιστροφή του Βασιλιά"-οι Europe ,μετά από πολλές και συναρπαστκές περιπέτειες, κατάφεραν να κατακτήσουν την δική τους Λευκή Πόλη (Minas Tirith).Μέχρι να αποφασίσουν τη συνέχεια ,εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απολαύσουμε την ακρόαση του War Of Kings και να τους ευχαριστήσουμε άλλη μια φορά για το ταξίδι.
