Την ιστορία πίσω από ένα ακόμα τραγούδι μοιράστηκε πρόσφατα με τους φίλους των Europe o Joey Tempest μέσα από τη σειρά Ask The Band.To Ready Or Not είναι φτιαγμένο θα μπορούσε να πει κανείς για να παίζεται ζωντανά στη σκηνή γι'αυτό και από το 1988 που κυκλοφόρησε έχει σχεδόν μόνιμη θέση στο σετ των συναυλιών τους και έχει αγαπηθεί εξίσου από το κοινό.Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι πηγή έμπνευσης για αυτό ήταν μια συναυλία.
Ο Joey έγραψε το Ready Ot Not μετά από μια συναυλία των Thin Lizzy στο Ice Stadium στη Στοκχόλμη.Η μπάντα είχε ένα τραγούδι με τον τίτλο Are You Ready? που το έπαιζαν στις συναυλίες και πριν αρχίσει, ο Phil Lynott πάντα έκανε αυτή την ερώτηση στο κοινό.Εκείνο το βράδυ ο Joey με τους φίλους του απαντούσαν από την 5η σειρά με τις γροθιές τους υψωμένες-ήταν πάντα έτοιμοι όταν οι Thin Lizzy βρίσκονταν στην πόλη τους.Αυτή η ιστορία έδειξε πως το Ready Or Not γράφτηκε πολύ πριν κυκλοφορήσει και έκανε τον Joey να αποκαλύψει μερικές ακόμα λεπτομέρειες γύρω από αυτό.Η εν λόγω συναυλία έγινε το 1983 και τότε γράφτηκαν οι πρώτοι στίχοι,ο τίτλος και το αρχικό riff.Κάθε τόσο δούλευε πάνω στο κομμάτι το οποίο πήρε την τελική μορφή του το 1987 όταν για ένα διάστημα ζούσε στη Δανία και όπως ξέρουμε ηχογραφήθηκε το 1988 στο στούντιο Olympic στο Λονδίνο για να μπει στο άλμπουμ Out Of This World.
Σαν έτοιμοι από καιρό απόψε οι Europe επιστρέφουν στη σκηνή για μια κανονική περιοδεία μετά από διόμισυ χρόνια (και κάτι παραπάνω).Μαζί με τους Foreigner συνοδεύουν τους Whitesnake στις ημερομηνίες της Farewell Tour σε Ιρλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο ξεκινώντας από την 3Αrena στο Δουβλίνο και για 8 συνολικά συναυλίες.Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Ian Haugland είπε πως αυτή η περιοδεία θα είναι σαν οικογενειακή συγκέντρωση αφού έχουν ξαναβρεθεί ατο παρελθόν τόσο με τους Whitesnake όσο και με τους Foreigner.Mε τους πρώτους βρέθηκαν για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2008 στην Ιταλία,το 2013 έκαναν τρεις συναυλίες ενώνοντας τις δυνάμεις τους και με τους Def Leppard ενώ και το φθινόπωρο του 2019 έκαναν κοινές εμφανίσεις σε φεστιβάλ στη Νότια Αμερική.Εurope και Foreigner είχαν συναντηθεί επι σκηνής το 2014 στην περιοδεία των δεύτερων και πάλι στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η συνεργασία των Europe με τη μπάντα του David Coverdale θα συνεχιστεί και στο ευρωπαϊκό κομμάτι της περιοδείας για όλο τον Ιούνιο ενώ μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν προγραμματίσει εμφανίσεις και σε τέσσερα σημαντικά μουσικά φεστιβάλ (Hello/ Ολλανδία,Graspop/Βέλγιο,Tons Of Rock/Νορβηγία και Rock Imperium/Iσπανία).
Kάτι από τα δικά του πρώτα βήματα στη μουσική πρέπει να θύμισε στον Joey Tempest η μπάντα 8:48 από την πόλη Barry στην Ουαλία που έδωσε την πρώτη της συναυλία σε λύκειο της πολής πριν από περίπου δύο εβδομάδες.Κάτι που τα μέλη της είναι περίπου στην ηλικία του μεγαλύτερου γιου του,κάτι που τα παίδια αποφάσισαν να διαθέσουν τα έσοδα αυτής της πρώτης συναυλίας για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία,τράβηξαν την προσοχή του Joey που ανέδειξε την προσπάθεια τους μέσα από ένα βίντεο.
Εκτός από τις συναυλίες έχουμε κι άλλα ευχάριστα να περιμένουμε από τα μέλη της μπάντας και συγκεκριμένα τον John Norum αφού σε 10 μέρες ,δηλαδή στις 20 Μαϊου κυκλοφορεί (επιτέλους) το πρώτο single από τον εδώ και πολύ καιρό αναμενόμενο προσωπικό του δίσκο που θα έχει τίτλο Gone To Stay.To single που λέγεται Sail On θα συνοδεύεται από το βίντεο που σκηνοθέτησε ο Patric Ullaeus και γυρίστηκε πάνω σε ένα πλοίο των Vikings.
Πριν από μερικές εβδομάδες οι Europe μας είχαν βάλει στα παρασκήνια της φωτογράφισης για το εσώφυλλο του όγδοου άλμπουμ τους Last Look At Eden που κυκλοφόρησε το 2009 και μας είχε εντυπωσιάσει τόσο για το εξώφυλλο του όσο και για τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό του γενικότερα.Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει το ενδιαφέρον των φίλων της μπάντας για αυτό παραμένει αμείωτο κι έτσι οι Europe επιστράτευσαν τον πλέον ειδικό για να μας αποκαλύψει τα μυστικά του,τον δημιουργό του Δημήτρη Δημητριάδη.
O Δημητριάδης εξήγησε μέσα από μια ανάρτηση στο facebook πως προέκυψαν οι ιδέες για τις εικόνες που δημιούργησε συνοδεύοντας τα σχόλια του με φωτογραφίες που τον ενέπνευσαν και με τα προσχέδια που οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.Όταν του έδωσαν τον τίτλο του άλμπουμ θέλησε να αποφύγει τα βιβλικά κλισέ και προσέγγισε το θέμα της Εδέμ από την προοπτική της "γένεσης/γέννησης" όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.Έτσι επικέντρώθηκε σε ένα μοριακό επίπεδο που είχε να κάνει με ωάρια,κύτταρα,έμβρυα,σπόρους,βλάστηση και γενικότερα τη νέα ζωή.H ιδέα για τον ακιδωτό φλοιό του καρπόυ που βλέπουμε στο εξώφυλλο του δίσκου προήλθε όταν είδε στο διαδίκτυο μια απεικόνιση του σιδηρορευστού (μιας μαύρης παχύρρευστης ουσίας που περιέχει νανοσωματίδια μετάλλου και παίρνει αυτή την ακιδωτή μορφή όταν έρχεται σε επαφή με τον μαγνητισμό).Επιπλέον αυτό το σχήμα,μαύρο και γυαλιστερό ήταν πολύ ...rock'n roll.Kάπως έτσι λοιπόν βρέθηκε η αρχική ιδέα.
Σε συνδυασμό με την ιδέα ενός διαιρούμενου κυττάρου προέκυψε η εικόνα αυτού του ακιδωτού σχήματος να καθρεφτίζεται αποκτώντας έτσι μια αρρενωπή ενέργεια και θυμίζοντας παράλληλα κάτι από το απαγορευμένο φρούτο.Στην προσπάθεια του να βρει κάτι για να αντισταθμίσει την αρσενική ενέργεια αναρωτήθηκε τι θα γινόταν αν χώριζε αυτό το πράγμα στη μέση.Στα αρχικά του σχέδια και τις μακέτες αποκαλύφθηκε μια "ευσεβώς θυληκή ενέργεια" όπως λέει και έτσι η ιδέα του ολοκληρώθηκε.Ταίριαζε απόλυτα με τις έννοιες της Εδέμ που είχε στο μυαλό του,με μια δυνατή rock'n roll χροιά.
Και φτάνουμε στις φωτογραφίες των Εurope στο άλμπουμ,τις οποίες θυμηθήκαμε πρόσφατα μέσα από τη σειρά Europe Moments.O Δημητριάδης ήθελε να μεταφέρει την ιδέα του σιδηρορευστού και στην φωτογράφιση για το CD.Kαθώς δούλευε πάνω σε γραφικά με απρόμαυρο θέμα σκέφτηκε πως θα ήταν αν πετούσαν μαύρη μπογιά πάνω στα μέλη της μπάντας.Εκείνοι ανταποκρίθηκαν θετικά κι έτσι έστειλε τα προσχέδια στον φωτογράφο Frederik Etoall,που με τη σειρά του εκτέλεσε τέλεια τις λήψεις.
Στον Δημητριάδη ανήκει και η ιδέα της κυκλοφορίας του άλμπουμ με διαφορετικά χρώματα στο εξώφυλλο.Όταν έκανε το σχεδιασμό συζητούσε με τη μπάντα την ιδέα να κάνουν κάτι ξεχωριστό για τους θαυμαστές τους.Έτσι σκέφτηκε τις διαφορετικές εκδοχές του εξώφυλλου κάθε μια στα χρώματα του μήλου -κόκκινο,πράσινο και κίτρινο,κάτι που θα έδινε στους θαυμαστές τη δυνατότητα της προσωπικής επιλογής και θα προσέλκυε και τους φανατικούς συλλέκτες.Και αυτή η ιδέα του βρήκε θερμή ανταπόκριση τόσο από τη μπάντα όσο και από το κοινό.
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο καλλιτέχνης η ιδέα του σιδηρορευστού χρησιμοποιήθηκε και από άλλους μουσικούς μετά το Last Look At Eden,το 2009 όμως που κυκλοφόρησε το άλμπουμ ήταν μοναδικό και ήταν το πρώτο.Η δουλειά του αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς στην πορεία των Europe κάτι για το οποίο ο ίδιος είναι ιδιαίτερα περήφανος.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τους Europe όταν ένα χρόνο νωρίτερα είχε σχεδιάσει το εξώφυλλο του live άλμπουμ Almost Unplugged.Mετά το Last Look At Eden επιμελήθηκε την έκδοση του ear-book Live Look At Eden,ένα φωτογραφικό άλμπουμ γεμάτο στιγμιότυπα από την περιοδεία που ακολούθησε το άλμπουμ το οποίο συνοδευόταν από ένα CD με ζωντανές ηχογραφήσεις από εκείνη την περιοδεία και ένα DVD από την εμφάνιση της μπάντας στο φεστιβάλ I-Τunes .Στο επόμενο άλμπουμ των Europe,Bag Of Bones,μπορεί να μην σχεδίασε το ευφάνταστο εξώφυλλο ήταν όμως υπέύθυνος για την καλλιτεχνική επιμέλεια του δίσκου.To 2004 o Δημητριάδης ταξίδεψε ως τη Σουηδία για να δει τους Europe στην πρώτη μεγάλη συναυλία τους -που σήμανε ουσιαστικα και την επανένωση τους-στο Sweden Rock Festival και λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε να συνεργάζεται μαζί τους.Ο καλλιτέχνης και η μπάντα συναντήθηκαν ξανά το 2018 όταν οι Europe ταξιδεψαν για πρώτη φορά στην Αυστραλία στα πλαίσια της περιοδείας για το Walk The Earth.
Για τους μουσικούς που υπήρξαν οι κυριότερες επιρροές του αλλά και την πρώτη και καθοριστική για το μέλλον του συναυλία που παρακολούθησε μας μίλησαν αντίστοιχα ο John Leven και ο Ian Haugland απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις του Ask Τhe Band της Παρασκευής 22 Απριλίου.
Τέσσερεις μπασίστες ξεχώρισε ο John Leven ως αυτούς που τον επηρέασαν περισσότερο, στην απάντηση του στο Instagram.Αυτοί είναι ο John Paul Jones των Led Zeppelin,o Geddy Lee των Rush,o Roger Glover των Deep Purple και ο Michael Anthony των Van Halen.Καθόλου τυχαία όλοι τους υπήρξαν μέλη στις μπάντες που άκουγε από πολύ νεαρή ηλικία όπως διευκρινίζει και ο ίδιος.
Την πρώτη του αληθινή rock συναυλία θυμήθηκε ο Ian Haugland μετά από ερώτηση στο Facebook.Ήταν μόλις 12 χρονών όταν πήγε μαζί με έναν φίλο συμμαθητή του να δει τους Rainbow να παίζουν ζωντανά στο Concert House στη Στοκχόλμη στις 25 Σεπτεμβρίου του 1976.Λόγω ηλικίας τους συνόδευε και η μητέρα του συμμαθητή αλλά οι Rainbow άξιζαν κάθε θυσία.Η συγκεκριμένη συναυλία ουσιαστικά καθόρισε τη ζωή του αφού παρακολουθώντας τον Cozy Powel αποφάσισε πως θα γινόταν και ο ίδιος ένας rock ντράμερ.
Σε αυτό το περιστατικό αναφέρθηκε ο Ian και σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Matty Roberts για το 84ο επεισόδιο της διαδικτυακής σειράς Percussion Discussion.Εκεί μίλησε ακόμα για τα πρώτα του βήματα στη μουσική,για την οντισιόν που τον έκανε μέλος των Europe ,ενώ αποκάλυψε και κάποιες άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν (που πολύ μας αρέσει να μαθαίνουμε.)
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στην ηλικία των 4-5 ετών όταν άκουσε το She Loves You των Beatles στο πικάπ της μεγαλύτερης αδελφής του.Μερικά χρόνια αργότερα άκουσε το Paranoid των Black Sabbath στην κουζίνα του πατρικού του και ολόκληρο το άλμπουμ στο αυτοκίνητο του αδελφού του.Ακολούθησαν οι Deep Purple και οι Rainbow(στο σπίτι του συμμαθητή του) και φυσικά η συναυλία που αναφέραμε πιο πάνω που τον έκαναν να αποφασίσει να ασχοληθεί με τη μουσική παίζοντας ντραμς.Οι γονείς του φάνηκαν ιδιαίτερα υποστηρικτικοί σε αυτή την απόφαση του-ο πατέρας του του έκανε δώρο τα πρώτα μεταχειρίσμενα ντραμς ενώ επειδή ήταν μάστορας,αργότερα τον βοηθούσε να μεταποιήσει τα παλίότερα κάνοντας τα έτσι με έναν τρόπο καινούρια.
Ο Ιan πάντως είχε φτιάξει την πρώτη του μπάντα πριν ακόμα αποκτήσει τα πρώτα του ντραμς-λεγόταν Toxic και μάλιστα είχαν γράψει και ένα δικό τους τραγούδι το Made In Hong Kong.Την πρώτη του συναυλία την έδωσε με την επόμενη μπάντα τους Rocking Rodgers στο πάρτι ενός φίλου του,τελείωσε όμως πριν καλά καλά ξεκινήσει αφού οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία.Άδοξο τέλος είχε και η δεύτερη τους απόπειρα που έγινε στο τέλος της σχολικής χρονιάς στην αυλή του σχολείου.Για να κάνουν πιο εντυπωσιακή την εμφάνισή τους αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν καποια χειροποιήτα εφέ από κροτίδες,το παράκαναν όμως λίγο με τις αναλογίες με αποτέλεσμα -μόλις έσκασε το πρώτο-να τραπεί το κοινό σε φυγή και να προκληθεί παρέμβαση της πυροσβεστικής.
Μια ακόμη αξιομνημόνευτη εμπειρία ήταν η ακρόαση για τον Yngwie Malmsteen μια ιστορία που έχει γίνει πολύ δημοφιλής εδώ και περίπου ένα χρόνο που την διηγήθηκε για πρώτη φορά.Παρόλο που τα πήγε καλά και πήρε τη θέση,ο Ian τα χρειάστηκε βλεποντας την "άγρια" ατμόσφαιρα ανάμεσα στον Malmsteen και τον Marcel Jacob και σκαρφίστηκε μια γελοία δικαιολογία για να αρνηθεί.Ο Malmsteen πήρε κάπως βαριά την απόρριψη,η ιστορία όμως μάλλον δικαιώνει τον Ian καθώς όπως επισημαίνεται και στη συζήτηση,δύσκολα στέριωνε κάποιος ντράμερ στη μπάντα του κιθαρίστα ενώ αντίθετα εκείνος λίγο αργότερα έγινε μέλος των Europe.
H πρώτη του "γνωριμία " με τους Europe έγινε στα προκριματικά του μουσικού διαγωνισμού Rock S/M αφού συμμετείχε και ο Ian με τη δική του μπάντα.Οι Europe ήταν εκείνοι που πέρασαν στον επόμενο γύρο και λίγο καιρό μετά ο Ian,με σπασμένο χέρι μετά από ένα ατύχημα,παρακολουθούσε τους "εχθρούς" του στην τηλεόραση να κερδίζουν το πρώτο βραβείο στον τελικό.Ενώ οι Europe έκαναν δίσκους και συναυλίες,η δική του καριέρα δεν εξελισσόταν όπως την ονειρευόταν αφού σε κάποια από τις μπάντες που συμμετείχε δεν έπαιζε καν ντραμς.Πάνω που σκεφτόταν ότι ίσως έπρεπε να τα παρατήσει και να βρει μια "κανονική" δουλειά ήρθε το τηλεφώνημα από τον μάνατζερ των Europe που έψαχναν καινούριο ντράμερ.'Όπως έμαθε τον είχαν ξεχωρίσει από τότε που τον άκουσαν να παίζει στον διαγωνισμό.Ο Ian πέρασε μια εβδομάδα κάνοντας ασταμάτητα πρόβες τα τραγούδια της μπάντας που θα έπαιζε στην ακρόαση.Η μεγάλη μέρα έφτασε και αφού τον άκουσαν χρειάστηκαν περίπου 20 -αργά και βασανιστικά για εκείνον -λεπτά για να αποφασίσουν και να του ανακοινώσουν πως θα γινόταν μέλος των Europe.O Ian βρέθηκε στον παράδεισο και το γιόρτασε με φτηνό κρασί από την τοπική κάβα-είχε μόλις συμπληρώσει την ηλικία που μπορούσε να το αγοράσει.
To πρώτο άλμπουμ του Ian με τους Εurope ήταν το Τhe Final Countdown και όπως λέει τα περισσότερα τραγούδια του γράφτηκαν όσο η μπάντα ήταν σε περιοδεία -o Joey Tempest έφτιαχνε τα demo στο στούντιο στο σπίτι του και τους τα έπαιζε στο λεωφορείο.Το ομότιτλο κομμάτι ο Ian το άκουσε σε ένα διάλειμμα των ηχογραφήσεων του άλμπουμ της αδελφής του John Norum,Tone στο οποίο ο Joey έκανε την παραγωγή και εκείνος έπαιζε ντραμς.H πρώτη εντύπωση ήταν πως κάτι πολύ διαφορετικό από ότι είχε κάνει η μπάντα μέχρι τότε και όχι μόνο,δεν πίστεψε όμως πως θα μπορούσε να γίνει επιτυχία αντίθετα με το Carrie ή το Rock The Night.Iδιαίτερη αναφορά γίνεται στο "γέμισμα" των ντραμς πριν από το κιθαριστικό σόλο του κομματιού που σύμφωνα με τον Roberts είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της δεκαετίας του 80.Ο Ian αποκαλύπτει πως ήταν μια έμπνευση της στιγμής και πως δεν έχει καταφέρει ποτέ να το παίξει ξανά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.Μιλάει ακόμα για το περίφημο τέμπο που θυμίζει καλπασμό και είναι εμπνευσμένο από τραγούδια όπως το Run To The Hills των Iron Maiden,για το οποίο επέμενε η μπάντα ενάντια στις αντιρρήσεις του παραγωγού Kevin Elsson.Mας αποκαλύπτει ακόμα πως υπάρχουν κοινά μέρη με ντραμς στο The Final Countdown και το Rock The Night (κάνοντας μας έτσι να τα ακούσουμε και πάλι ,ακόμα πιο προσεκτικά) τα οποία ομολογεί πως έχει "κλέψει" από τον Phil Collins.O Ian δυσκολεύτηκε πολύ με το κομμάτι για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να παίξει σωστά και χρειάστηκε μια ολόκληρη μέρα και τουλάχιστον 25 προσπάθειες για να το καταφέρει.
Όπως ξέρουμε το τραγούδι που προκρινόταν αρχικά σαν single του άλμπουμ The Final Countdown ήταν το Rock The Night που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα το 1985 και είχε ήδη γίνει επιτυχία στη Σουηδία.Ο Ian θυμάται πως οι πρώτες 5000 κόπιες του single είχαν τυπωθεί σε λάθος στροφές με αποτέλεσμα να ακούγεται σαν να τραγουδάει ο Ντοναλντ Ντακ και τα δισκάκια να αποσυρθούν.Το κανονικό single πάντως πούλησε γύρω στα 25000 αντίτυπα και ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος για τον Ian.Όταν όμως παρέλαβε την τιμητική πλακέτα του διαπίστωσε πως το όνομα του ήταν γραμμένο λάθος (Hauglund αντί για Haugland) και την έστειλε πίσω για να την διορθώσουν.Του την επέστρεψαν λίγο αργότερα χωρίς να έχει αλλάξει κάτι κι έτσι αποφάσισε να την κρατήσει όπως είναι-έτσι κι αλλιώς ένα ορθογραφικό λάθος δεν άλλαζε την αξία της επιτυχίας.
Στο πιο πρόσφατο άλμπουμ τους ,το Walk The Earth οι Europe άφησαν -ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά-τις επιρροές τους να φανούν στη μουσική τους ,θυμίζοντας τον ήχο από μπάντες όπως οι Deep Purple ή οι Rainbow.Aυτό τη δεκαετία του 80 που ο καθένας προσπαθούσε να αποδείξει ότι είναι μοναδικός θα μπορούσε να θεωρηθεί μέχρι και προσβολή,πλέον όμως δεν τους νοιάζει να τους συγκρίνουν με τις αγαπημένες τους μπάντες.Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και το γεγονός ότι το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο στούντιο Abbey Road που όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ian οι τοίχοι του είναι ποτισμένοι με μουσική ιστορία.Η παρουσία τους εκεί τους έκανε πιο ταπεινούς ,τους έκανε να εκτιμήσουν τη δική τους πορεία όλα αυτά τα χρόνια αλλά και να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τη διαδικασία αφήνοντας τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους.Το θρυλικό στούντιο έπαιξε το ρόλο του στη διαμορφωση του ήχου του άλμπουμ που έχει τη ζεστασιά περασμένων δεκαετιών.Τόσο οι Europe όσο και ο παραγωγός Dave Cobb είναι οπαδοί του vintage ήχου και εκεί βρήκαν τον ιδανικό εξοπλισμό για να τον πετύχουν-χρησιμοποίησαν ακόμα και την κονσόλα των Beatles!
Σε λιγότερο από μια εβδομάδα οι Europe επιστρέφουν στη σκηνή συνοδεύοντας τους Whitesnake στην Farewell Tour τους που ξεκινάει από το Δουβλίνο στις 10 του Μάη.Στις συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί τους θα είναι και οι Foreigner ,μια συνύπαρξη που όπως λέει ο Ian θα είναι σαν οικογενειακή συγκέντρωση αφού οι Europe έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν και με τις δύο μπάντες.Μετά από τόσο καιρό μακριά από τη δράση θα είναι σαν να μαθαίνεις να περπατάς από την αρχή ,όμως για τον Ian ,μετά από εκείνο το απόγευμα του Σεπτεμβρίου του 1976 που είδε τον Cozy Powel να τα δίνει όλα στη σκηνή με τους Rainbow,αυτός είναι ο σκοπός του στη μουσική.
