O John Norum για το Gone To Stay (και πολλά άλλα...)

 Με αφορμή την κυκλοφορία του  ένατου προσωπικού του άλμπουμ Gone To Stay ο John Norum έδωσε δύο ακόμα συνεντεύξεις στις ιστοσελίδες VWmusickrocks και Εonmusic όπου μίλησε κυρίως για τα καινούρια τραγούδια και τη μουσική του αλλά και για την πορεία του με τους Europe μετά την επανένωση ενώ έδωσε και κάποιες πληροφορίες για τα μελλοντικά τους σχέδια.

Η αναμονή για το Gone To Stay ήταν μεγάλη αφού κράτησε πάνω από μια δεκαετία γιατί όπως εξηγεί ο κιθαρίστας τα άλμπουμ και οι περιοδείες με τους Europe αλλά και οι οικογενειακές υποχρεώσεις (όπως ξέρουμε είναι μπαμπάς τριών παιδιών) δεν του άφηναν χρόνο για να ασχοληθεί με αυτό.Την τελευταία διετία όμως οι συναυλίες της μπάντας ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας βρήκε την ευκαιρία να αφοσιωθεί περισσότερο στον δικό του δίσκο.O κιθαρίστας δηλώνει ενθουσιασμένος από την κανούρια του δουλεία καθώς την θεωρεί  ως την πιο ολοκληρωμένη.Πρόκειται για μια μίξη από διαφορετικά μουσικά στυλ που  συνδυάζει τις επιρροές του όλα αυτά τα χρόνια.Xαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το ομότιτλο κομμάτι Gone To Stay που το βίντεο του συνόδεψε την κυκλοφορία του άλμπουμ-εκεί μπορεί να ακούσει κανείς στοιχεία από Deep Purple,Black Sabbath αλλά και Frank Marino του οποίου ο John είναι μεγάλος θαυμαστής.Aπό την άλλη το One By One (στο οποίο ακούμε τη φωνή του Age Sten Nilsen) είναι μια μπαλάντα με στοχεία blues,hard rock ακόμα και metal κι αυτό γιατί δεν του αρέσει να μένει κολλημένος σε ένα συγκεκριμένο στυλ -αν ένα τραγούδι είναι καλό μπορεί να είναι οτιδήποτε,από pop μέχρι metal ακόμα και reggae.Αυτές οι συνεχείς αλλαγές είναι που αγάπησε στον David Bowie και σε αυτό το άλμπουμ διασκευάζει για πρώτη φορά ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του το Lady Grinning Soul.

Άλλο ένα κομμάτι που συμμετέχει ο Νilsen είναι το Norma του οποίου τα βασικά μέρη υπήρχαν σε ένα demo και ολοκληρώθηκε στο στούντιο από τον Norum και τον ντράμερ Peer Stappe.Στην πορεία άλλαξαν κάποια πράγματα στην ενορχήστρωση με την συμφωνική ορχήστρα της Στοκχόλμης να συμμετέχει στο τραγούδι.Οι στίχοι (όπως και στο One By One) γράφτηκαν από έναν καλό φίλο του John, τον Michael Guy έναν αμερικανό παραγωγό,ηχολήπτη και κιθαρίστα και αναφέρονται στην ζωή της Marilyn Monroe της οποίας το αληθινό όνομα ήταν Norma Jean.

Tον Age Sten Nilsen τον γνώριζε μόνο από τη συμμετοχή του στη Eurovision με τους Wigwam μέχρι που εκείνος τον κάλεσε να παίξει κιθάρα σε μια από τις παραστάσεις που έκανε με τα τραγούδια τον Queen και ο John εντυπωσιάστηκε από τη φωνή του που θύμιζε τον Freddie Mercury.Aργότερα συνεργάστηκαν στους Nordic Beast την μπάντα που είχαν φτιάξει με τον Mickey Dee,τον Hal Patino και τον Mic Michaeli.Όταν χρειάστηκε κάποιον να τραγουδήσει σε ψηλότερη κλίμακα απο τον ίδιο,απευθύνθηκε στον Nilsen και εκείνιος δέχτηκε ευχαρίστως.

Tο άλμπουμ κλείνει με ένα κομμάτι από το παρελθόν,το Face The Truth,μια σύνθεση του Norum και του Glenn Hughes,σε μια πολύ διαφορετική εκδοχή που προέκυψε τυχαία στο στούντιο ενώ δοκίμαζε το σόλο για ένα άλλο τραγούδι.Μέχρι να ετοιμαστεί ο ηχολήπτης εκείνος έπαιζε το Face The Truth σε πιο αργό ρυθμό κι αυτό άρεσε στο συνεργάτη του και το ηχογράφησε,Ακούγοντας το ξανά αργότερα ο John αποφάσισε να ηχογραφήσει ολόκληρο το τραγούδι σε αυτή την πιο αργή εκδοχή του.Η αρχική σκέψη ήταν να μπει ως bonus μόνο στην ιαπωνική έκδοση ,τελικά όμως παρέμεινε κανονικά στο άλμπουμ και σαν bonus κομμάτι για την Ιαπωνία επιλέχθηκε το ορχηστρικό Magnetic Soul,που περιέχει πολλά κιθαριστικά σόλο καθώς το κοινό της χώρας αγαπά τους σπουδαίους κιθαρίστες και εκτιμά αυτού του του είδους τα κομμάτια.

To Gone To Stay διαφέρει και από πλευράς παραγωγής τόσο από τα τελευταία άλμπουμ των Europe όσο και από το Play Yard Blues στο οποίο τη μίξη είχε κάνει ο ίδιος  μαζί με τον ντράμερ Thomas Broman.Αυτή τη φορά δεν θέλησε να μπει σε αυτή τη διαδικασία γνωρίζοντας πως θα του έπαιρνε πολύ χρόνο και έτσι προσέγγισε τον παραγωγό Wyn Davis από το Los Angeles με τον οποίο συνεργάστηκε για πρώτη φορά ως μέλος της μπάντας του Don Dokken στο άλμπουμ Up From The Ashes,στη συνέχεια στους προσωπικούς του δίσκους Face The Truth και Αnother Destination αλλά και στο άλμπουμ των Dokken Long Way Home το 2002.O Davis εκτός από εξαιρετικός παραγωγός παίζει και ο ίδιος κιθάρα και από την πρώτη συνεργασία του με τον John καταλάβαίνε αμέσως τι είναι αυτό που ήθελε να κάνει ενώ του έδινε πολύτιμες συμβουλές.Πλέον οι δυο τους γνωρίζονται καλά,ο Norum τον σέβεται και τον εμπιστεύεται γι'αυτό και του ζήτησε να αναλάβει τη μίξη του άλμπουμ και δηλώνει πολύ ευχαρίστημένος με το αποτέλεσμα.Σε αυτό το δίσκο ήθελε έναν πιο καθαρό ήχο και καθώς είναι οπαδός του ήχου των δεκαετιών του 60 και του 70 χρησιμοποιήσε και τον ανάλογο "παλιάς σχολής" εξοπλισμό.

Oι μουσικές επιρροές του John προέρχονται κυρίως από ευρωπαίους μουσικούς όπως ο Michael Schenker,o Uli Jon Roth και ο Richie Blackmore πάνω από όλους όμως ο Gary Moore τον οποίο θαυμάζει από τότε που έπαιζε στους Thin Lizzy.Tον είχε δει μάλιστα σε συναυλία μαζί τους και τον ενθουσίασε η "ψυχή" στον τρόπο που έπαιζε κιθάρα κι αυτό τον έκανε το No1 στους αγαπημένους του κιθαρίστες.Είχε την τύχη να τον συναντήσει λίγο πριν το θάνατο του που συνέβη όταν οι Europe περιόδευαν στο Ηνωμένο Βασίλειο (στην πετίφημη Balls'n Banners Tour) και τότε ο John έπαιζε το The Loner αφιερωμένο στη μνήμη του.Ο Norum δηλώνει μεγάλος θαυμαστής και των Thin Lizzy τους οποίους είδε για πρώτη φορά στη σκηνή όταν ήταν μόλις 13 χρόνων στην περιοδεία τους για το άλμπουμ Bad Reputation το 1977.Μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για εκείνον ήταν η συνάντηση του επί σκηνής  με τον κιθαρίστα των Thin Lizzy,τον Scott Gorham στο φεστιβάλ Sweden Rock το 2013.Σε παλιότερη συνάντησή τους ο Gorham τον είχε συγχαρεί για τη διασκευή που είχε κάνει στο Opium Trail (στο άλμπουμ Face The Truth)και μάλιστα του είπε πως προτιμούσε τη δική του εκδοχή από την αυθεντική.Ο Norum φυσικά κολακεύτηκε αλλά θεωρεί πως τα φωνητικά του τότε δεν ήταν και τα καλύτερα αφού -λόγω ηλικίας-η φωνή του ήταν πιο ψηλή από όσο έπρεπε.

Οι Thin Lizzy και ο Phil Lynott τον έχουν επηρεάσει και σαν τραγουδιστή ,το ίδιο και άλλοι αγαπημένοι του καλλιτέχνες όπως ο David Bowie,o Glenn Hughes ή ο David Coverdale και όπως λέει και ο ίδιος ακούγεται σαν μια μίξη από όλους τους παραπάνω.Στο κομμάτι Sail On τα φωνητικά του θυμίζουν τον Chris Cornell κάτι που έγινε αυθόρμητα στο στούντιο.

H προσέγγιση του John στον τρόπο που παίζει και γράφει μουσική έχει εξελιχθεί με τα χρόνια.Όταν ήταν νεότερος το παίξιμο του είχε να κάνει περισσότερο με την ταχύτητα-κάτι που έκαναν όλοι τη δεκαετία του 80.Πια έχει επιβραδύνει αρκετά,του αρέσει να κρατάει παραπάνω τις νότες και να βάζει και λίγο βιμπράτο.Ακόμα πιστεύει πως έχει βελτιωθεί πολύ στην ρυθμική κιθάρα.Μπορεί παλιότερα να θεώρουσε πως ήταν ένα βαρετό κομμάτι μέχρι να φτάσει στο σόλο,τώρα όμως το απολαμβάνει περισσότερο αφού έχει να κάνει με το ρυθμό.Κάτι άλλο στο οποίο έχει γίνει καλύτερος είναι οι ενορχηστρώσεις.Ακούγοντας τον προηγούμενο δίσκο του παρατήρησε πως σε πολλά τραγούδια οι ενωρχηστρώσεις θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες.Τα τελευταία χρόνια δίνει μεγαλύτερη προσοχή στους στίχους των τραγουδιών του και τη σημασία τους και εδώ υπάρχει μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα παλιότερα άλμπουμ του.

Oι καλές μουσικές ιδέες προκύπτουν πολύ απλά παίζοντας κιθαρα και καταγράφονται στο κινητό του τηλέφωνο.Όταν έρχεται η ώρα για ένα άλμπουμ επιλεγει τις καλύτερες και τους προσθέτει καινούρια μέρη που που είτε υπάρχουν ήδη είτε είναι έμπνευση της στιγμής.Eίναι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ αρκεί να υπάρχει καλός ρυθμός-αυτό είναι το σημαντικό για τον John.Παρόμοια είναι η φιλοσοφία του και στη σύνθεση των σόλο όπου το ζητούμενο δεν είναι η ταχύτητα καθώς θεωρεί πως γίνεται γρήγορα κουραστική.Έτσι προσπαθεί να βρει μια καλή μελωδία και να κρατάει λίγο περισσότερο τις νότες.Πολλές φορές δανείζεται κάτι από τα φωνητικά ή τη μελωδία του τραγουδιού και το ενσωματώνει στο σόλο όπως για παράδειγμα στο Last Look At Eden.Όταν όμως πρόκειται για κάποιο γρήγορο τραγούδι εκεί αυτοσχεδιάζει και ...ότι βγεί.

O John είναι πάνω απ' όλα μέλος των Europe κι έτσι δεν θα μπορούσε παρά να γίνει αναφορά και στη μπάντα ξεκινώντας από την επιστροφή του κιθαρίστα σε αυτή. Όλα ξεκίνησαν με την εμφάνιση τους την παραμονή της πρωτοχρονιάς του millenium στη Στοκχόλμη.Ο John δεν αρνήθηκε την πρόσκληση -τα χρήματα ήταν πολύ καλά για να παίξουν μόλις δύο τραγούδια (Rock The Night και The Final Countdown)αλλά κυρίως ήθελε να ξαναβρεθεί με τους υπόλοιπους.Πέρα από τη συνεργασία του με τον Joey Tempest στο Face The Truth είχε σχεδόν μια δεκαετία να τους δει.Μετά από αυτό γύρισε στην Αμερική όπου έκανε το άλμπουμ Long Way Home και μια περιοδεία με τους Dokken το 2002 και ένα χρόνο αργότερα δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Ian Haugland που τον καλούσε σε μια συνάντηση όπου θα συζητούσαν το ενδεχόμενο να ξαναφτιάξουν την μπάντα.Η απόφαση πάρθηκε και από τότε συνεχίζουν μαζί.Για εκείνον μεγαλύτερο ρόλο έπαιξε η χημεία και η ενέργεια που υπάρχει όταν παίζουν μαζί κάτι που οφείλεται στο ότι γνωρίζονται από όταν ήταν έφηβοι.Ο Norum έχει κάνει σόλο δίσκους,έχει παίξει μέ άλλες μπάντες,όμως με κανέναν άλλο δε βρήκε αυτή τη χημεία και πιστεύει πως το ίδιο ισχύει και για τα άλλα μέλη της μπάντας.Δεν υπήρχε λοιπόν κάποιο σχέδιο για την επιστροφή τους απλά κάθισαν και έγραψαν τραγούδια για να ηχογραφήσουν το Start From The Dark το 2004.

Tα ακούσματα που είχε ο John εκείνη την εποχή όπως για παράδειγμα οι Black Label Society έχουν επηρεάσει τόσο τις συνθέσεις του δίσκου όσο και τον ήχο της κιθάρας του.Το Start From The Dark είναι το πρώτο από μια σειρά εξαιρετικών άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από τότε οι Europe και το Secret Society που ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα είναι ένα από τα αγαπημένα του κιθαρίστα.Πιστεύει πως δεν υπάρχει ούτε ένα κακό τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ και εκφράζει την προτίμηση του για τα Love Is Not The Enemy,The Getaway Plan,Devil Sings The Blues και Forever Travelling.Άλλο ένα κομμάτι που αγαπά ιδιαίτερα και θα μπορούσε να το παίζει κάθε μέρα όπως λέει χαρακτηριστικά είναι το Last Look At Eden από το ομότιτλο άλμπουμ του 2009.Aυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ο ρυθμός που έχει κάτι από Led Zeppelin και το θεωρεί ένα κλασσικό κομμάτι.

Η σχέση του με τη μεγαλύτερη επιτυχία των Europe,το The Final Countdown έχει περάσει από πολλά στάδια.Όταν του το παρουσίασε για πρώτη φορά ο Joey Tempest η αντίδραση του δεν ήταν και τόσο θετική.Καθώς τότε τα ακούσματα του ήταν πιο rock -όπως και παραμένουν μέχρι σήμερα-η εισαγωγή με τα keyboards του φάνηκε πολύ pop και τον έκανε να σκεφτεί μήπως οι Europe γίνουν Depeche Mode που εκείνη την εποχή μάλλον δεν τους είχε μεγάλη εκτίμηση.Η διάθεση όλων των άλλων που ήθελαν να κάνουν το κομμάτι,η διαδικασία της ηχογράφησης όπου το σόλο του πήγε πάρα πολύ καλά και θεωρείται κλασσικό αλλά και ο ενθουσιασμός του κοινού όταν το παίζουν ζωντανά τον έκαναν με τα χρόνια να αλλάξει γνώμη.Έτσι ,σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πλέον το παίζουν σε πιο χαμηλό τόνο με αποτέλεσμα να ακούγεται πολύ πιο "βαρύ",θα μπορούσε να πει ότι του αρέσει πολύ περισσότερο τώρα από τότε που πρωτοηχογραφήθηκε.

Aκόμα και ο ίδιος ο John Δεν μπορεί να πιστέψει πως έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του Walk The Earth.Oι Europe γράφουν μουσική για ένα νέο άλμπουμ με προοπτική να μπουν στο στούντιο την ερχόμενη  άνοιξη και είναι στη διαδικασία αναζήτησης παραγωγού.Επιθυμία τους είναι να συνεργαστούν και πάλι με τον Dave Cobb και αυτή τη φορά να ηχογραφήσουν στο δικό του στούντιο στο Nashville.Aν και ακόμα δεν γνωρίζει τι πρόκειται να γίνει η πρόταση του είναι να επιστρέψουν στις ρίζες τους και το μελωδικό hard rock του Wings Of Tomorrow και του The Final Countdown αφού πιστεύει πειραματίστηκαν αρκετα με τα διαφορετικά μουσικά στυλ.Παράλληλα ετοιμάζουν και το ντοκιμαντέρ με την ιστορία της μπάντας από το 1982 μέχρι σήμερα και θα το δούμε μέσα στο 2023 που συμπληρώνονται και τα 40 χρόνια τους στη δισκογραφία.

Στα διαλείμματα των υπόχρεώσεων του με τους Europe,o John σκοπεύει να κάνει συναυλίες με τη μπάντα του τόσο με τραγούδια από το Gone To Stay όσο και με παλιότερα αφού πιστεύει πως μέσα από τα εννιά προσωπικά του άλμπουμ μπορεί να συγκεντρώσει πολύ και ωραίο υλικό.Οι  προγραμματισμένες για τα μέσα του Δεκέμβρη εμφανίσεις του στη Σουηδία δυστυχώς ακυρώθηκαν με την υποσχεση όμως να πραγματοποιηθούν μέσα στο 2023.Προς το παρόν ο John βρίσκεται στη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στη Χιλή για την αποψινή συναυλία των Europe στην Movistar Arena στο Santiago.Ακολουθούν δύο ακόμα εμφανίσεις,στις 3 του Δεκέμβρη στη Βραζιλία και στις 5 στην Αργεντινή.

About John Leven

 

photo:Patric Ullaeus

Είναι ο πιο λιγομίλητος από τα μέλη της μπάντας ,οι συνεντεύξεις του μετρημένες,το ίδιο και τα λόγια του.Παράλληλα όμως πολλές φορές έχει αποδειχτεί ο πιο δραστήριος από όλους αφού ακόμα και στη διάρκεια της πανδημίας τον είδαμε να συμμετέχει σε διάφορα σχήματα  (Crowne,SubCry) αλλά και να επιχειρεί στο χώρο της εστίασης.Στις αρχές του χρόνου ο John Leven φιλοξενήθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Botkyrka,στην εκπομπή Eruption του Tommy Fagerberg με τον οποίο μοιράστηκε προσωπικές ιστορίες αλλά και εμπειρίες από τη ζωή του με τους Εurope μέσα από τη δική του οπτική γωνία δίνοντας μας έτσι την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα.

Η μπάντα που έκανε τον νεαρό John να θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική ήταν οι KISS και το άλμπουμ τους Hotter Than Hell.Στις βόλτες που πήγαινε με τη γιαγιά του,στεκόταν και χάζευε το εξώφυλλο του άλμπουμ στο τοπικό δισκάδικο.H εμφάνισή τους και μόνο τους έδινε μυθική διάσταση στα μάτια του 12χρονου John.Oι ίδιοι φρόντιζαν το μύθο τους και δεν αποκάλυπταν τα πρόσωπα τους-εκείνη την εποχή είχαν βρεθεί στη Στοκχόλμη για μια συναυλία (στην οποία ο John δεν μπόρεσε να πάει λόγω ηλικίας) και κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο είχαν καλύψει τα πρόσωπα τους με μαντήλια.

Πριν τους Europe τον ενδιέφερε περισσότερο το ποδόσφαιρο το χόκει στον πάγο και οι μηχανές.Στο Upplands Vasby δεν υπήρχαν πολλές μπάντες,απλά μαζεύονταν στο γυμναστήριο του σχολείου και έπαιζαν λίγο.Ήταν γύρω στα 14-15 όταν ο John Norum του ζήτησε να παίξει στους Force και σχεδόν ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε ο Yngwie Malmsteen που τότε δεν τα πηγαινε καλά με τον Marcel Jacob και έψαχνε μπασίστα για τη δική του μπάντα τους Rising Force.Κάπως έτσι οι δύο μπάντες αντάλλαξαν τους μπασίστες τους αλλά ευτυχώς για τον John,γύρισε στη θέση του λίγο πριν οι Force μετονομαστούν σε Europe και λάβουν μέρος στον μουσικό διαγωνισμό Rock S/M.Η εμπειρία του πάντως με τις δισκογραφικές εταιρίες και τους παραγωγούς ήταν κοινή και για τις δύο μπάντες στις οποίες συμμετείχε-ο όρος για να τους κάνουν συμβόλαιο ήταν να τραγουδήσουν στα σουηδικά.Ούτε οι Force,ούτε οι Rising Force το δέχτηκαν-στα 18 τους η Σουηδία δεν ήταν αρκετή,πίστευαν πως μπορούσαν να κατακτήσουν τον κόσμο (και καλά έκαναν!).

H αρχή για να κατακτήσουν το όνειρο τους έγινε με τον διαγωνισμό Rock S/M που διεξαγόταν σε πολλαπλούς γύρους με τον καλύτερο να προκρίνεται κάθε φορά και οι Europe κέρδιζαν κάθε γύρο μέχρι τον τελικό που έγινε τον Δεκέμβριο του 1982 στην Grona Lund και μεταδόθηκε τηλεοπτικά.Ευτυχώς για τον John η μπάντα διαγωνιζόταν πάντα κοντά στη Στοκχόλμη -εκείνη την εποχή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και κάθε φορά έπρεπε να το σκάει από το στρατόπεδο.Βέβαια στην επιστροφή τον έπιαναν και ακολουθούσε η σχετική τιμωρία αλλά... χαλάλι.Την βραδιά του τελικού ολόκληρο το Upplands Vasby ήταν στο πλευρό τους ενώ ακόμα και η άτυχη στιγμή που έσπασε μια χορδή της κιθάρας του John Norum λειτούργησε υπέρ τους αφού η κάμερα τον ακολούθησε στο παρασκήνιο που πήγε για να την αλλάξει κι έτσι κέρδισαν λίγο περισσότερο χρόνο επί της οθόνης.Οι Europe κέρδισαν και το πρώτο βραβείο με τα τραγούδια In The Future To Come και The King Will Return και ο John ομολογεί πως μέχρι κα σήμερα συναντά ανθρώπους που θυμούνται εκείνον τον τελικό.

Λίγους μήνες αργότερα την άνοιξη του 1983 ο μπασίστας απολύθηκε από το στρατό και αμέσως ξεκίνησε περιοδεία με τους Europe -που στο μεταξύ είχαν ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο τους άλμπουμ-στα λαΪκά πάρκα που εκείνη την εποχή ήταν σε άνθηση.Στην πρώτη τους συναυλία σε ένα πάρκο χωμένο κάπου στο δάσος,έπιασε βροχή και ο κόσμος άρχισε να ανεβαίνει στη σκηνή.Έτσι βρέθηκαν να παίζουν ανάμεσα σε πέριπου 300 άτομα κυρίως μεθυσμένους.Kατά τα άλλα πάντως η περιοδεία πήγε καλά-ο John θυμάται πως έσπαγαν κάθε ρεκόρ παρακολούθησης και ιδιαίτερα στις μικρότερες πόλεις συγκεντρώνονταν όλοι για να παρακολουθήσουν αυτή την καινούρια hard rock μπάντα.

To δεύτερο άλμπουμ τους ηχογραφήθηκε στο στούντιο Polar το 1984,την εποχή που ο Βenny Andersson και ο Bjorn Ulvaeus των  ΑΒΒΑ ηχογραφούσαν επίσης εκεί το μιούζικαλ  Chess κι έτσι οι Europe το χρησιμοποιούσαν τα Σαββατοκύριακα.Ο John θυμάται το περιστατικό όταν έχυσε κατά λάθος ένα μπουκάλι Coca Cola πάνω στην κονσόλα μίξης που άρχισε να αναβοσβήνει.Έκεινος πήγε να παίξει pinball ενώ σκεφτόταν τι θα γινόταν όταν θα εμφανίζονταν στο στούντιο ο Benny και ο Bjorn και ο ηχολήπτης του Polar προσπάθησε να αποκαταστήσει τη ζημιά και ευτυχώς τα κατάφερε.Την ίδια χρονιά  έγινε στη Σουηδία το φεστιβάλ Monsters Of Rock με τη συμμετοχή των Motley Crue,AC/DC και Van Halen.Oι Europe το παρακολούθησαν από VIP θέσεις μπροστά στη σκηνή και όταν εμφανίστηκαν το κοινό γύρισε και τους χειροκρότησε,κάτι που έκανε τον John να νιώσει για πρώτη φορά πως κάτι είχε αρχίσει να συμβαίνει.Η συναυλία ήταν φοβερή αν και οι αγαπημένοι του Van Halen τον απογοήτευσαν αφού αντιμετώπισαν προβλήματα με τον ήχο τους.

H "εκτόξευση" ήρθε με το τρίτο τους άλμπουμ το The Final Countdown που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα την εποχή που δεν υπήρχε streaming αλλά ο κόσμος αγόραζε δίσκους και κασσέτες από τα δισκάδικα που υπήρχαν παντού.Ο μάνατζερ τους είχε καταφέρει να υπογράψουν συμβόλαιο με την εταιρεία Epic και είχαν κλείσει τον παραγωγό των Journey,τον Kevin Elson.Ηχογράφησαν το άλμπουμ σε ένα στούντιο στην Ελβετία με θέα τις Άλπεις μέσα στο οποίο έμεναν επίσης.Έβγαιναν μερικές φορές σε μια κοντινή πόλη για φαγητό και ποτό,ενώ μια φορά πήγαν και στη Ζυρίχη,όμως το πρόγραμμα είχε πολλή δουλειά και καθόλου πάρτι.Δεν είχαν όμως στο μυαλό τους ότι θα κάνουν επιτυχίες,απλά έγραψαν τα τραγούδια που είχαν και όταν η εταιρεία επέλεξε να κυκλοφορήσει το The Final Countdown ως single απλά δεν έφεραν αντίρρηση.Ακολούθησαν τα Rock The Night,Carrie και Cherokee.To βίντεο για το τελευταίο γυρίστηκε στην Ισπανία,στην έρημο της Σιέρα Νεβάδα.Στο τέλος των γυρισμάτων αντιμετώπισαν και μια αμμοθύελλα.Μετά όμως το γιόρτασαν και κάπου εκεί μέσα στο πάρτι χάθηκαν τα παπούτσια του John.Την επόμενη μέρα πτήση τους έφευγε νωρίς το πρωί κι εκείνος αναγκάστηκε να ταξιδέψει χωρίς παπούτσια.Όταν προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της Κοπεγχαγης τριγύριζε ξυπόλητος ψάχνοντας να αγοράσει ένα καινούριο ζευγάρι,ήταν όμως Κυριακή και όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά με αποτέλεσμα η εμφάνιση του αυτή να γίνει αφορμή για πολλά άδικα αρνητικά σχόλια.

Μπορεί να πίστευαν πως θα γίνονταν διάσημοι σε όλο τον κόσμο,όμως αυτό που έγινε με το The Final Countdown ξεπέρασε κάθε φαντασία.Όταν ξεκίνησαν την περιοδεία τους το άλμπουμ δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα και πολλές φορές βρέθηκαν να παίζουν σε μισογεμάτες αίθουσες.Κάπου στα μισά όμως βγήκε το άλμπουμ και τα πράγματα άλλαξαν-σε κάθε τους εμφάνιση γινόταν πραγματικά χαμός.Όταν γύρισαν το βίντεο για το ομώνυμο τραγούδι στη Solna το μέρος που έπαιξαν ήταν γεμάτο.Το κοινό άρχισε να χοροπηδάει στο ρυθμό του τραγουδιού ακολουθώντας τον Joey Tempest που έκανε το ίδιο.Αυτό φαίνεται πως έγινε συνήθεια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Όταν έπαιξαν στην Mπανγκόκ σε ένα μεγάλο στάδιο μπροστά σε 50-60 χιλιάδες κόσμο κάποιοι από το κοινό ανέβηκαν σε μια πτέρυγα του σταδίου που έπρεπε να μείνει κενή αφου υπήρχε κίνδυνος να καταρρεύσει, μόνο και μόνο για να χοροπηδήσουν αναγκάζοντας την μπάντα να διακόψει αρκετές φορές τη συναυλία για να τους καλέσει να κατεβούν.

Άλλο ένα εξωτικό μέρος που επισκέφτηκαν ήταν η Βομβάη της Ινδίας όπου έπαιξαν σε ένα παλιό στάδιο κρίκετ σε μια σκηνή από μπαμπού και πάλι μπροστά σε 50-60 χιλιάδες  θεατές με τα εφηβικά τους είδωλα τους Nazareth να ανοίγουν τη συναυλία τους.Εκεί έζησαν κάποιες πολύ έντονες και ταυτόχρονα δυσάρεστες εμπειρίες βλέποντας το χάος που χώριζε τις κοινωνικές τάξεις της χώρας.Φεύγοντας από το αεροδρόμιο βρέθηκαν μπροστά στις φτωχογειτονιές της πόλης και εκεί μέσα στις παραγκουπόλεις και τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα στη λάσπη υπήρχε ένας τεράστιος πίνακας με την αφίσα των Europe και τα λαμπερά τους χαμόγελα.Ήταν πολύ παράξενο ειδικά αν σκεφτόσουν ότι κάτω από εκείνη τη φωτογραφία μπορεί να πέθαιναν άνθρωποι.Φτάνοντας στην πόλη έμειναν στο ξενοδοχείο Taj Mahal όπου το βράδυ ήταν καλεσμένοι σε δείπνο από έναν μεγιστάνα παραγωγό ταινιών του  Bollywood.Στο δείπνο ήταν παρούσα ήταν και η κόρη του παραγωγού που ...γλυκοκοίταζε τον John και μάλιστα τον προσκάλεσε ιδιαιτέρως σε γεύμα την επόμενη μέρα.Εκείνος δέχτηκε και έτσι την άλλη μέρα η νεαρή κυρία τον πήρε με το αυτοκίνητο της για να πάνε σε κάποιο πολυτελές εστιατόριο.Για να φτάσουν εκεί χρειάστηκε να διασχίσουν το δρόμο και πάνω στη νησίδα συνάντησαν μια ηλικιωμένη γυναίκα που πέθαινε-πιθανότατα από πείνα-μπροστά στα μάτια τους.Για τον John που δεν είχε ζήσει ποτέ πριν κάτι παρόμοιο αυτό ήταν τραυματικό,η νεαρή κυρία όμως απλώς προσπέρασε λέγοντας του πως δεν είναι τίποτα αφού στα δικά της μάτια ένας τέροιος θάνατος ήταν κάτι συνηθισμένο.Όταν κάθησαν στο τραπέζι η συνοδός του παρήγγειλε διάφορα gourmet εδέσματα με θαλασσινά αλλά ο John δεν μπορούσε να πλέον να φάει μετά από αυτό που είχε δει.Εκείνη συνέχιζε να μην καταλαβαίνει αφού δεν θεώρουσε πως είχε συμβεί κάτι περίεργο.

Μετά το The Final Countdown και τα εκατομμύρια των πωλήσεων που έκανε,η δισκογραφική τους εταιρεία περίμενε ένα επόμενο άλμπουμ με ανάλογες επιδόσεις.Το Out Of This World πούλησε κι αυτό αρκετά εκατομμύρια αντίτυπα,πολύ λιγότερα όμως σε σύγκριση με το Final Countdown και με αυτά που περίμενε η εταιρεία.Ακολούθησε μια παγκόσμια περιοδεία (οι συναυλίες στην Μπανγκοκ και την Βομβάη ήταν στα πλαίσια της) που όπως λέει ο μπασίστας πήγε πολύ καλά και είχε την καλύτερη παραγωγή που είχαν ίσως ποτέ σε συναυλίες τους.Μαζί τους είχαν μπάντες όπως οι Dare (η μπάντα του κιμπορντίστα των Thin Lizzy,Darren Wharton) όχι όμως κάποιον καλλιτέχνη του μεγέθους των Nazareth.

Στο μεταξύ οι Europe άλλαξαν μάνατζερ και οι καινούριοι συνεργάτες τους είχαν έδρα στο San Francisco κι έτσι τους βρήκαν ένα σπίτι εκεί και μάλιστα σε ένα από τα γνωστά σημεία της πόλης,στη γωνία των οδών Lombard και Leavenworth που ονομάζεται Russian Hill.Εκεί ξεκινάει το "φιδωτό"κομμάτι του δρόμου με τις 8 απότομες στροφές.To σπίτι στο οποίο έμεναν όλοι μαζί είχε τρία πατώματα και στο ψηλότερο η κρεβατοκάμαρα είχε πολύ ωραία θέα στον διάσημο κόλπο της πόλης,έτσι είχαν αποφασίσει να τη χρησιμοποιούν όλοι εκ περιτροπής για μια εβδομάδα ο καθένας.Κάποια φορά που ήταν η σειρά του John να μείνει εκεί έγινε ένας σεισμός γύρω στα 6 ρίχτερ και αυτό όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν και η πιο ευχάριστη εμπειρία.Εκεί ξεκίνησαν να γράφουν τα τραγούδια για το Prisoners In Paradise.Kάθε πρωί κατέβαιναν στο γκαράζ,έπαιρνε ο καθένας το αυτοκίνητο του και πήγαιναν κατευθείαν εκεί που έκαναν τις πρόβες.

Τα προβλήματα με τις φορολογικές αρχές στη Σουηδία και οι συμβουλές των λογιστών τους τους οδήγησαν στο να αγοράσουν όλοι μαζί ένα σπίτι στις Δυτικές Ινδίες για να δηλώσουν εκεί κατοικία.Η διαμονή τους εκεί και μια φράση του τότε μάνατζερ τους Herbie Herbert μάλιστα έδωσαν την ιδέα για τον τίτλο του άλμπουμ Prisoners In Paradise.Στις μέρες μας το μέρος που έμειναν οι Europe για πέντε με έξι χρόνια-όταν δεν ταξίδευαν για περιοδεία- γνωρίζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη τότε όμως ήταν μόνο μια μεγάλη παραλία.Ο John λατρεύει τις υποβρύχιες καταδύσεις κι έτσι σύχναζε σε μια καταδυτική λέσχη στην περιοχή.Πήγαιναν για βουτιές δύο φορές την ημέρα και επειδή το μέρος ήταν φυσικό καταφύγιο απαγορευόταν το ψαροντούφεκο.Έτσι είχε γνωριστεί καλά με τα θαλάσσια πλάσματα της περιοχής-ένα λαβράκι με το όνομα George και τον Jo-Jo το εξημερωμένο δελφίνι.Καρχαρία δεν είχε δει ποτέ σε μια κατάδυση όμως τράβηξε την προσοχή ενός μπαρακούντα (ή λούτσος αν προτιμάτε).Tα υπόλοιπα μέλη της μπάντας δεν τον ακολουθούσαν-μερικές φορές μόνο ο Mic Michaeli-εκείνος όμως είχε ανακαλύψει έναν ολόκληρο καινούριο κόσμο κάτω από το νερό με τους κοραλλιογενείς υφαλους και τα ψάρια που αλλιώς θα έβλεπε μόνο σε ενυδρείο.

Έκτος όμως από τις βουτιές στον ωκεανό εκείνη την εποχή βουτιά έκανε και η καριέρα των Europe.H εμφάνιση των Nirvana και της grunge μουσικής έθεσε το κομμάτι της ροκ που εκπροσωπούσαν μπάντες σαν τους Europe και τους Bon Jovi εκτός μάχης.Στην περιοδεία για το Prisoners In Paradise ένιωσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά-το κοινό ερχόταν στις συναυλίες τους δεν είχε όμως καμμία σχέση με την εποχή του The Final Countdown και του Out Of This World.H παραγωγή της περιοδείας ήταν ακριβή και έτσι δεν υπήρχε κανένα κέρδος.Στο τέλος της περιοδείας η μπάντα αποφάσισε να σταματήσει αφού τα πράγματα δεν ήταν καλά κι έτσι όταν ο John επέστρεψε στη Σουηδία μαζί με την Αμερικανίδα σύντροφο του που ήταν έγκυος,είχε μείνει κυριολεκτικά άφραγκος όπως λέει χαρακτηριστικά γι'αυτό αναγκάστηκε να μείνει για λίγο στο πατρικό του.Το γεγονός ότι θα γινόταν πατέρας τον κινητοποιήσε και αφού νοίκιασε ένα καλό σπίτι μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών,πούλησε μέρος του μουσικού εξοπλισμού του και επέστρεψε στο σχολείο για να πάρει το απολυτήριο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με την προοπτική να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο και να γίνει προγραμματιστής υπολογιστών.Δεν κατάφερε να τελειώσει το πανεπιστήμιο αφού το διάβασμα τον δυσκόλευε αρκετά όμως ενώ σπούδαζε ήρθε η πρόταση της συνεργασίας με τον Glenn Hughes.Έκαναν μαζί ένα στούντιο και ένα live άλμπουμ και δύο περιοδείες και από εκεί όμως τα χρήματα δεν ήταν πολλά.

photo:Niklas Bernstone
Start From The Dark

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω υπήρχε και ένα τεράστιο χρέος στην εφορία αφού οι σουηδική φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε τις Δυτικές Ινδίες ως τόπο διαμονής τους.Παράλληλα τον κάλεσαν και πάλι στο στρατό για επανεκπαίδευση.Εκεί συνάντησε τον παλιό του υπολοχαγό ,εκείνον που δεν του έδινε άδεια για το Rock S/M (ενώ έδινε άδειες στους αθλητές που υπηρετούσαν τη θητεία τους μαζί με τον John) και αναγκαζόταν να το σκάει,μόνο που τώρα δεν ήταν τόσο αυστηρός.O John βιοποριζόταν κυρίως δουλεύοντας ως οδηγός φορτηγού.Για ένα διάστημα έκανε μεταφορές  σε μια αποθήκη ψυγείο και φορούσε φόρμα μηχανής για να αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες (-25 βαθμούς Κελσίου).Tις Παρασκευές μπορούσε να παίρνει από τα πράγματα που είχαν πέσει από τα ράφια κι έτσι τα Σάββατα το μένου είχε βοδινό φιλέτο όπως λέει χαρακτηριστικά.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν με την έλευση της νέας χιλιετίας αφού το χρέος διακανονίστηκε και ήρθε η πρόταση για την εμφάνιση του milenium στη Στοκχόλμη για την οποία πληρώθηκαν πολύ καλά.Εκεί συγκεντρώθηκαν 350000 άτομα -μάλιστα έλαβαν και σχετικό τιμητικό δίπλωμα και ήταν η μόνη φορά που στη σύνθεση των Europe υπήρχαν και οι δύο κιθαρίστες τους.Tότε ήταν που μπήκε στη συζήτηση η προοπτική της επανένωσης και η αρχική σκέψη ήταν να έχουν και τους δύο κιθαρίστες ,όμως στην πορεία κατάλαβαν πως κάτι τέτοιο δεν θα λειτουργούσε.Επικράτησε η επιλογή του John Norum που ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας και συνεχίζουν μαζί του μέχρι σήμερα.Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να γίνει η οριστική επανένωση και να ηχογραφήσουν ένα νέο άλμπουμ,αφού κάποια από τα μέλη είχαν εκκρεμη συμβόλαια για προσωπικούς δίσκους.

Το Start From The Dark κυκλοφόρησε το 2004 και λίγους μήνες πριν οι Europe έκαναν και την μεγάλη επιστροφή στις ζωντανές σκηνές.Μετά από μια μικρής κλίμακας εμφάνιση στη Νορβηγία,έδωσαν την πρώτη τους μεγάλη συναυλία στο φεστιβάλ Sweden Rock.O John είχε μαζί του τους δύο μεγαλύτερους γιούς του (29 και 27 χροωών σήμερα) οι οποίοι μέχρι εκείνη τη μέρα δεν ήξεραν πως ο πατέρας τους ήταν επαγγελματίας μουσικός και μάλιστα ροκ σταρ-τον είχαν δει μόνο να παίζει μουσική στο σπίτι.Ξαφνικά ο μπαμπάς τους ήταν πάνω στη σκηνή και από κάτω πάνω από 30 χιλιάδες θεατές ήταν εκεί για να τον ακούσουν.Η εμπειρία ήταν φοβερή όχι μόνο για τους δύο νεαρούς αλλά και για τον John και τους Europe που βρίσκονταν για πρώτη φορά στη σκηνή του φεστιβάλ.Επέστρεψαν το 2009 στην πιο μικρή σκηνή και με κακές καιρικές συνθήκες αλλά και το 2013 για τη συναυλία της 30ης επετείου τους.Μαζί τους στη σκηνή ήταν ο Scott Gorham και ο Michael Schenker σε μια εμφάνιση που κράτησε σχεδόν τρεις ώρες και κυκλοφόρησε σε DVD.

Oι θαυμαστές είναι σίγουρα πολύ σημαντικοί για τους Europe αφού τους στηρίζουν διαρκώς και κυρίως χάρη σε αυτούς μπορούν να συνεχίζουν να κάνου αυτό που αγαπούν όμως υπάρχουν και φορές που έχουν ξεπεράσει τα όρια και τους έχουν φέρει σε δύσκολη θέση.Ο John θυμάται δύο χαρακτηριστικά περιστατικά από την εποχή που η μπάντα ήταν "στον πάγο".Στην πρώτη περίπτωση δύο κορίτσια από την Ιταλία που είχαν οργανώσει και ένα πολυπληθές fun club στη χώρα τους και εμφανίζονταν συχνά στις συναυλίες της μπάντας,βρέθηκαν μια μέρα έξω από το νοικιασμένο διαμέρισμα του John στη Στοκχόλμη μαζί με μια ολόκληρη συνοδεία θαυμαστών.Χτύπησαν το κουδούνι του έτσι απλά για να τον δουν από κοντά κι εκείνος -τι να κάνει?-κατέβηκε και τις αντιμετώπισε με ευγένεια .Η σύντροφός του ήταν μάλλον αδιάφορη για όλα αυτά μέχρι που έζησε και η ίδια μια παρόμοια περίεργη εμπειρία σε μια περίοδο μάλιστα που ο John έλειπε από το σπίτι καθώς ήταν σε περιοδεία με τον Glenn Hughes.Τον ενημέρωσε λοιπόν πως μια γυναίκα στεκόταν κάθε βράδυ απ'έξω και παρακολουθούσε επίμονα το σπίτι τους,εκείνος όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι αφού ήταν μακριά.Τελικά κάποια μέρα η γυναίκα,μια τραπεζική υπάλληλος από την Τουρκία χτύπησε την πόρτα και γνώρισε τη σύντροφο του John και τον πρωτότοκο γιο του που τότε ήταν ακόμα μωρό.Απογοητεύτηκε αλλά ευτυχώς για τον μπασίστα και την οικογένεια του δεν εμφανίστηκε ξανά.Aνάλογα περιστατικά είχαν ζήσει και οι γονείς του με θαυμαστές να παρακολουθούν το πατρικό του ακόμα και με κυάλια ενώ φαντάζεται πως τα ίδια και χειρότερα θα πρέπει να είχε περάσει ο Joey Tempest και οι δικοί του γονείς.

Την άνοιξη που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε μετά από δύο αναβολές λόγω της πανδημίας η κοινή ευρωπαϊκή περιοδεία των Europe με τους Whitesnake,την τελευταία για τον θρύλο David Coverdale.Οι τελευταίες συναυλίες της μπάντας για φέτος θα γίνουν στην Νότια Αμερική εκεί που έκαναν τις τελευταίες τους εμφανίσεις πριν την πανδημία το φθινόπωρο του 2019.O John θυμάται την επεισοδιακή συναυλία τους σε φεστιβάλ στη Βραζιλία μπροστά σε 50000 θεατές όταν την ώρα που έπαιζαν ξέσπασε καταιγίδα με χαλάζι στο μέγεθος μπάλας του γκολφ.Oι θεατές έτρεχαν πανικόβλητοι να προστατευτούν και εκείνοι αναγκάστηκαν να διακόψουν.Η καταιγίδα πέρασε έτσι ξαφνικά όπως ήρθε και οι Whitesnake που επίσης συμμετείχαν όπως και οι Scorpions,βγήκαν κανονικά στη σκηνή.

Λίγο πριν την πανδημία ο John έγινε συνιδιοκτήτης σε εστιατόριο μια ακόμα δουλειά που όπως και η μουσική δεν ήταν και η πιο κερδοφόρα τα τελευταία δύο χρόνια.Eκείνος βέβαια δεν πτοήθηκε αφού όπως είδαμε έχει περάσει και πολύ χειρότερα.Όπως λέει η επιχείρηση δεν χρωστάει και πιστεύει πως με τη άρση των περιορισμών τα πράγματα θα πάνε πολύ καλά.Χαίρεται που πλέον μπορεί να σκέφτεται τη δουλειά πέρα από το να μένει στο σπίτι και να γράφει τραγούδια.Το να έχει να δουλέψει για κάτι μετά από μια δυσάρεστη περίοδο του έδωσε έμπνευση και για να γράψει μουσική.Η τεχνολογία του έχει δώσει τη δυνατότητα να έχει ένα στούντιο στο σπίτι του για να ηχογραφεί τις ιδέες του και μετά να τις στέλνει σαν αρχεία στους άλλους.Κάπως έτσι ανταλλάσσουν τις καινούριες μουσικές τους μέχρι να συναντηθούν,να τα βάλουν όλα κάτω για να φτιάξουν τραγούδια.

Το πιο πρόσφατο αλμπουμ των Europe το Walk The Earth που κυκλοφόρησε το 2017 ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο στο περίφημο στούντιο Abbey Road.O παραγωγός τους Dave Cobb που σχεδόν κάθε χρόνο βρίσκεται στη λίστα των νικητών των βραβείων Grammy,κυρίως για τις συνεργασίες του με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της μουσικής country είναι λάτρης του vintage εξοπλισμού κι έτσι δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για τις σύγχρονες κονσόλες-αντίθετα έβγαλε από το υπόγειο όλα τα παλιά πράγματα που χρησιμοποιούσαν οι Beatles και με αυτά φτιάχτηκε το άλμπουμ.Η ηχογράφηση στο συγκεκριμένο στούντιο μπορεί να κόστισε κάτι παραπάνω όμως η εμπειρία άξιζε οποιοδήποτε κόστος.

O John στα παρασκήνια του Graspop Metal Meeting τον περασμένο Ιουνιο
europetheband/facebook

Στα τελευταία άλμπουμ έχουμε ακούσει τραγούδια που βασίζονται σε συνθέσεις του John Leven,η συμβολή του όμως στην καριέρα των Europe υπήρξε πραγματικά καθοριστική  αφού χωρίς εκείνον μπορεί το The Final Countdown να μην είχε γραφτεί ποτέ.H διάσημη εισαγωγή του τραγουδιού είχε χρησιμοποιηθεί για να σηματοδοτεί το άνοιγμα της χορευτικής πίστας σε ένα κλαμπι της Στοκχόλμης όπου σύχναζαν και τα μέλη της μπάντας και ήταν ο John που πρότεινε να κάνουν ένα δικό τους τραγούδι πάνω σε αυτή τη μουσική.Το The Final Countdown τόσα χρόνια μετά την κυκλοφορία του ακούγεται σε γάμους,αποφοιτήσεις,παραμονές Πρωτοχρονιάς,αθλητικά γεγονότα ή ακόμα και εκλογές και καταφέρνει να συγκεντρώνει εκατοντάδες εκατομμύρια ακροάσεις στις σύγχρονες ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες.Όπως ομολογεί ο John το τραγούδι είναι πια πιο διάσημο κι από τους ίδιους τους Europe και αναφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν μαζί με τον Mic Michaeli κάθισαν να πιουν έναν καφέ περιμένοντας την πτήση τους στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ.Η σερβιτόρα τους ρώτησε αν παίζουν σε κάποια μπάντα αλλά όταν απάντησαν πως είναι στους Europe εκείνη δεν έδειξε να τους ξέρει και ρώτησε αν έχουν κάποιο γνωστο τραγούδι.Στο άκουσμα του The Final Countdown τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.Σίγουρα τους άνοξε πολλές πορτές και τους έδωσε τη δυνατότητα να παίζουν μέχρι σήμερα έχοντας κάνει ωραία πράγματα σε όλο τον κόσμο.

Oλόκληρη η συνέντευξη δημοσιευτήκε στην σελίδα Εurope Fan Media Corner μεταφρασμένη στα αγγλικά από τον Stein Vidar Andersen.

John Norum - Gone To Stay

Xρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια μετά το Play Yard Blues (2010) για να ακούσουμε ένα καινούριο προσωπικό άλμπουμ από τον John Norum.Η αναμονή όμως τελείωσε και το Gone To Stay κυκλοφόρησε την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου,συνοδεία ενός ακόμη μουσικού βίντεο ,αυτή τη φορά για το ομότιτλο κομμάτι σε σκηνοθεσια του Patric Ullaeus όπως και τα προηγούμενα τρία (Sail On,Voices Of Silence,One By One).

O κιθαρίστας των Europe επιμελήθηκε και την παραγωγή του δίσκου μαζί με τον Peer Stappe  ενώ την τελική μίξη ανέλαβε ο έμπειρος Wyn Davies που είχε συνεργαστεί με τους Dokken την εποχή που ο Norum ήταν μέλος τους.Άλλος ένας εκλεκτός συμμετέχων στο δίσκο είναι και ο  Age Sten Nilsen τον οποίο ακούμε στα One By One και Norma αλλά και στο Terror Over Me που μοιράζεται τα φωνητικά με τον Kelly Keeling και τον ίδιο τον Norum.Ανάμεσα στα δέκα τραγούδια του άλμπουμ υπάρχει ακόμα η διασκευή στο Lady Grinning Soul του David Bowie αλλά και  ηνέα εκδοχή του Face The Truth (από το ομότιτλο άλμπουμ του 1992) τριάντα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του.Στην ιαπωνική έκδοση υπάρχει ένα επιπλέον instrumental κομμάτι με τίτλο Magnetic Soul.

To Gone To Stay που έχει ήδη αποσπάσει θετικά σχόλια από μουσικά έντυπα και ιστοσελίδες μπορεί να κίνείται σε ένα πιο κλασικό hard rock ύφος σε σχέση με το Play Yard Blues,έχει όμως το βασικό χαρακτηριστικό που πιστεύουμε μπορεί κάποιος να βρει σε όλους τους δίσκους του John Norum-καλή μουσική βγαλμένη και παιγμένη από την καρδιά,κάτι που το νιώθεις όσο την απολαμβάνεις.Στις ιστοσελίδες του κιθαρίστα Οfficial John Norum (facebook) και Johnnorum.se θα βρείτε όλες τις πληροφορίες για το πως μπορείτε να ακούσετε και να προμηθευτείτε το άλμπουμ ψηφιακά ή σε CD και βινύλιο.

Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Norum εξέφρασε την επιθυμία του να κάνει και ζωντανές εμφανίσεις με κομμάτια τόσο από το Gone To Stay όσο και από παλιότερες δουλειές του και οι δύο πρώτες συναυλίες του πρόκειται να πραγματοποιηθούν πολύ σύντομα.Λίγο μετά τις εμφανίσεις των Europe στην Νότια Αμερική ο John και η μπάντα του (John Norum Group) θα παίξουν στο Γκέτεμποργκ στις 14 του Δεκέμβρη και δύο μέρες αργότερα στις 16,στη Στοκχόλμη και το φεστιβάλ Rock Out.

Kαλή ακρόαση!

O Ian Haugland "εφ' όλης της ύλης".

 Το 2023 οι Europe συμπληρώνουν 40 χρόνια στη δισκογραφία και όπως όλα δείχνουν τα σχέδια τους για τη χρονιά είναι αφιερωμένα κυρίως σε αυτή την επέτειο.Αφού μίλησε για τη νέα ζωή του ως κάτοικός Gavle,o Ian Haugland,αυτή τη φορά σε συνέντευξη του στην ιταλική ιστοσελίδα Affaritaliani έκανε μια αναδρομή από την εποχή της πρώτης γνωριμίας του με τη μπάντα μέχρι την φετινή περιοδεία τους με τους Whitesnake και τα σχέδια τους για το 2023.

Η πρώτη συνάντηση  του Ian με τους Europe έγινε πριν καν εκείνος γίνει μέλος τους.Ήταν το 1982 σε μια συναυλία τους .στη γενέτειρα τους το Upplands Vasby.Θυμάται τον εαυτό του να σκέφτεται πως ήταν καταπληκτικοί-ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας ήταν πολύ καλύτεροι από όσους είχε δει στην περιοχή και κατάλαβε πως μια μέρα θα γίνονταν διάσημοι.Αν και του φαίνεται πως ήταν μόλις χθές που έγινε μέλος της μπάντας ,έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια.Τότε ούτε καν μπορούσαν να ονειρευτούν ότι θα έφταναν στο επίπεδο της επιτυχίας που έχουν σήμερα.Τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη νιώθουν ταπεινοί αλλά παράλληλα περήφανοι και ευγνώμωνες για τη χαρά που  έχει δώσει η μπάντα σε εκείνους αλλά και σε όλους όσους τους ακολουθούν στο μακρύ ταξίδι τους μέχρι σήμερα.

Tα δυο πιο γνωστά τραγούδια τους είναι το Final Countdown και το Carrie.To πρώτο βασίστηκε πάνω στην περίφημη εισαγωγή που αρχικά είχε δωθεί σε έναν DJ για να ξεκινάει το πρόγραμμα του σε ένα κλαμπ στη Στοκχόλμη και ένα χρόνο αργότερα ο Joey αποφάσισε να το κάνει τραγούδι.H έμπνευση για το Carrie (που έγραψαν μαζί ο Joey με τον Mic) ήταν οι μπαλάντες της εποχής όπως το No One Like You των Scorpions ή το Waiting For A Girl Like You των Foreigner.Το κομμάτι δεν αναφέρεται σε πραγματικό πρόσωπο,απλά περιγράφει έναν χωρισμό.

Tα πράγματα στη μουσική βιομηχανία έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με τη δεκαετία του 80.Εκείνη την εποχή τον πρώτο λόγο είχαν τα άλμπουμ και οι περιοδείες γίνονταν για να τα προωθήσουν.Σήμερα γίνεται ακριβώς το αντίθετο,ένα άλμπουμ κυκλοφορεί για να προωθήσει μια περιοδεία.Αυτό από τη μια μεριά είναι λυπηρό γιατί ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί πια να έχει κέρδος αν περιοριστεί στην κυκλοφορία δίσκων,από την άλλη όμως είναι θετικό το γεγονός ότι για να επιβιώσεις πρέπει να είναι πολύ καλός στη σκηνή και να δημιουργεί συναίσθημα στο κοινό.

O Ian για μια ακόμη φορά δεν κρύβει την προσωπική του προτίμηση για το Prisoners In Paradise που δεν είχε την προσοχή που του άξιζε αφού κυκλοφόρησε την εποχή που εμφανίστηκε η  grunge μουσική και σάρωσε τις μπάντες της δεκαετίας του 80 μαζί και τους Europe.Kατά τη δική του γνώμη το άλμπουμ είναι γεμάτο με θαυμάσια τραγούδια που θα μπορούσαν να γίνουν μεγάλες επιτυχίες,

H μπάντα έχει την ίδια σύνθεση που είχε το 1986 και μετά από τόσα χρόνια κοινής πορείας τους δένει αδρλφικλη φιλία αλλά και μια κοινή ενέργεια.Τη χρονιά που έρχεται θα γιορτάσουν τα 40 χρόνια τους στη δισκογραφία με μια μεγάλη περιοδεία ενώ παράλληλα γράφουν μουσική για ένα καινούριο άλμπουμ.Το 2022 και μετά από δύο χρόνια πανδημίας έκαναν την " ολική επαναφορά "στη σκηνή κυρίως με τη συνεργασία τους με τους Whitesnake στις συναυλίες της Farewell Tour αλλα και με τις εμφανίσεις τους σε πολλά καλοκαιρινά φεστιβάλ και στη Σουηδία.Η χρονιά θα κλείσει με τρεις συναυλίες στην Νότια Αμερική στις αρχές του Δεκέμβρη.

Σχολιάζοντας τη δυσάρεστη πλευρά της επικαιρότητας ο Ian δηλώνει την αντίθεση του απέναντι στον καταστροφικό πόλεμο στην Ούκρανία όπως και σε κάθε πόλεμο και η ευχή του είναι να σταματήσουν οι εχθροπραξίες το συντομότερο αφού κανένας αθώος άνθρωπος δεν αξίζει να υποφέρει ή να χάνει τη ζωή  του.

Ο ντράμερ των Europe θα ήθελε να ευχαριστήσει πρώτα από όλους τους γονείς του που πίστεψαν πως το όνειρο του να γίνει μουσικός θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.Αμέσως μετά σειρά έχουν οι χιλιάδες των θαυμαστών των Europe που τους υποστηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.Αυτοί είναι ο λόγος που η μπάντα είναι ακόμα μαζί και κάνουν αυτό που αγαπούν-παίζουν μουσική.

photo:Patric Ullaeus

Grona Lund,Stockholm 22/09/22

 H αυλαία των καλοκαιρινών εμφανίσεων για τους Europe έπεσε στις 22 του Σεπτέμβρη στο πάρκο Grona Lund στη Στοκχόλμη.H μπάντα είχε βρεθεί στην πόλη στις αρχές του Ιούνη στα πλαίσια της κοινής περιοδείας με τους Whitesnake, αυτή όμως ήταν η πρώτη τους συναυλία σαν headliners  απο το 2018 όταν είχαν ανεβεί και πάλι στην κεντρική σκηνή του πάρκου.Και οι τρεις αυτές εμφανίσεις συνδέθηκαν με κάποιες τιμητικές εκδηλώσεις επιβράβευσης για τους Europe.

Το βραβείο του 1 δισεκατομμυρίου!
Photo:Ben Alexis

To 2018 ήταν μια ξεχωριστή χρονιά για τη μπάντα αφού το άλμπουμ Walk The Earth τους χάρισε το πρώτο τους βραβείο Grammy ,το σημαντικότερο ίσως μουσικό βραβείο στη Σουηδία και λίγους μήνες αργότερα κέρδισαν μια θέση στo μουσικό Hall Of Fame της χώρας τους για την διαρκή παρούσια τους και την επιρροή τους στη μουσική σκηνή της Σουηδίας -και όχι μόνο.Έτσι την τελευταία μέρα του Αυγούστου εκείνης της χρονιάς ,στο φινάλε και εκείνης της καλοκαιρινής περιοδείας που έγινε στο πάρκο Grona Lund,μια μικρή αντιπροσωπεία από την κοινότητα του Upplands Vasby βρέθηκε στα παρασκήνια για να βραβεύσει τους Europe ως πρεσβευτές της γεννέτειρας τους που εξαιτίας τους έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο.Το βραβείο ήταν ένα ταπεινό διακοσμητικό όμως οι άνθρωποι του Vasby είχαν ήδη αρχίσει να σχεδιάζουν κάτι μεγαλύτερο για να  τους τιμήσουν.Δεν θα ήταν τα αγάλματα τους,ούτε θα σκάλιζαν τα πρόσωπα τους στο βουνό (όπως είχαν πει ο Joey Tempest και ο John Norum όταν μπήκαν στο ...μουσείο),αλλά ένα έργο τέχνης αφιερωμένο στη μπάντα μέσα στο νεοσύστατο πάρκο Bla.

H πανδημία καθύστέρησε λίγο τα πράγματα και το πάρκο εγκαινιάστηκε φέτος-δύο χρόνια αργότερα από τον αρχικό προγραμματισμό - και συνέπεσε με τα 70α γενέθλια του Upplands Vasby.Στις 4 του Ιούνη.λίγες ώρες πριν ανοίξουν τη συναυλία των Whitesnake στο στάδιο Hovet στη Στοκχόλμη, οι Europe βρέθηκαν στην  τελετή όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια του έργου προς τιμήν τους,μαζί με 7000 άτομα,κάτοικους της περιοχής,θαυμαστές τους από όλη τη χώρα αλλά και πολλά μέρη του κόσμου,συγγενείς και φίλους.

Oι μεγαλύτερες και πιο σημαντικές επιβραβεύσεις για τη μπάντα όλα αυτά τα χρόνια έρχονται κυρίως από το κοινό.Στην εποχή του διαδικτύου απέδειξαν πως η μουσική τους παλιότερη ή νεότερη παραμένει διαχρονική και αφορά και τους νεότερους ακροατές αφού πρόσφατα το επίσημο βίντεο του The Final Countdown ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύριο θεάσεις στο Youtube.Έτσι στις 22 του Σεπτέμβρη στη διάρκεια της τελευταίας συναυλίας της καλοκαιρινής τους περιοδείας έλαβαν και το σχετικό βραβείο από τη δημοφιλή πλατφόρμα.Οι Europe διασκέδασαν το κοινό με την πετυχημένη συνταγή που δοκιμάστηκε στις  φετινές τους εμφανίσεις και πιο πρόσφατα στη συναυλία τους στην Gavle  και λίγο πριν το φινάλε,λίγο πριν ακουστεί το The Final Countdown έγινε η απονομή.Το τραγούδι έτσι κι αλλιώς σε κάνει να νιώθεις σα να πήρες μόλις το κύπελλο,οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε εκείνο το βράδυ που-με έναν τρόπο-το σήκωσε κιόλας.Όπως πολλές άλλες φορές στη διάρκεια της περιοδείας ακούστηκε και λίγο από Here I Go Again μέσα στο Superstitious  αφού εκείνη την ημέρα ήταν και τα γενέθλια του David Coverdale.Mε την ευκαιρία της παρουσίας του στη Στοκχόλμη λόγω της συναυλίας ο Joey Tempesr πέρασε από κάποιους ραδιοφωνικούς σταθμούς -μεταξύ των οποίων και ο Rocklassiker-για τις απαραίτητες συνεντεύξεις.

Οι Europe θα επιστρέψουν στη σκηνή στις αρχές του Δεκέμβρη με τρεις συναυλίες στη Νότια Αμερική.Mετά  τις εμφανίσεις τους στη Χιλή (1/12) και τη Βραζιλία (3/12) ανακοινώθηκε μια ακόμα στην Αργεντινή για τις 5 του Δεκέμβρη στο Βuenos Aires.

Furuviksparken,Gavle 03/09/2022

 O Σεπτέμβρης είναι αφιερωμένος στη Σουηδία αφού οι Europe έχουν προγραμματίσει τις δύο τελευταίες εμφανίσεις τους για το φετινό καλοκαίρι ,στη χώρα τους.H πρώτη πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στο πάρκο Furuvik στην πόλη Gavle.Η εμφάνιση της μπάντας έριξε την αυλαία στο πρόγραμμα των συναυλιών του πάρκου συγκεντρώνοντας πλήθος θαυμαστών τους αλλά και επισκεπτων του πάρκού που βρήκαν τον ιδανικό τρόπο να τελειώσουν ένα ωραίο Σαββατόβραδο.Οι Europe στην επιστροφή τους στο Furuvik μετά το καλοκαίρι του 2017 ανέβηκαν στη σκηνή με πολύ όρεξη και καλή διάθεση βασίστηκαν κυρίως στα παλiότερα και πιο γνωστά κομμάτια τους  για να διασκεδάσουν το κοινό(μια συνειδητή επιλογή τους για αυτή την περίοδο,όπως θα δούμε να εξηγεί παρακάτω ο Ian Haugland) χωρίς βέβαια να λείπουν και κάποια από τα πιο δυνατά τραγούδια από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ τους.Εκτός από τις μεγάλες τους επιτυχίες από το παρελθόν έρχονται και κάποια "διαμαντάκια" που οι πιο πιστοί τους φίλοι θέλουν να ακούν στις συναυλίες τους όπως για παράδειγμα το Heart Of Stone και το Wasted Time που ήταν στο σετ του Σαββάτου.

Oι Europe πλέον έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την Gavle αφού ένα μέλος τους έχει γίνει μόνιμος κάτοικος της τα τελευταία χρόνια.Ο λόγος για τον Ian Haugland που λίγο πριν την συναυλία μίλησε για το πως έγιναν τα πράγματα στην ιστοσελίδα Gefle Dagblad (μπορείτε να βρείτε τη συνέντευξη μεταφρασμένη στα Αγγλικά από την ομάδα Europe Fan Media Corner στο facebook).O Ian βρέθηκε στην πόλη μετά από πρόσκληση του μουσικού Stefan Ahr για να παρουσιάσει κάποια εκδήλωση.Η συνεργασία τους επαναλήφθηκε και σε άλλες περιπτώσεις και εξελίχθηκε σε φιλία.Κάποια στιγμή αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα ,τους The Gamblers (μαζί με τους Rikard Sjoblom,Robert Hansen και Μιc Michaeli).Σε μια από τις συναυλίες τους ο Ian γνώρισε τη Marie,o έρωτας ήρθε με την πρώτη ματιά-όλοι θυμόμαστε την πρόταση γάμου επί σκηνής στο Sweden Rock Festival -και πλέον είναι παντρεμένοι τα τελευταία 5 χρόνια.Έτσι δεν είχε πια κανένα λόγο να μένει στην Στοκχόλμη αφού και την δουλειά του σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στον Rocklasikker μπορεί να την κάνει εξ' αποστάσεως με έναν υπολογιστή και ένα μικρόφωνο.Όταν πάλι πρέπει να πάει περιοδεία με τους Europe,το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρει το τρένο για το αεροδρόμιο Arlanda.

Mερικές φορές συμβαίνει να τον αναγνωρίσουν και να του ζητήσουν μια φωτογραφία και ο Ian το διασκεδάζει αρκεί να γίνεται με μέτρο.Ευτυχώς οι Σουηδοί είναι διακριτικοί αλλά και ο ίδιος δεν βλέπει τον εαυτό του σαν ροκ σταρ αλλά σαν ένα τεχνίτη που βρέθηκε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.Προσπαθούσε πάντα να έχει μια προσγειωμένη προσέγγιση στα πράγματα.Την εποχή μετά το The Final Countdown ήταν δύσκολο να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε και πόσο μεγάλο ήταν αυτό.Τα τελευταία χρόνια συνηδοτοποιεί πως αυτό που έκαναν οι Europe έχει επηρεάσει πολύ κόσμο με ένα θετικό τρόπο κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.Ακόμα και το γεγονός ότι πολλοί επιλέγουν τη μουσική τους ακόμα και στις κηδείες και αυτό τους βοηθάει να ανακουφίζουν τον πόνο τους είναι μια απόδειξη ότι δεν είναι η μπάντα της μιας επιτυχίας.Η μουσική τους έγινε το soundtrack της ζωής πολλών ανθρώπων.Την δεκαετία του 80 ήταν στην κορυφή των chart,σήμερα όμως έχει μια αίσθηση ταπεινότητας που μπορούν να ζουν παίζοντας μουσική και που ο κόσμος πηγαίνει και τους βλέπει.Την δεκαετία του 90 όταν το grunge τους έβαλε στο περιθώριο εκείνος είχε την οικογένεια και τα παιδιά του κι αυτό τον κράτησε προσγειωμένο.

Η εμφάνιση τους την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 2000 στη Στοκχόλμη -η πρώτη μετά από σχεδόν μια δεκαετία-ήταν ο σπόρος που τους έκανε να βρεθούν και πάλι μαζί μετά από μερικά χρόνια και συνεχίζουν από τότε.Με το διαδίκτυο και την εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων το κοινό τους ανανεώθηκε αφού πολλοί νέοι τους έμαθαν μέσα από το Youtube και τα παλιότερα τραγούδια τους όπως το The Final Countdown τους φαίνεται τόσο καινούριο όσο και τα τελευταία τους άλμπουμ.

Μετά την πανδημία αυτή η χρονιά ήταν πολύ ιδιαίτερη αφού  έκαναν και πάλι συναυλίες.Η περιοδεία με τους Whitesnake( που είχε κλείσει πριν την πανδημία),οι εμφανίσεις στα φεστιβάλ,οι δύο συναυλίες στη Σουηδία και δύο ακόμα στη Νότια Αμερική λίγο πριν το τέλος του χρόνου.Η επιλογή των τραγουδιών είναι πάντα μια μίξη από το παρόν και το παρελθόν με λίγο μεγαλύτερη έμφαση στα παλιότερα κομμάτια αφού αυτά είναι που θέλουν να ακούν οι περισσότεροι και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουν υπόψιν τους.Το 2023 είναι η χρονιά που η μπάντα συμπληρώνει 40 χρόνια στη δισκογραφία και θα κάνουν μια σειρά από επετειακές συναυλίες σε όλο τον κόσμο.

Προς το πάρον ο Ian προσπαθεί να γίνει ένας πραγματικός κάτοικος της Gavle και να μάθει την πόλη περπατώντας όσο περισσότερο μπορεί στους δρόμους της.Αν και ποτέ του δεν είχε καλή σχέση με τα σπόρ καθώς το μοναδικό του ενδιαφέρον ήταν η μουσική δεν ξέρει αν θα γίνει και οπαδός της Brynas, της τοπικής ομάδας χόκεϊ στον πάγο που αγωνίζεται για πάνω από 60 χρόνια στην πρώτη εθνική κατηγορία της Σουηδίας.Μια δοκιμή ίσως τον πείσει. 

Την επόμενη Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου οι Europe αποχαιρετούν το καλοκαίρι με τη συναυλία τους στο πάρκο Grona Lund στη Στοκχόλμη.

John Norum - One By One

Ένα ακόμα δείγμα από το Gone To Stay,το προσωπικό άλμπουμ του John Norum που αναμένεται να κυκλοφορήσει στα τέλη Οκτωβρίου,απολαμβάνουμε από την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου.Το τρίτο single από τον δίσκο έχει τίτλο One By One και είναι ένα από τα τραγούδια στα οποία συμμετέχει ο τραγουδιστής Age Sten Nielsen.Mαζί του ακόμα ο μπασίστας Mikael Planefeldt και ο μόνιμος συνεργάτης και φίλος του Norum,Peer Stappe.Όπως και τα δύο προηγούμενα έτσι και αυτό το single συνοδεύεται από ένα βίντεο με την υπογραφή του σκηνοθέτη Patric Ullaeus.

O Norum και ο Age Sten Nilsen γνωρίστηκαν το καλοκαίρι του 2013 στο Γκέτεμποργκ όταν ο πρώτος συμμετείχε σε μια από τις παραστάσεις αφιερώμενες στα τραγούδια των Queen του δεύτερου.Λίγους μήνες αργότερα συνεργάστηκαν στους Nordic Beast,τη μπάντα που είχαν φτιάξει ο Mickey Dee με τον Νorum και τους Nilsen,Hal Patino και Mic Michaeli.O κιθαρίστας είχε ηχογραφήσει κάποια τραγούδια στα οποία θεώρησε πως δεν ταίριαζε τόσο η δική του η φωνή  αφού το δικό του στυλ είναι  περισσότερο επηρεασμένο από τον David Bowie ή τον Phil Lynott όσο του Nilsen που είναι ένας πιο κλασικός hard rock τραγουδιστής με τόσο δυνατή φωνή που όπως λέει χαριτολογώντας ο Norum στις ηχογραφήσεις χρειάστηκε να χαμηλώσουν την ένταση ,ενώ ακόμα και όταν απλά μιλάει ή γελάει καλό είναι όποιος είναι δίπλα του να έχει ωτασπίδες.Εκτός από το One By One η φωνή του Νilsen ακούγεται ακόμα στα κομμάτια Norma και Τerror Over Me στο οποίο συμμετέχει φωνητικά τόσο ο ίδιος ο Norum όσο και ο Kelly Keeling που έχει συνεργαστεί μαζί του και σε προηγούμενα άλμπουμ του.To τραγούδι ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο με τα φωνητικά να προστίθενται αργότερα και ο κιθαρίστας το περιγράφει σαν "ένα κομματι των AC/DC που τραγουδάει ο David Bowie"-και φυσικά ανυπομονούμε να το ακούσουμε.

Aυτά και άλλα πολλά πολλά  σχετικά με το άλμπουμ του Gone To Stay και την συνεργασία του με τον Age Sten NIlsen είπε με ευχάριστη και πολλές  φορές εύθυμη διάθεση o κιθαρίστας σε συνέντευξή του στον Robert Cavuoto για το Sonic Perspectives  που έγινε λίγο μετά το τέλος της περιοδείας των Europe με τους Whitesnake και έδωσε κάποιες πληροφορίες σχετικά με όσα ετοιμάζουν οι  Εurope την επόμενη χρονιά.

H αλήθεια είναι πως η αναμονή για το προσωπικό άλμπουμ του Norum ήταν μεγάλη καθώς υπήρξαν πολλές αναβολές.Ο ίδιος εξηγεί πως η καθυστέρηση οφείλεται στις  δισκογραφικές εταιρείες με τις οποίες συνεργάζεται στα διάφορα μέρη του κόσμου και έπρεπε να συντονιστούν προκειμένου ο δίσκος να βγει ταυτόχρονα παντού.

Ως θαυμαστής του blues ήχου,ο κιθαρίστας διατηρεί αυτή τη διάθεση και σε αυτό το άλμπουμ,όχι όμως στις "παραδοσιακές" φόρμες του αφού οι επιρροές του είναι πιο κοντά σε μουσικούς όπως ο Gary Moore,o Frank Marino ή ο Jimmi Hendrix γι'αυτο και χαρακτηρίζει τη μουσική του σαν hard rock blues.Θεωρεί τον εαυτό του σαν blues κιθαρίστα που όμως δεν ασχολείται και τόσο με τις μουσικές κλίμακες-αν και θαυμάζει τους μουσικούς που το κάνουν.Δηλώνει πως προτιμά την πεντατονική κλίμακα,μόνο που παίζει με το δικό του τρόπο-πολλές φορές με ταχύτητα εκατό χιλιομέτρων την ώρα.Πάντως όταν εξασκείται επιλέγει συνήθως κάποιο blues κομμάτι αν και δεν αποκλείεται να παίξει και κάτι από Malmsteen.

Ο Νorum δείχνει να έχει αλλάξει τη φιλοσοφία του σαν στιχουργός.Παλιότερα ακολουθούσε το "δόγμα"του Paul Stanley-δεν έχει και τόση σημασία τι λές,αρκεί να ακούγεται καλά-όμως τα τελευταία χρόνια θεωρεί τους στίχους πολύ σημαντικούς.Ακόμα και τώρα που ακούει το άλμπουμ του ολοκληρωμένο σκέφτεται πως κάποιοι στίχοι θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι.Θέλει αυτά που γράφει να σημαίνουν κατι ή να λένε μια ιστορία ενώ υπάρχουν και κομμάτια που οι στίχοι είναι απλά διασκεδαστικοί χωρίς να λείπει και το χιούμορ.Αντλεί έμπνευση από την ίδια τη ζωή και τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και από ιδιαίτερες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα το πρώτο single του δίσκου,το Sail On που του έδωσε την ιδέα για ένα βίντεο με θέμα τους Vikings.

O κιθαρίστας μιλάει και για τη σημασία που έχει ο καλός εξοπλισμός για εκείνον αναφερόμενος στις μάρκες των ενισχυτών που χρησιμοποιεί.Όπως λέει ο καλός ήχος ,ακόμα και στις πρόβες του δίνει έμπνευση και κίνητρο για να παίξει ακόμα καλύτερα.Αντίθετα ο λάθος ήχος,ιδιαίτερα σε μια συναυλία,μπορεί να έχει απογοητευτικά αποτελέσματα και έκεινος δεν είναι από τους ανθρώπους που μπορεί να το αγνοήσει και να κάνει πως δε συμβαίνει τίποτα.Βέβαια ο εξοπλισμός όσο καλός κι άν είναι δεν αρκεί από μόνος του,πάνω απ'όλα είναι η ψυχή και το ταλέντο του καλλιτέχνη και θυμάται την ιστορία με τον Ted Nugent που πίστεψε πως ο ενισχυτής του Eddie Van Halen θα τον έκανε να παίξει σαν εκείνον.

Tα σχέδια του John Norum περιλαμβάνουν και συναυλίες με τον Age Sten Nilsen,αρχικά στη Σκανδιναβία και αργότερα στην Ιαπωνία.Θέλει να συμπεριλάβει στο σετ τραγούδια από παλιότερους δίσκους του που πιστεύει πως ταιριάζουν στον Nilsen,όπως για παράδειγμα από το Face The Truth,τη συνεργασία του με τον Glenn Hughes.Oι συναυλίες αυτές θα γίνουν όταν ο Norum δεν θα έχει υποχρεώσεις με τους Europe που όπως δηλώνει προγραμματίζουν κάποιες εμφανίσεις με αφορμή την 40η επέτειο από την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ-του μόνου άλμπουμ που θυμάται την ημερομηνία της κυκλοφορίας του αφού ήταν την ίδια μέρα με τα γενέθλια του.Ο ίδιος έχει προτείνει σε αυτές τις εμφανίσεις να παίξουν ολόκληρο το πρώτο άλμπουμ κάτι που προς το παρόν δεν βρίσκει όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας σύμφωνα,εκείνος όμως ελπίζει πως τελικά θα καταφέρει να τους πείσει.Ο κιθαρίστας έδωσε και κάποιες επιπλέον λεπτομέρειες και για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει η μπάντα για την επέτειο λέγοντας πως σε συνεργασία με ένα συνεργείο από τη Βρετανία  έχουν ξεκινήσει να καταγράφουν υλικό από το 2019 και την περιοδεία τους στην Ιαπωνία ,τις συναυλίες τους στη Λατινική Αμερική αλλά και τη συνεργασία τους με τους Whitesnake ενώ παράλληλα έχουν κάνει και κάποιες συνεντεύξεις στα παρασκήνια.Το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται να κυκλοφορήσει αργότερα,το πιθανότερο την επόμενη χρονιά.Όσο για ένα καινούριο άλμπουμ από τη μπάντα,ο Norum επιβεβαιώνει πως έχουν αρχίσει να γράφουν τραγούδια και να ανταλάσσουν ιδέες ,δεν προγραμματίζουν όμως να ηχογραφήσουν κάτι πριν το 2023.

Ένας από τους λόγους που ο Norum αποφάσισε να ασχοληθεί πιο εντατικά με τον προσωπικό του δίσκο και την προώθηση του μέσα από βίντεο αλλά και συναυλίες είναι και η έλλειψη δράσης από τη μεριά των Europe.H μπάντα επέστρεψε φέτος μετά από δύο χρόνια πανδημίας με περισσότερες συναυλίες,όμως κάθως δεν υπάρχει κάτι καινούριο μετά το Walk The Earth του 2017 ο ίδιος νιώθει πως επαναλαμβάνεται παίζοντας συνεχώς τα ίδια κομμάτια και επιπλέον στα δικά του άλμπουμ δεν χρειάζεται να συμβιβάζεται με τις γνώμες των υπολοίπων.

Από την κουβέντα δεν λείπει και ένα σχόλιο για το The Final Countdown που πλέον έχει κάνει τους Europe ...δισεκατομμυριούχους,τουλάχιστον σε θεάσεις στο Youtube.To τραγούδι που έγινε μεγάλη επιτυχία στην εποχή του παραμένει διαχρονικό και μέσα από το διαδίκτυο γίνεται  γνωστό και στις επόμενες γενιές.Aν και εκείνος βρίσκει πως ο ήχος του ακολουθεί τις εμπορικές επιταγές της εποχής, το κοινό το αγαπάει πολύ και γι'αυτό δεν κουράζονται ποτέ να το παίζουν ζωντανά.

Ο Νorum αναφέρεται ακόμα στον πρώτο του σόλο δίσκο αλλά και στη συνεργασία του με τον Don Dokken.Aπό το Total Control είχε ξεχωρίσει η διασκευή του Back On The Streets και ο κιθαρίστας μιλώντας για το βίντεο όπου έψαχνε την κλεμμένη του κιθάρα δηλώνει πως σήμερα του φαίνεται ξεκαρδιστικό όμως δεν μπορεί τα πάντα να είναι σοβαρά ,χρειάζεται και λίγη κωμωδία.Όσο για την εποχή που ήταν μέλος της μπάντας του Don Dokken έχει τις καλύτερες αναμνήσεις καθώς συνεργαζόταν με πολύ καλούς μουσικούς.Tο Up From The Ashes ήταν ένα πολύ καλό άλμπουμ που όμως ήταν ένα ακόμα θύμα του grunge που κυριολεκτικά "σάρωσε" τη  ροκ σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του 90.Αν και εμπορικά πήγε καλά δεν κατάφερε να φτάσει τις πωλήσεις των προηγούμενων άλμπουμ των Dokken γεγονός που απογοήτευσε τον  Don Dokken.Στην περιοδεία που ακολούθησε  η μπάντα ήταν εξαιρετική επί σκηνής όμως είχε αρχίσει να φαίνεται ότι ο κόσμος στρεφόταν προς κάτι καινούριο αφού συχνά έπαιζαν σε μισογεμάτους χώρους.Ο καιρός  όμως έχει γυρίσματα και σήμερα το grunge έχει σχεδόν εξαφανιστεί ενώ οι κλασικές ροκ μπάντες ζουν και βασιλεύουν.

Μετά τον Joey Tempest και ο John Norum έδειξε την υποστήριξη του στους νεαρούς Ουαλούς 8:48 μέσα από ένα βίντεο όπου τους συγχαίρει ιδιαιτερα για τον τρόπο που ο κιθαρίστας τους έπαιξε το σόλο του The Final Countdown.(Mπορείτε να τον ακούσετε μέσα από το Instagram.)