Στο τεύχος του Ιουνίου του περιοδικού Classic Rock ο Joey Tempest έδωσε μια συνέντευξη που έγινε αφορμή να γραφτεί ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο σχετικά με τους Europe.To κείμενο με τον τίτλο Down To Earth ανήκει στον δημοσιογράφο Paul Elliot κι εμείς προκειμένου να το μοιραστούμε μαζί σας επιχειρήσαμε μια όσο το δυνατόν πιο πιστή μετάφραση.Δείτε λοιπόν -η μάλλον διαβάστε-τι καταφέραμε.Ελπίζουμε να το ευχαριστηθείτε όσο κι εμείς.
" Είκοσι έξι χρόνια από τότε ο τραγουδιστης Joey Tempest πρωτοκατευθήνθηκε προς την Αφροδίτη και εικόσι χρόνια από τότε που προσγειώθηκε με ένα καρούμπαλο,η αναγέννηση της μπαντας του ολοκληρώθηκε.Ας αρχίσει για μια ακόμη φορά η αντίστροφη μέτρηση.
Tην άνοιξη του 1992 ο Joey Τempest δεν είχε ξανανιώσει ποτέ τόσο μόνος.΄Εξι χρόνια νωρίτερα είχε βρέθει στο απόγειο της δόξας του καθώς η μπάντα του ,οι Εurope ήταν στην κορυφή των chart σε 25 χώρες με ένα τραγούδι που είχε γράψει ο ίδιος,το The Final Countdown.Αλλά ο κόσμος είχε προχωρήσει από τότε.
Η άνοδος του εναλλακτικού rock στις αρχές της δεκαετίας του 90 είχε βυθίσει πολλούς απο τους μακρυμάλληδες σταρ των 80's και ανάμεσα στις απώλειες ήταν και οι Europe.Το 1991-τη χρονιά που το grunge έγινε mainstream φαινόμενο με την κυκλοφορία του nevermind των Nirvana- πολυ λιγη ζήτηση υπήρξε για το πέμπτο άλμπουμ τους Prisoners in Paradise.και στις 15 Μαρτίου 1992 όταν οι Εurope ολοκλήρωσαν την περιοδεία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο,η μπάντα είχε αποφασίσει να χωρίσει.
Δεν υπήρξε δημόσια ανακοίνωση αλλά ο Joey Tempest ήξερε πως δούλευε η μουσική βιομηχανία.Στα 29 του ήταν παρελθόν."΄Ηταν ένα κενό συναίσθημα¨" λέει τώρα."Ξαφνικά ήμουν χαμένος".
Ο Τempest είχε επιπλεόν απομονωθεί σε μια πόλη μακριά από την
οικογένεια και τους φίλους του στη Σουηδία.΄Εχοντας ζήσει στο Λονδίνο,με μικρές διακοπές,από το 1988 είχε βρει ένα
νέο σπίτι στην περιοχή Docklands.Το
διαμέρισμά του ήταν πολυτελές.Το Final Countdown τον είχε κάνει πλούσιο.Αλλά
χωρίς ένα κορίτσι και χωρίς τη μπάντα γύρω του για πρώτη φόρα από τα παιδικά
του χρόνια ο Tempest δεν είχε κανέναν να στραφεί τη στιγμή που το χρειαζόταν
περισσότερο.
Ετσι στράφηκε στο ποτό.”Long Island Iced teas.'Αρχισα να τα
πίνω στην τελευταία περιοδεία και συνέχισα όταν μετακόμισα στο Λονδίνο.Μου
έλειπαν οι φίλοι μου στη Σουηδία περισσότερο απ΄ότι περίμενα.Κι έπινα τόσο πολύ
που ξυπνούσα τα πρωινά φορώντας τα ρούχα μου.»
Ήξερε πως δε θα μπορούσε να συνεχίσει έτσι.Είχε δει τα άλλα
μέλη της μπάντας να «εκτροχιάζονται» στις μαραθώνιες παγκόσμιες περιοδείες των Europe και
ήξερε την ιστορία του πως ο ήρωάς του,ο Phil lynott των Thin Lizzy είχε υποκύψει στον τρόπο ζωής του rock 'n roll,αλλά πάνω απ΄όλα ο Tempest ήξερε ότι τα αίσθηματα κένου θα
περνούσαν.Και ακόμα και στο χαμηλότερο σημείο του ποτέ δεν πίστεψε ότι η
καριέρα του στη μουσική είχε τελειώσει.
«Συνειδητοποιούσα πρόφανως
ότι οι καιροί άλλαζαν.Μετά τον τελευταίο δίσκο των Εurope ,ήξερα ότι
χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα για πολλούς λόγους.Είχαμε εκνευρίσει πόλυ κόσμο με
το να μας βλέπουν συνέχεια ,μπροστά τους για ένα διάστημα.Και είχα ένα νέο
όραμα στο μυαλό μου.΄Ηθελα να κάνω ένα σόλο αλμπουμ.΄Ηθελα να δοκιμάσω κάτι
διαφορετικό.΄Ηξερα όμως πως έπρεπε να περιμένω.Το ταξίδι του γυρισμού θα ήταν
μακρύ.»
Είκοσι χρόνια μετά το ταξιδι όλοκληρώθηκε-και μαζί του η
επανένταξη του Joey Tempest και των Europe.
Ο άντρας που γεννήθηκε με το όνομα Rolf Magnus joakim Larrson στη
Στοκχόλμη τις 19 Αυγούστου του 1963 γίνεται 50 του χρόνου.Αλλά καθώς κάθεται
έξω από μια κεντρική παμπ του Λονδίνου ένα ζεστό πρώιμο ανοιξιάτικο απόγευμα δε
δείχνει την ηλικία του.Έχει κάποιες ρυτίδες στο πρόσωπό του αλλά ο Tempest έχει
διατηρήσει την αγορίστικη ομορφιά που τον έκανε pin-up τη δεκαετία του 80,αν και όχι την
περμαναντ.Με μαύρο τζιν και πουκάμισο και με τα ως τους ώμους μαλλιά του
κομμένα με στυλ έχει την εικόνα του ώριμου ροκ σταρ που κρατιέται καλά.΄Εχει
τον αέρα της σιγουριάς ενός άντρα ευτυχισμένου ,τόσο στην επαγγελματική όσο και
στην προσωπική του ζωή.
Το νέο αλμπουμ των Europe,Bag of Bones
είναι το τέταρτο μετά την επανένωση τους το 2003 με το κλασσικό τους σχήμα που
ηχογράφησε το The final Countdown-o Tempest,ο κιθαρίστας John Norum,ο keyboarder Mic Micaeli,ο μπασίστας John Leven και ο ντράμερ Ian Haughland.Ακολούθει την
ευρεία αποδοχή του Last look At Eden του 2009 ,ενός δίσκου που το Classic Rock περιέγραψε
ως «βασικά αψεγάδιαστ層. «Το
σχέδιο»,λέει ο Tempest «ήταν να ξαναεπιβάλλουμε τους Europe σαν μια
ροκ μπάντα.Αλλά η αποδοχή που είχαμε ιδιαίτερα στην Αγγλία ήταν πέρα απ΄αυτό που ελπίζαμε.»
Σε προσωπικό επίπεδο ο Tempest έχει επίσης κάνει πολύ δρόμο από
το 1992.Είναι παντρεμένος για 12 χρόνια με την Lisa Worthington Larsson μια
Βρετανίδα που γνώρισε στο Λονδίνο το 92.Έχουν έναν τετράχρονο γιο τον James Joakim.
Mέτα
από τόσα χρόνια που ζει στο Λονδίνο ο τραγουδιστής έχει τώρα πλήρως αφομοιωθεί
από τη Βρετανική κουλτούρα τόσο που δε
χρειάζεται πια να γράφει στίχους στη μητρική του γλώσσα και να τους μεταφράζει
στα Αγγλικά. «Στο Bag Of Bones ήταν η πρώτη φορά που ήταν αυτόματο για μένα να γράφω στα
αγγλικά.Επιτέλους σκέφτομαι στα Αγγλικά,ονειρεύομαι στα Αγγλικά.»
Με τέτοια μετέπειτα γνώση
ήταν αναποφεύκτο.Το Βρετανικό ροκ-Led Zeppelin,Queen,UFO,Deep Purple-ήταν οι μεγαλύτερες
επιρροές του Tempest από τότε που έφτιαξε
την πρώτη του μπάντα τους Force με τον φίλο του John Norum στη γενετειρά τους το Upplands Vasby το
1979.Ο Tempest θα μετονόμαζε τη μπάντα σε Europe ,προς τιμήν του
live δίσκου
των Deep Purple
,”Made
in Europe”.Και
όταν πολύ αργότερα έγραψε τη μέγαλύτερη επιτυχία της μπάντας,άντλησε από δύο
πολύ διαφορετικά στοιχεία της Βρετανικης μουσικής,το heavy metal και
το art
rock. “To The Final Countdown έχει
αυτό το πολύ αγγλικό καλπάζων τεμπο.Εμπνεύστηκα από το Run To The Hills των
Iron Maiden και
το Lights Out των UFO.Και
για τους στίχους,την ιστορία των τελευταίων ημερών στη γη,ανέτρεξα στο Space Oddity του David Bowie.Ήταν το πρώτο single που
αγόρασα.Ο ονειρικός κόσμος του Bowie ήταν φανταστικός.»
Η Αγγλόφιλη ευαισθησία του είναι επίσης στην καρδία του νεου
άλμπουμ των Europe. “Για
μας η Αγγλια είναι το λίκνο του rock.”λέει
ο Tempest. "Υπάρχει
πολύ Led Zeppelin και Purple σ΄αυτό το νέο δίσκο.Υποσυνείδητα η μουσική που ακούγαμε
στην εφηβεία μας είναι αυτό που βγαίνει από μέσα μας τώρα.»
Κατά τη διάρκεια της μακράς παύσης των Europe,o Τempest έκανε τρία σόλο άλμπουμ.Εκείνη την εποχή
ήταν περισσότερο επηρεασμένος από τους
σπουδαίους Βορειοαμερικανούς συνθέτες όπως ο Bob Dylan ,o Neil Young και κυρίως ο Jackson Browne." Ήθελα
να μάθω και ήταν μια αντίδραση
ενάντια σε όλο αυτό το πράγμα με το χαρντ ροκ."Αντιδρoύσε επίσης σ΄ένα πιο βαθύ
,υπαρξιακό επιπέδο σε αυτά που είχε περάσει κατά τη διάρκεια της δραματικης
ανόδου των Europe στην υπερδιασημότητα και την επακόλουθη πτώση τους.
«Μας πέταξαν μέσα σ΄αυτόν τον περίεργο pop κόσμο.Ήταν τρέλα.Αλλά την ίδια στιγμή τα όνειρα μας έγιναν πραγματικότητα.Ο κόσμος
άνοιξε διάπλατα για μας.»
Για τον παιδικό φίλο του Tempest,John Norum,που
ήταν πάντα ένας σοβαρός μουσικός,η φρενίτιδα των media που
ρούφηξε τους Europe ήταν πρά πολύ.Τα παράτησε το Νοέμβρη του 1986 παραοονούμενος
ότι οι Europe είχαν γίνει «μια μπάντα τσιχλόφουσκα για κοριτσάκια».Ο Tempest είχε το
δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει την πίεση. «Όλοι ήθελαν ένα κομμάτι
μου»,θυμάται, «αλλά εγώ έπρεπε να συγκεντρωθώ.Κατά μια έννοια
αποτραβήχτηκα.Υπάρχουν φωτογραφίες μου,εκείνη την εποχή στο πουλμαν της
περιοδείας που φοράω ακουστικά και σκέφτομαι.Η στάση μου ήταν "Πρέπει να
κρατηθούμε παιδιά!Πάμε!"».
Η επιτυχία της μπάντας συνέχιστηκε με ταχύτητα που ζάλιζε με
το The
Final Countdown να φτάνει στο Νο 8 στην Αμερική και να πουλάει τρια
εκατομμύρια αντίτυπα.Περιόδευαν για ολόκληρους μήνες και ο πειρασμός υπήρχε σε
κάθε στροφη.
« Κάναμε το σχετικό μας ξεφαντώμα.»λέει ο Tempest. «Στην πραγματικότητα οι πιο αγριες εποχές μας ητάν στο ξεκινήμα μας
όταν είμαστε 16 ,νεαρά παιδιά και κάναμε όλες έκεινες τις τρελές εμφανίσεις στα
σουηδικά δάση.Μας άρεσε η μπύρα μας –ευχαρίστήσαμε μια εταιρεία μπυρας στο
πρώτο μας αλμπουμ.Αλλά δεν μπλεχτήκαμε ποτέ πολύ με τα ναρκωτικά.»Οι γυναίκες
ήταν ένα άλλο ζήτημα. «Συνήθως είχα κανονικές φιλενάδες,αλλά υπήρχαν
περίοδοι που δεν είχα και τοτε χανόταν κάπως ο έλεγχος¨.Μου άρεσε να είμαι σε
μια μακροχρόνια σχέση.¨Όταν όμως δεν ήμουν ήταν χάος ".
Είναι το ίδιο ειλικρινής όταν αναφέρεται στην παρακμή των Europe στις
αρχές της δεκαετίας του 90.Η συνέχεια του The Final Countdown ,το Out Of This World του 1988 ήταν μια ακόμη μεγάλη επιτυχία που πούλησε ένα
εκατομμύριο μόνο στην Αμερική.Τρία χρόνια αργότερα όμως,όταν ο Tempest επισκέφτηκε
τα γραφεία της δισκογαφικής εταιρείας της μπάντας,Epic,Νεα Υόρκη διαισθάνθηκε ότι το νέο
τους άλμπουμ Prisoners In Paradise δεν ήταν στις προτεραιότητες της εταιρείας.
«
Οι άνθρωποι της Epic ήταν πολύ φιλικοί ,αλλα τώρα υπήρχαν
cd των
Pearl Jam παντού.»θυμάται.
Για τον
Tempest αυτή ήταν μια συμμορφωτική εμπειρία.
«Πόνεσε,γιάτι θέλεις την έταιρεία
σου να σε υποστηρίζει.».Σ’εκείνη τη φάση όμως της καριέρας της μπάντας ένιωθε
εξουθενωμένος.
«Είχαμε κάνει πέντε άλμπουμ μέσα σε δέκα χρόνια.Ήμουν απλά πολύ
κουρασμένος.»
Μετα τη συναυλία στο Portsmouth το Μάρτη του 92 έγινε μια συνάντηση με τη μπάντα όπου
ο Tempest δήλωσε ότι οι Europe έπρεπε να κάνουν ένα διάλειμμα και
ότι σκόπευε να κάνει ένα σόλο άλμπουμ.Υπήρξε κάποια αντίσταση από την υπόλοιπη
μπάντα.
«Κάποια από τα παιδιά
είχαν φύγει κατευθείαν από τα πατρικά τους σπίτια για να βγουν στο δρόμο για 10
χρόνια.Έλεγαν ‘Γαμώτο,δεν ξέρω καν πώς
να βάζω μπροστά το πλυντήριο-τι στο διάολο θα κάνω τώρα?”Δε χωρίσαμε ποτέ όμως
επίσημα.Είπαμε μόνο"Αυτό είναι για τώρα
,θα το ξανασυζητήσουμε αργότερα’΄.Aγκαλιαστήκαμε κι αυτά ήταν
τα τελευταία λόγια που ειπώθηκαν".
Επτά χρόνια θα περνούσαν πριν οι Europe παίξουν
ξανά μαζί.Και για τον Joey Tempest οι πρώτοι μήνες ήταν οι δυσκολότερο ,όταν περνούσε τις μέρες
του μόνος στο διαμέριασμά του στο Λονδίνο γράφοντας τραγούδια και τις νύχτες
του πίνοντας Long Island Iced Τeas
με άτομα που μετα βίας γνώριζε.Η γνωριμία του με τη μέλλουσα γυναίκα του ήταν
μια κρίσιμη καμπή. «Γνώρισα τη Lisa εντελώς τυχαια.’Ημουν τυχερός.»
To πρώτο του σόλο αλμπουμ A Place To Call Home,κυκλοφόρησε το 1995 και περιελαμβανε μια guest ενφάνιση του πρώην μέλους της μπάντας John Norum."Το αποκαλώ το άλμπουμ μου του τραγουδιστή συνθέτη" λέει ο Tempest.Ακολούθησε το 1997 το Azalea's Place που ήταν περίπου το ίδιο.Οι πωλήσεις και για τα δύο ήταν μέτριες αλλά τόσο περίμενε και εκείνος.Ηταν ευχαριστημένος να ζει με σχετική ανωνυμία στο Λονδίνο."Αν πήγαινα στη Στοκχόλμη με αναγνώριζαν συνεχώς.Ετσι το Λονδίνο ήταν καλό για μένα γιατι είναι μια τόσο μεγάλη πόλη που μπορώ ουσιαστικά να είμαι ένας ιδιώτης."
Την παραμόνη της νέας χιλιετίας ήρθε η επανεμφάνιση του ροκ σταρ Joey Tempest.όταν οι Europe επάνενώθηκαν για μια ζωντανή μετάδοση της σουηδικλης τηλεόρασης στην κορύφωση των εορτασμών με μια βερσίον του The Final Countdown ειδικά για την περίσταση."Ήταν ένα μαγικό συναίσθημα όταν παίξαμε",λέει ο Tempest,To μόνο που χρειαζόταν ήταν ο τραγουδιστής να εκπληρώσει ένα συμβόλαιο με το τρίτο σόλο άλμπουμ του πριν οι Europe ξανασχηματιστούν κανονικά το 2003.
Ο Tempest καταλάβαινε ότι έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να ξαναχτίσουν την καριέρα τους."Ξέραμε ότι θα χρειάζονταν τρία με τέσσερα άλμπουμ γιάυτό έπρεπε όλοι να δεσμεύτουν σε αυτό".Το άλμπουμ με το οποίο ξεκίνησε η επιστροφή των Europe ήταν το Start From The dark του 2004,με τον τίτλο του ενδεικτικό της αβεβαιότητας της μπάντας σε μια νέα εποχή."Δεν θέλαμε να κάνουμε αλλόν ένα δίσκο από τα 80ς .Θέλαμε κάτι που θα ήταν πιο σύγχρονο.",εξηγεί ο Tempest.΄Ετσι οι Εurope διάλεξαν ενα πιο μοντέρνο ροκ στυλ με τις κιθάρες του Norum σε πιο χαμηλό τόνο.πούλησε εκπληκτικά καλά -600000 αντιτυπα σε όλο τον κόσμο.Αλλά η απλή αλήθεια ήταν ότι οι Europe δεν ακούγονταν και πολύ σαν τους Europe σ' αυτο το άλμπουμ ή στο επόμενο, το Secret Society του 2006.Στην προσπάθεια τους να είναι σύγχρονοι θυσίασαν κάτι από την αληθινή τους ταυτότητα περίπου με τον ίδιο τρόπο που οι σύντροφοί τους απο τη δεκαετία του 80 Def Leppard και Motley Crue είχαν κάνει με το να φτίαξουν αλμπουμ επηρεασμένα από το grunge στις αρχές της δεκαετίας του 90.
΄Ηταν με την κυκλοφορία του Last look At Eden το 2009 που ο χαρακτηριστικός ήχος τους επεστρέψε.:"Αυτό ήταν ένα πραγματικό άλμπουμ των Εurope"λέει ο Tempest."Ξανασύνδεθήκαμε με τις ρίζες μας,"Και μαζί του ήρθε και η αποδοχή των κριτικών που ο Tempest φοβόταν ότι είχε χαθεί για πάντα με το The final Countdown.-το τραγούδι για το οποίο θα τον θυμούνται πάντα αλλά που είνα και μια θηλιά στολαιμό του."Μας αρέσει να παίζουμε αυτό το τραγούδι,αλλά σίγουρα κουβαλάει κι ένα στίγμα."
Τα τελευταία χρόνια πάντως το The final Countdown έχει επανεκτιμηθεί ως ένα κλασικό ροκ τραγούδι και οι Europe έχουν επανεκτιμηθεί ωσ μια κλασική ροκ μπάντα.Επιβεβαίωση του τελυεταίου είχαμε όταν ο Kevin Shirley,παραγωγόσ των Iron maiden, Aerosmith, Rush και Βlack Country Communion πρόσεφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του για το Bag of Bones."O Kevin μας έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση,Απλά μας είπε: "Αφήστε την εμπειρία σας να μιλήσει.".
Ο Tempest έχει ρεαλιστικούς στόχους για το 2012 ."Δεν ξέρω αν θα καταφρουμε να έχουμε ένα ευρύ κοινό.Θέλαμε μονο να κάνουμε ένα σπουδαίο άλμπουμ σαν αυτά που συνηθίζαμε να ακούμε."
Και αυτή την μετρημένη άποψη για τη ζωή,τόσο ασυνήθιστη στους ροκ σταρ την αποδίδει κατα ένα μέρος στους γονείς του και κατά ένα άλλο στη γυναίκα και το γιο του."Με μεγάλωσαν πολύ ελεύθερα.Κατά μια έννοια ήμουν κομμάτι ατίθασος.Αλλά οι γονείς μου ήταν πάντα έκει γιά μένα.Ένιωθα να με αγαπούν.Ετσι μπορεί να υπάρχει κάτι σ΄αυτό.Και όταν έγινα πατέρας με έκανε να έστιασω με ένα διαφορετικό τρόπο.Το να κάνεις παιδί είνα μια γερή γρόθια στα μούτρα που σε στέλνει στην πραγματικότητα.Είναι όμως και κάτι πολύ σύναισθηματικό και πνευματικό.Ο γιος μου μου έδωσε ένα καινούριο φως."
Για τον Joey Tempest οι σκοτεινές μέρες του 1992 μοίαζουν μια ζωή μακριά.Είναι ευχαριστημένος με την οικογενειακή ζωή του και άνετος με το ρόλο του σαν αρχηγος μιας μπάντας που τα μέλη της μοιράστηκαν τελετουργικά περάσματα σαν παιδιά και σαν άντρες και επέζησαν στα ψηλά και τα χαμηλά μιας μακριάς καριέρας στο rock 'n roll.
Οι Europe επιτέλους γύρισαν απο το κρύο και το μακρύ ταξίδι που σχεδίασε ο Joey Tempest το 1992 οδήγησε σε ένα ωραίο μέρος."Έχω τους δύο βράχους στη ζωή μου."λέει "την οικογένειά μου και τη μπάντα μου.Και δε θα μπορούσα να επιθυμήσω τίποτα περισσότερο". "
