Τι έγινε όταν το Metal Hammer κανόνισε μια συνάντηση για κουβεντούλα ανάμεσα στον τραγουδιστή της βρετανικής μπάντας The Treatment, Μatt Jones με τον Joey Tempest στο Hard Rock Cafe του Λονδίνου?Πολύ απλά όπως ήταν και ο τίτλος της συνέντευξης και κατ' επέκταση της ανάρτησης μας ένα Masterclass!Για να δούμε λοιπόν τι απορίες είχε ο μαθητής Matt,αλλά και τι έμαθε -αυτός και όλοι εμείς -από τον δάσκαλο Joey.
Καταρχήν ο Matt θέλει να μάθει αν η δεκαετία του 80 από την οποία πέρασαν οι Europe και σήμερα όλοι εξειδανικέυουν είχε στ'αλήθεια όλη αυτή την τρέλα.Ο Joey τη θυμάται σαν μια σπουδαία εποχή.΄Οταν υπέγραφαν στην εταιρεία τους κάποιος ανακοίνωσε ότι μολίς είχαν υπογράψει και με μια καινούρια μπάντα από το Νιου Τζέρσει.΄Ηταν οι Bon Jovi.Κάθε εβδομάδα θα εμφανιζόνταν και μια καινούρια σπουδαία μπάντα.Οι Iron Maiden και οι Def Leppard είχαν ανοίξει το δρόμο της επιτυχίας για μπάντες σαν τους Europe.Tα σόου γίνονταν όλο και μεγαλύτερα και όλοι φρόντιζαν να εξασφαλίζουν ένα καλό θέαμα για τον κόσμο.Αυτό άλλαξε πολύ τη δεκαετία του 90,επιστρέφει όμως στις μέρες μας με μπάντες σαν τους The Treatment.(Ε να μην κάνει κι ένα κοπλιμέντο στον μαθητή?).
O Μatt Jones με τους The Treatment εν δράσει
O Μatt Jones με τους The Treatment εν δράσει
Με την ευκαιρία της αναφοράς στους Bon Jovi ο Matt ρωτάει πώς ένιωθε ο Joey που μαζί με τον Jon Bon Jovi ήταν δύο από τα μεγαλύτερα πιν-απ της ροκ μουσικής εκείνη την εποχη.
Για τον Joey το πρώτο και πιο σημαντικό ήταν το να μπορουν να παίζουν γι'αυτό ποτέ δεν το πήρε ποτέ στα σοβαρά αφού η μπάντα ήταν αφοσιωμένη στη μουσική τους πάνω απ' όλα.Ο Jimmy Page είχε πει κάποτε ότι είναι 50 % το πως δείχνεις και 50% το πως ακούγεσαι έτσι και οι Europe ήθελαν να πετύχουν και τη σωστή εμφάνιση.Υπήρχαν όμως τότε πολλές από τις μπάντες που προέρχονταν από το Λος ΄Αντζελες που τα κατάφερναν μόνο συο πρώτο κομμάτι.΄Ηταν πολύ ωραίοι αλλά τους άκουγες και σκεφτόσουν πως πρέπει να επιστρέψουν επειγόντως στις πρόβες.
Οι τραγουδιστές της εποχής και του είδους του Joey αποτελούν εμπνέυση για τον Matt.Ποιός όμως ενέπνευσε τον Joey στο ξεκίνημά του?Ήταν φυσικά πολλοί ,ο Joey όμως ξεχωρίζει τον αγαπημένο του Phil Lynott καθώς έδειξε μια διαφορετική πλευρά της ροκ μουσικής.Δεν έπαιρνε τα πράγματα τόσο σοβαρά και του έδειξε πως θα μπορούσε κι εείνος να κάνει το ίδιο.Ο Joey θυμάται τη συνάντησή τους μετά από μια συναυλία σε ένα κλαμπ στη Στοκχόλμη όταν ήταν 19 χρονών και ήταν πολύ φιλικός και ευγενικός.Καμμιά φορά είναι καλό να σε φοβίζουν οι ήρωές σου,κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη σε εκείνον αφού ο Lynott ήταν πολύ γοητευτικός.
Αμέσως μετά ο Matt προχωράει σε μια ερώτηση που πιστεύουμε ότι στον Joey αρέσει πολύ να απαντάει.΄Εχε γνωρίσει κάποιους άλλους από τους ήρωες του?
Ο Joey αναφέρεται αρχικά στην περιοδεία που είχαν την τύχη να κάνουν με τους Whitesnake και τους Def Leppard.Ο ίδιος είναι μεγάλος θαυμαστής του David Coverdale του είπε αστειευόμενος ότι έχει κλέψει πολλές από τις κινήσεις του στη σκηνή όλα αυτά τα χρόνια.Εκείνος τον ανέβασε στη σκηνή στο Still Of The Night και ο Joey έκανε όσες περισσότερες κινήσεις μπορούσε με αποτέλεσμα
o Coverdale στο τέλος να βάλει τα γέλια και να τον επιβραβεύσει σηκώνοντας τον αντίχειρα.Είχε πολύ πλάκα.Επίσης όταν ηχογραφούσαν το Out Of This World οι Queen ηχογραφούσαν ακριβώς δίπλα και μια μέρα άνοιξε η πόρτα ,εμφανίστηκε το κεφάλι του Freddie Mercury και τους είπε:"Είστε σοβαροί?Δίπλα γράφουμε κλασική μουσική ξέρετε!"και εξαφανίστηκε.΄Ηταν φοβερό θέαμα.
Τα τραγούδια των Europe έχουν διασκευαστεί από πολλές μπάντες.Υπάρχει όμως κάποια συγκεκριμένη που να προτιμά ο Joey?΄Εκεινος απαντά ότι δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τις διασκευές από χαρντ ροκ μπάντες που ειναι στο ίδιο στυλ χωρίς να αλλάζουν κάτι.Ξεχωρίζει όμως μια σουηδική μπάντα τους Hellsongs που έχουν διασκευάσει το Rock The Night σε ύφος jazz και lounge αλλά με πολύ εναλλακτικό τρόπο.Οι ίδιοι έχουν διασκευάσει και άλλες ροκ μπάντες και αρέσουν πολύ στον Joey.
To κατά Hellsongs ,Rock The Night
΄Ερχεται και η ώρα για την αναποφευκτη ερώτηση σχετικά με το Final Countdown.Πως είναι λοιπόν να έχεις ένα τραγούδι τόσο αξιομνημόνευτο και τόσο μεγαλύτερο από όλα τα υπόλοιπα?
΄Οπως λέει ο Joey,οι Europe είναι περήφανοι που έχουν ένα τέτοιο κομμάτι στο ρεπερτόριό τους ενώ τους έχει εξασφαλίσει και μια καλή σύνταξη.΄Οταν πήρε στα χέρια του το keyboard (του Mic Michaeli),που ήταν κάτι καινούριο εκείνη την εποχή άρχισε να χαζολογάει μ'αυτό,του κάθησε το διάσημο πλέον riff του Final Countdown σκέφτηκε ότι είναι πολύ καλό,το έβαλε στην άκρη και το ξέχασε.΄Οταν έγραφαν το τρίτο άλμπουμ τους και ήθελαν ένα τραγούδι για να ανοίγουν τις συναυλίες τους,εμπνευσμένοι από τον Eddie Van Halen που χρησιμοποίησε keyboards στο Jump,το ξέθαψαν.Ο ρύθμος είναι εμπνευσμένος από τους Iron Maiden ενώ οι στίχοι πηγάζουν από την αγάπη του Joey για τον David Bowie και το Space Oddity.Tους αρέσει να το παίζουν μέχρι και σήμερα λόγω της επαφής που έχει με το κοινό και σίγουρα δεν τους πειράζει να τους θυμούνται για αυτό το τραγούδι.
Η προσέγγιση του Joey σχετικά με την παρουσία του στη σκηνή έχει αλλάξει?Κάνει κάτι διαφορετικό τώρα?Ο ίδιος δεν το πιστεύει.Σε μια συνομιλία που είχε με τον Robert Plant -ο όποιος υπήρξε επίσης μεγάλη έμπνευση για τον Joey του είπε κάτι παρόμοιο όπως και στον Coverdale,για το πως αντιγράφει τις κινήσεις του στη σκηνή.Ο Plant του είπε πως οι μουσικοί είναι σαν μια μυστική κοινότητα (secret society)που έχει τους δικούς της κανόνες και κινήσεις και όλοι πρέπει να συνεχίσουν αυτή το κληροδότημα. ΄Οπως ο Joey έπαιρνε έμπνευση από τις μπάντες της δεκαετίας του 70 και οι νεότεροι με τη σειρά τους από τις μπάντες της εποχής των Europe.΄Ολοι στηρίζουν ο ένας τον άλλο και κρατούν ζωντανό τον κώδικα του rock 'n roll.Αυτό είναι το νόημα αυτής της μουσικής και αυτό είναι που τη συνδέει και πάντα θα τη συνδέει με τον κόσμο.
O Μatt θεωρεί πως τόσο ο ίδιος όσο και ο Joey έχουν μια πιο παραδοσιακή προσέγγιση στον τρόπο που τραγουδούν.Τι πιστεύει όμως ο Joey για τα ουρλιαχτά και τα γρυλίσματα που χρησιμοποιούν πλέον κάποιες μπάντες?Για τον Tempest υπάρχουν κάποιες μπάντες που συνδυάζουν και τα δύο και το κάνουν καλά.Μερικές φορές το να φωνάζεις είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις το μήνυμά σου και μπάντες όπως οι In Flames και οι Οpeth συνδυάζουν το τραγούδι με τα ουρλιαχτά και δουλεύει μια χαρά.Η φωνή του Mikael Akerfeldt (Οpeth) είναι πολύ όμορφη και όταν τραγουδάει.
Tελικά γιατί οι άνθρωποι θυμούνται τη δεκαετία του 80 με τόση συμπάθεια?
Για τον Joey έχει να κάνει κυρίως με τις μεγάλες μπάντες αλλά και με τους σπουδαίους παραγωγούς ενώ οι τεχνικές ηχογράφησης βελτιώνονταν συνεχως.Ο ήχος ήταν ακόμα αναλογικός,αρά ζεστος και άρχισε να γίνεται πραγματικά καλός σε εκείνους τους δίσκους.Για παράδειγμα το Back In Black των AC/DC που έγινε το πρότυπο για τις μπάντες που ακολούθησαν και όταν εφανίστηκε το MTV τους μεταμόρφωσε όλους σε παγκόσμιους μέγα-αστέρες.
Coverdale,Tempest και Νorum σε αξέχαστο... masterclass ,το περασμένο καλοκαίρι στην Ισπανία.
Η συνέντευξη-συζήτηση των δύο τραγουδιστών ,πάνω στην οποία βασίστηκε το κείμενό μας δημοσιεύεται στο τεύχος Mαίου (256) του βρετανικού Metal Hammer.
http://www.metalhammer.co.uk/
Τα τραγούδια των Europe έχουν διασκευαστεί από πολλές μπάντες.Υπάρχει όμως κάποια συγκεκριμένη που να προτιμά ο Joey?΄Εκεινος απαντά ότι δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τις διασκευές από χαρντ ροκ μπάντες που ειναι στο ίδιο στυλ χωρίς να αλλάζουν κάτι.Ξεχωρίζει όμως μια σουηδική μπάντα τους Hellsongs που έχουν διασκευάσει το Rock The Night σε ύφος jazz και lounge αλλά με πολύ εναλλακτικό τρόπο.Οι ίδιοι έχουν διασκευάσει και άλλες ροκ μπάντες και αρέσουν πολύ στον Joey.
To κατά Hellsongs ,Rock The Night
΄Ερχεται και η ώρα για την αναποφευκτη ερώτηση σχετικά με το Final Countdown.Πως είναι λοιπόν να έχεις ένα τραγούδι τόσο αξιομνημόνευτο και τόσο μεγαλύτερο από όλα τα υπόλοιπα?
΄Οπως λέει ο Joey,οι Europe είναι περήφανοι που έχουν ένα τέτοιο κομμάτι στο ρεπερτόριό τους ενώ τους έχει εξασφαλίσει και μια καλή σύνταξη.΄Οταν πήρε στα χέρια του το keyboard (του Mic Michaeli),που ήταν κάτι καινούριο εκείνη την εποχή άρχισε να χαζολογάει μ'αυτό,του κάθησε το διάσημο πλέον riff του Final Countdown σκέφτηκε ότι είναι πολύ καλό,το έβαλε στην άκρη και το ξέχασε.΄Οταν έγραφαν το τρίτο άλμπουμ τους και ήθελαν ένα τραγούδι για να ανοίγουν τις συναυλίες τους,εμπνευσμένοι από τον Eddie Van Halen που χρησιμοποίησε keyboards στο Jump,το ξέθαψαν.Ο ρύθμος είναι εμπνευσμένος από τους Iron Maiden ενώ οι στίχοι πηγάζουν από την αγάπη του Joey για τον David Bowie και το Space Oddity.Tους αρέσει να το παίζουν μέχρι και σήμερα λόγω της επαφής που έχει με το κοινό και σίγουρα δεν τους πειράζει να τους θυμούνται για αυτό το τραγούδι.
Η προσέγγιση του Joey σχετικά με την παρουσία του στη σκηνή έχει αλλάξει?Κάνει κάτι διαφορετικό τώρα?Ο ίδιος δεν το πιστεύει.Σε μια συνομιλία που είχε με τον Robert Plant -ο όποιος υπήρξε επίσης μεγάλη έμπνευση για τον Joey του είπε κάτι παρόμοιο όπως και στον Coverdale,για το πως αντιγράφει τις κινήσεις του στη σκηνή.Ο Plant του είπε πως οι μουσικοί είναι σαν μια μυστική κοινότητα (secret society)που έχει τους δικούς της κανόνες και κινήσεις και όλοι πρέπει να συνεχίσουν αυτή το κληροδότημα. ΄Οπως ο Joey έπαιρνε έμπνευση από τις μπάντες της δεκαετίας του 70 και οι νεότεροι με τη σειρά τους από τις μπάντες της εποχής των Europe.΄Ολοι στηρίζουν ο ένας τον άλλο και κρατούν ζωντανό τον κώδικα του rock 'n roll.Αυτό είναι το νόημα αυτής της μουσικής και αυτό είναι που τη συνδέει και πάντα θα τη συνδέει με τον κόσμο.
O Μatt θεωρεί πως τόσο ο ίδιος όσο και ο Joey έχουν μια πιο παραδοσιακή προσέγγιση στον τρόπο που τραγουδούν.Τι πιστεύει όμως ο Joey για τα ουρλιαχτά και τα γρυλίσματα που χρησιμοποιούν πλέον κάποιες μπάντες?Για τον Tempest υπάρχουν κάποιες μπάντες που συνδυάζουν και τα δύο και το κάνουν καλά.Μερικές φορές το να φωνάζεις είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις το μήνυμά σου και μπάντες όπως οι In Flames και οι Οpeth συνδυάζουν το τραγούδι με τα ουρλιαχτά και δουλεύει μια χαρά.Η φωνή του Mikael Akerfeldt (Οpeth) είναι πολύ όμορφη και όταν τραγουδάει.
Tελικά γιατί οι άνθρωποι θυμούνται τη δεκαετία του 80 με τόση συμπάθεια?
Για τον Joey έχει να κάνει κυρίως με τις μεγάλες μπάντες αλλά και με τους σπουδαίους παραγωγούς ενώ οι τεχνικές ηχογράφησης βελτιώνονταν συνεχως.Ο ήχος ήταν ακόμα αναλογικός,αρά ζεστος και άρχισε να γίνεται πραγματικά καλός σε εκείνους τους δίσκους.Για παράδειγμα το Back In Black των AC/DC που έγινε το πρότυπο για τις μπάντες που ακολούθησαν και όταν εφανίστηκε το MTV τους μεταμόρφωσε όλους σε παγκόσμιους μέγα-αστέρες.
Coverdale,Tempest και Νorum σε αξέχαστο... masterclass ,το περασμένο καλοκαίρι στην Ισπανία.
Η συνέντευξη-συζήτηση των δύο τραγουδιστών ,πάνω στην οποία βασίστηκε το κείμενό μας δημοσιεύεται στο τεύχος Mαίου (256) του βρετανικού Metal Hammer.
http://www.metalhammer.co.uk/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου