(Α View At)Walk The Earth

Το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς για τους Europe είναι σίγουρα η κυκλοφορία του ενδέκατου άλμπουμ τους με τίτλο Walk The Earth.O μύθος του είχε αρχίσει να δημιουργείται πριν καλά καλά τελειώσει το 2016 με την είδηση της ηχογράφησης του στα Abbey Road Studios στο Λονδίνο αλλά και της επανάληψης της επιτυχημένης συνεργασίας τους με τον παραγωγό του War Of Kings,τον Dave Cobb.H ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε το δεύτερο μισό του Απρίλη στο στούντιο 3 της οδού Abbey εκεί δηλαδή που είχε δημιουργηθεί και το Dark Side Of The Moon των Pink Floyd (και όχι μόνο...).Τo πρώτο άκουσμα ήρθε στο τέλος του καλοκαιριού και μέχρι τον Οκτώβριο που κυκλοφόρησε το άλμπουμ ακολούθησαν κι άλλα που σε συνδυασμό με αυτά που έλεγαν τα μέλη της μπάντας-όπως για παράδειγμα την επιθυμία του Joey Tempest για έναν progressive rock δίσκο με κεντρικό θέμα την εξέλιξη της δημοκρατίας αλλά και για το τραγούδι που θα έλεγε τη συνέχεια της ιστορίας του The Final Countdown-μας έκαναν να καταλάβουμε πως κάτι συνέβαινε.Κι όταν επιτέλους ακούσαμε ολοκληρωμένο το άλμπουμ η αίσθηση ήταν πως δεν ξέραμε τι μας ...χτύπησε.Γι'αυτό ίσως χρειάστηκαν γύρω στους δύο μήνες,ατελείωτες ώρες συζητήσεων και αλλεπάλληλα ...eurogroup ώσπου να καταλήξουμε σε αυτό το κείμενο-πάντα ως ακροατές,ποτέ ως ειδικοί.

Η πρώτη γνωριμία με το Walk The Earth έγινε με το ομότιτλο τραγούδι που ανοίγει και το δίσκο.Γεννήθηκε από έναν αυτοσχεδιασμό του Mic Michaeli στη διάρκεια του live,μια μελωδία που ο maestro θεωρούσε ιδανική για μουσική ταινίας,ευτυχώς όμως ο Joey Tempest είχε διαφορετική γνώμη κι έτσι προέκυψε ένα  ακόμα μεγάλο τραγούδι το πιο κοντινό στον ήχο της μπάντας μέσα στο δίσκο φτιαγμένο για να παίζεται ζωντανά στη σκηνή όπως το Last Look At Eden ή το War Of Kings,με ένα ρεφρέν που θα μπορούσε να γίνει σύνθημα για μεγάλους αθλητικούς αγώνες.Οι στίχοι του γράφτηκαν για να μας "ντοπάρουν" στους περίεργους καιρούς που ζούμε και η παιδική φωνή του ρεφρέν ανήκει στον μεγαλύτερο γιο του Joey τον Jamie που κάνει την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση.
Με τα The Siege και Κingdom United o Joey Tempest κάνει μια βουτιά στα βαθιά΄-στιχουργικά τουλάχιστον- προσπαθώντας μέσα σε ροκ τραγούδια να καταγράψει την πορεία της δημοκρατίας σε δύο σημαντικές ιστορικές στιγμές τη Γαλλική Επανάσταση και την υπογραφή της Magna Carta.Δεν το άφησε στην τύχη,ζήτησε τη βοήθεια ενός καθηγητή ιστορίας και δύο καταξιωμένων στιχουργών (Chris Difford,Boo Hewerdine) για να πει τις ιστορίες του.Μέσα από ένα βαρύ riff του John Leven ζωντανεύουν εικόνες της Γαλλίας του 18ου αιώνα στο The Siege ενώ στο ούτε καν τριών λεπτών  διαμάντι Kingdom United η ιστορία κυλάει μέσα από τους στίχους ειπωμένη απλά αλλά ουσιαστικά(όπως θα την έλεγαν και οι Thin Lizzy-και αυτό είναι κοπλιμέντο).
Ένα κομμάτι που χρειάστηκε χρόνια ολόκληρα για να ολοκληρωθεί έρχεται να αλλάξει την ατμοσφαίρα.Ο Joey Tempest ξεκίνησε να το γράφει την εποχή που έκανε την σόλο καριέρα του κι έμελλε να το ολοκληρώσει λίγο πριν ηχογραφηθεί το Walk The Earth στο πατρικό του σπίτι στη Στοκχόλμη,εκεί που είχε γραφτεί και το Final Countdown.Οι στίχοι μιλούν για τη συνέχεια εκείνης της ιστορίας σε ένα από τα πιο απρόσμενα και παράξενα όμορφα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ οι Europe,το Pictures.Μουσικά ένας φόρος τιμής στον David Bowie,φωνητικά πατάει στα βήματα των Pink Floyd και του Dave Gilmour,θα το συγκρίναμε με το Second Day για τον τρόπο που έκαμψε τις αντιστάσεις μας  με τη γοητεία του.

photo:Brian Cannon

Ένα ακόμα δυναμικό κομμάτι με χαρακτηριστικό ρυθμό και riff που λειτουργεί πολύ καλά στη σκηνή είναι το Election Day.Αν και σε ένα τόσο διασκεδαστικό τραγούδι κάποιος θα περίμενε ένα πιο ανάλαφρο θέμα οι στίχοι είναι κάποιες σκέψεις του Joey Tempest για την πολιτική του σήμερα και την δική μας συμμετοχή σε αυτή δοσμένες με ένα λεπτό άρωμα σαρκαστικού χιούμορ.
Αμέσως μετά μας περιμένει μια ακόμα έκπληξη ένα κομμάτι που κάποιος ανυποψίαστος (ή μπορεί και υποψιασμένος) δεν θα περίμενε να ακούσει από τους Europe.To Wolves,ένα τραγούδι που μιλάει για την εμπιστοσύνη είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον πείραμα του δίσκου από τον τρόπο της ηχογράφησης του ως το τελικό αποτέλεσμα με τη μπάντα να δοκιμάζει τα όρια της βάζοντας τον ήχο της σε μια άλλη διάσταση και τον Joey Tempest να μας συστήνει  ένα (ακόμη) από τα πολλά διαφορετικά ερμηνευτικά του πρόσωπα.
Kάπου εδώ τελειώνουν οι πειραματισμοί και τα τρία τραγούδια που ακολουθούν μας θυμίζουν εκείνο το παλιό ελληνικό τραγούδι που έλεγε "εδώ είναι ο παράδεισος,η κόλαση εδώ".Το GTO και το Haze βασίστηκαν σε ιδέες του John Norum με riff που θα ζήλευε και η πιο βαριά metal μπάντα και κιθαριστικά σόλο σκέτο βάλσαμο ψυχής.Διαφορετικά μεταξύ τους -το GTO μιλάει για τις μικρές ελευθερίες σαν αυτή που μας χαρίζει η ταχύτητα ενώ το Ηaze πιο περίπλοκο και ...ομιχλώδες-γίνονται μαζί με το Whenever You're Ready μια τριλογία  και αυθεντικής rock'n roll ποίησης,πραγματική απόλαυση για όσους αγαπάμε αυτή τη μουσική.
Για το τέλος οι Europe σχεδόν πάντα επιλέγουν ένα ξεχωριστό κομμάτι.Μπορεί το Turn To Dust,το τραγούδι που βασίστηκε σε μια ιδέα του Mic Michaeli και για περίπου μια δεκαετία έμενε την τελευταία στιγμή εκτός σε κάθε άλμπουμ,να κινείται σε πιο κλασικές και γνώριμες φόρμες όμως η δυναμική μελωδία του είναι σαν να δίνει ένταση στο μελαγχολικό του θέμα δημιουργώντας ένα σύνολο που δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο.Ένα εξαιρετικό κλείσιμο για το άλμπουμ που έχει βρει το δρόμο του και στο live όπου απαλλάχτηκε από το σκληρό και απότομο φινάλε του.

photo:Patric Ullaeus

Τα εξαιρετικά υλικά βέβαια δεν είναι πάντα αρκετά αν δεν τα αξιοποιήσουν οι κατάλληλοι σεφ.Το ότι οι Europe είναι σπουδαίοι μουσικοί νομίζω δεν χρειάζεται να το τεκμηριώσουμε εμείς.Είναι φανερό όμως πως στους τελευταίους δίσκους τους νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όπως είπε και ο Ian Haugland σε πρόσφατη συνέντευξη του.Ο ίδιος ο ντράμερ μπορεί να αποστασιοποιείται από τη σύνθεση των τραγουδιών είναι όμως η ραχοκοκκαλιά τους.Ο John Leven θα κάνει πάντα τη διαφορά ακόμα και με ένα χαρακτηριστικό riff δίνοντας πάντα το ειδικό του βάρος στα κομμάτια.Για τον John Norum τα λόγια δεν είναι ποτέ αρκετά.Δίνει ζωή στο πιο βαρύ riff,σε ένα μελωδικό σόλο ή ένα σόλο βγαλμένο από την κόλαση και χρησιμοποιεί την τεχνική του όχι για να καπελώσει αλλά για να υπηρετήσει την αίσθηση και το συναίσθημα κάθε τραγουδιού.Ο Mic Michaeli βάζει έντονη τη σφραγίδα του "δένοντας" μελωδικά όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τη μουσική των Europe για να της δώσει κάθε φορά το ξεχωριστό χαρακτηριστικό χρώμα της.Όσο για τον Joey Tempest έχουμε πλέον πειστεί πως είναι φτιαγμένος από το υλικό των μεγάλων ερμηνευτών του κλασικού ροκ.Πάνω από όλα όμως ξέρει πια την ιστορία που θέλει να  πει κάθε φορά και κυρίως πως να την πει για να μας κάνει όχι απλώς να την καταλάβουμε αλλά να την νιώσουμε.
Συνυπεύθυνος για το καλοδουλεμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια Walk The Earth είναι φυσικά ο Dave Cobb που ταίριαξε μια χαρά με τη μπάντα και έβαλε την πινελιά του σε κάθε τραγούδι,ο συνεργάτης του Eddie Spears και η ομάδα των ηχοληπτών του στούντιο της Abbey Road.O Cobb τους έφερε σε επαφή και με τον Aaron Raitiere που βοήθησε τον Joey Tempest να ολοκληρώσει στιχουργικά πολλά τραγούδια του δίσκου.O John Norum είχε όπως πάντα στο πλευρό του τον Peer Stappe και ο Mic Michaeli τον Max Lorentz.
To Walk The Earth όπως και όλοι οι δίσκοι των Europe συνοδεύεται από ένα καλαίσθητο πακέτο.Το εξώφυλλο όπως ξέρουμε δημιούργησε ο Mike Sportes της Filthmart ενώ υπεύθυνοι για το συνολικό αποτέλεσμα είναι οι γνωστοί μας από το War Of Kings Paul Tippet και Adrian Andrews της Vitamin P.Η κεντρική φωτογραφία της μπάντας ανήκει στον Brian Cannon ενώ τις φωτογραφίες από τα Abbey Road Studios τράβηξε ο Patric Ullaeus ο οποίος επιμελήθηκε και το DVD Europe At Abbey Road που συνοδεύει το άλμπουμ.Σε αυτό το μικρού μήκους φιλμ τα μέλη της μπάντας μέσα από σύντομες συνεντεύξεις τους μιλούν για την εμπειρία της ηχογράφησης του Walk The Earth στο ιστορικό στούντιο αλλά και για την επανάληψη της συνεργασίας τους με τον Dave Cobb.
Oι ίδιοι έχουν πει ότι κήδεψαν το παρελθόν τους στη διάρκεια των ηχογραφήσεων του Bag Of Bones.Όσοι τότε δεν τους έδωσαν σημασία μάλλον ήρθε η στιγμή να το κάνουν.Οι Europe σέβονται το παρελθόν ,το τιμούν και το γιορτάζουν όταν υπάρχει λόγος,δεν σκοπεύουν όμως να το επαναλάβουν.Το παρελθόν τους έδωσε πολλά-δόξα,φήμη,χρήματα-έλειπε όμως κάτι.Εκείνοι είναι εδώ,ωριμάζουν-δεν γερνούν-, συνεχίζουν με πίστη, δεν επαναπαύονται,αναζητούν,εξελίσσονται,προκαλούν τους εαυτούς τους κι όλους εμάς.Αυτό τους κάνει πρωταθλητές.Και τους δίνει αυτό που τους έλειπε.Σεβασμό.Και φυσικά αποδοχή-το βλέπει αυτό κάποιος στις συναυλίες τους ,τελευταία και στην ...ψήφο του λάου.Οι ακροατές του Planet Rock ανέδειξαν το Walk The Earth ως άλμπουμ της χρονιάς.
Πολλοί ακούγοντας τα τραγούδια του άλμπουμ έσπευσαν να σχολιάσουν πως κάτι τους θύμιζαν.Κάποιοι άλλοι τους παραλλήλισαν (τιμητικά) με τους Deep Purple στις καλύτερες στιγμές τους.Αν θέλετε τη γνώμη μας μη τους συγκρίνετε,κλείστε τα αυτιά σας σε οτιδήποτε άλλο και συγκεντρωθείτε στη μουσική τους.Ακούστε το Walk The Earth όχι μία αλλά πολλές φορές.Το αξίζει.Εμείς  θέλουμε να ευχαριστήσουμε ακόμα μια φορά τη μπάντα για το συναρπαστικότερο ταξίδι που μας χάρισε τα τελευταία χρόνια.Γιατί απλά δεν ήταν εύκολο,χρειάστηκε χρόνο και προσπάθεια.Και είμαστε ακόμα στο δρόμο...
Καλή χρονιά λοιπόν΄, στη μπάντα και σε όλους εσάς εκεί έξω...

Mic & Ian Interview

Kαθώς η χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της το Walk The Earth αφήνει το θετικό σημάδι του για τους Εurope αφού τους χάρισε μια υποψηφιότητα για τα μεγάλου κύρους σουηδικά μουσικά βραβεία Grammis στην κατηγορία του καλύτερου hard rock άλμπουμ αλλά και γιατί επιλέχθηκε από το περιοδικό Sweden Rock Magazine σαν το άλμπουμ της χρονιάς.Οι συναυλίες τους για φέτος ολοκληρώθηκαν με την σύντομη περιοδεία τους στη Σουηδία όμως ήδη προετοιμάζουν τις εμφανίσεις της επόμενης χρονιάς και όπως όλα δείχνουν για ένα ακόμη καλοκαίρι θα συμμετέχουν σε ένα από τα μεγαλύτερα metal φεστιβάλ της Ευρώπης-πέρσι τους είδαμε σε Graspop και Wacken και φέτος το όνομά τους περιλαμβάνεται στο line up του γαλλικού Hellfest.Πολύ πιο σύντομα όμως θα απολαύσουμε ένα ακόμα βίντεο από το Walk The Earth με την υπογραφή όπως πάντα του Patric Ullaeus.H είδηση διέρρευσε μέσα από το Instagram του Σουηδού σκηνοθέτη και επιβεβαιώθηκε από τον John Norum.

Στη διάρκεια του πρώτου μέρους της περιοδείας για το Walk The Earth οι Europe πέρασαν και από το Mιλάνο και η Barbara Casserta εξασφάλισε και πάλι μια συνέντευξη μελών της μπάντας για την εκπομπή Linea Rock του Radio Lombardia.Πέρσι μας χάρισε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον John Norum ενώ φέτος σειρά είχαν ο Mic Michaeli με τον Ian Haugland.

Ένα χρόνο μετά την περιοδεία για την 30η επέτειο του The Final Countdown οι Europe επέστρεψαν με ένα καινούριο άλμπουμ και πολλοί πιθανόν να θεώρησαν ότι αυτή η "επιστροφή στο παρελθόν" θα επηρέαζε τη μουσική τους όμως όπως δηλώνουν και οι δύο κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού οι ίδιοι ποτέ δεν κοιτούν πίσω όταν γράφουν μουσική γι έναν καινούριο δίσκο.Oι παλιότεροι θαυμαστές διχάστηκαν αρκετά με τον ήχο του Walk The Earth -κάποιοι το λάτρεψαν σε κάποιους άλλους όμως που περίμεναν κάτι πιο κοντά στον ήχο της δεκαετίας του 80, δεν άρεσε καθόλου.Για τον Mic και τον Ian πάντως ο ήχος του Final Countdown δεν είναι αντιπροσωπευτικός της μπάντας απλά εκείνο το άλμπουμ τους έδωσε μια μεγάλη επιτυχία με την οποία τους συνδέουν όλοι.Η μουσική που παίζουν σήμερα είναι πιο κοντά στις ρίζες τους και σε αυτά που έπαιζαν στα πρώτα άλμπουμ τους και σκοπεύουν να συνεχίσουν να γράφουν σύμφωνα με την έμπνευση και το ένστικτό τους ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις του κοινού.

Οι συναυλίες για το Final Countdown πάντως τους έκαναν να ανακαλύψουν ότι απολαμβάνουν ακόμα να παίζουν κάποια από τα παλιά τραγούδια και  έτσι τα κράτησαν στο σετ μαζί με τα αγαπημένα τους από το Walk The Earth που για τον Ian είναι -αυτή την εποχή-το The Siege και το Election Day ενώ για τον Mic το Walk The Earth,το Turn To Dust αλλά και το Pictures (που ελπίζουμε να το ακούσουμε και ζωντανά κάποια στιγμή στο μέλλον).Βέβαια πολλές φορές η διαμόρφωση του σετ αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση αφού προσπαθούν να αποφασίσουν όλοι μαζί.Κάπως έτσι  σε αυτή την περιοδεία έχουν μια βασική λίστα πάνω στην οποία κάνουν κάθε φορά κάποιες μικρές αλλαγές.Πάντως για τα τραγούδια του Walk The Earth που επέλεξαν υπήρχε -κατά ένα περίεργο τρόπο-απόλυτη ομοφωνία.

Το Walk The Earth ήρθε δεκατρία χρόνια μετά την επανένωσή τους όπως και το Prisoners In Paradise κυκλοφόρησε δεκατρία χρόνια μετά την ίδρυση τους και σηματοδότησε την λήξη του πρώτου μέρους της καριέρας τους.Πολλά όμως έχουν αλλάξει από τότε αφού πλέον οι Europe έχουν τον πλήρη έλεγχο της μουσικής που γράφουν και κυκλοφορούν.O τρόπος που δημιουργούν τη μουσική τους είναι διαφορετικός αφού όλοι συνεισφέρουν τις ιδέες τους (και ο Joey Tempest σαν καλός σεφ ταιριάζει τα... υλικά και γράφει τους στίχους) αλλά και το στήσιμο τους στη σκηνή και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν αφού έχουν κρατήσει πια μόνο τα απαραίτητα .

Αυτό άλλωστε ήταν και το μοναδικό τους σχέδιο όταν αποφάσισαν να ξεκινήσουν και πάλι.Να αφήσουν στην άκρη οτιδήποτε περιττό και να επικεντρωθούν στους Europe αφήνοντας την ίδια τη μουσική να τους δείξει το δρόμο.Κάπως έτσι έφτασαν ως εδώ και ελπίζουν το ταξίδι να κρατήσει για πολύ ακόμα,το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχουν προγραμματίσει το πότε θα τελειώσει.

O Ιan και ο Mic ξεχωρίζουν τα δύο τελευταία άλμπουμ της μπάντας War Of Kings και Walk The Earth αφού σε αυτά οι Europe έδειξαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δημιούργησαν μουσική όπως ακριβώς την ήθελαν χωρίς να φοβηθούν να δείξουν τις επιρροές τους.Σημαντικό ρόλο στην τελική διαμόρφωση του Walk The Earth έπαιξε φυσικά ο παραγωγός Dave Cobb που δεν έχει κανένα νόημα να του πηγαίνεις έτοιμα τραγούδια γιατί πάντα θα βάλει τη δική του πινελιά με τις ιδέες του,αλλά και το γεγονός ότι ηχογραφήθηκε στα στούντιο της Abbey Road με όλη την μουσική ιστορία που κλείνουν μέσα τους.Η επιλογή του στούντιο έγινε από τη μία γιατί οι Europe θέλουν να δοκιμάζουν καινούρια πράγματα ακόμα και στους χώρους που ηχογραφούν και από την άλλη ο Joey Tempest που ήθελε αυτή τη φορά να δουλέψουν στην Αγγλία βρήκε το κατάλληλο...δόλωμα.Μπορεί να τους κόστισε κάτι παραπάνω σίγουρα όμως η εμπειρία άξιζε τον κόπο.

Όπως είπαμε οι Europe ζουν το σήμερα και σπάνια έχουν την επιθυμία να τσεκάρουν ζωντανές εμφανίσεις από το παρελθόν μέσα από το διαδίκτυο,όταν όμως το κάνουν αυτό που διαπιστώνουν είναι ότι πάντα ήταν μια καλοδουλεμένη live μπάντα.Και-κακά τα ψέμματα-ήταν αυτοί που έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο τη ροκ σκηνή της χώρας τους και άνοιξαν το δρόμο για μπάντες όπως τους Ghost που αρέσουν στον Mic,τους Οpeth που ξεχωρίζει ο Ian και πολλές ακόμα.

Όσο για τα άμεσα σχέδια τους μέσα στο 2018 θα "περπατήσουν στη γη " όσο περισσότερο μπορούν κάνοντας συναυλίες.

O Ian Haugland μίλησε πρόσφατα και στον Καναδό παραγωγό Mitch Lafon για το πόσο έχει αλλάξει σήμερα η μουσική βιομηχανία και πως λειτουργούν μέσα σε αυτή  οι Europe.Τα πράγματα είναι πολύ πιο συναρπαστικά γι'αυτούς τώρα που εκείνοι επιβάλλουν τη μουσική που θέλουν κι όχι το αντίθετο.Κι αν έχει κάνει κάτι καλό η σημερινή κατάσταση είναι ότι ευνοεί πολύ λιγότερο τους "κατασκευασμένους"καλλιτέχνες των στούντιο αφού για να επιβιώσει κάποιος σήμερα πρέπει να μπορεί να υποστηρίξει τη μουσική του ζωντανά στη σκηνή.Με αφορμή την πρόσφατη περιοδεία των Europe με τους Deep Purple θυμήθηκε την συνεργασία του με τον Glenn Hughes ενώ αναφέρθηκε και στον Dave Cobb και το ρόλο του στο Walk The Earth αλλά και στα ντραμς που χρησιμοποιεί πλέον τα οποία κατασκεύασε ειδικά για εκείνον η 101Drums.

Homeland

Λίγο πριν το τέλος του 2017 οι Europe ολοκλήρωσαν το πρώτο μέρος της περιοδείας για το νέο άλμπουμ τους Walk The Earth στην Ευρώπη με τρεις συναυλίες στην πατρίδα τους τη Σουηδία.H πρεμιέρα για τα καινούρια τραγούδια τους στη χώρα τους έγινε στο χιονισμένο Oύμεο.Η όμορφη πόλη του Βορρά έχει φιλοξενήσει πολλές φορές τη μπάντα από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της με πιο πρόσφατες αυτή του 2014 στα πλαίσια της περιοδείας Wings Over Sweden και του 2016 την ημέρα που συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την κυκλοφορία του The Final Countdown στο φεστιβάλ Umea Rock.Στην μικρή (χωράει λίγο πάνω από 1000 άτομα) αλλά ζεστή αίθουσα Idun του Folkets Hus (σε μετάφραση "το σπίτι του λαού") παρουσίασαν για πρώτη φορά τέσσερα  καινούρια τραγούδια σε ένα σετ ίδιο με αυτό που έπαιξαν στο Μόναχο,με το New Love In Town -που το τιμούν τις περισσότερες φορές που παίζουν στη Σουηδία αλλά και το Not Supposed To Sing The Blues. 

Μπορείτε να δείτε πολλές φωτογραφίες από το Idunteatren αλλά και βίντεο από πολλά τραγούδια στο κανάλι του Petri Andersson.

                   

Την επόμενη μέρα τα αγόρια επέστρεψαν στην πόλη τους,τη Στοκχόλμη  αυτή τη φορά έχοντας επιλέξει το Annexet τον μικρότερο από τους χώρους συναυλιών στις εγκαταστάσεις του σταδίου Globen με χωρητικότητα 3500 θεατών.Νωρίτερα ο Joey Tempest με τον John Leven βρέθηκαν στο Hard Rock Cafe για να απαντήσουν σε ερωτήσεις κάποιων τυχερών ακροατών του ραδιοφωνικού σταθμού Bandit αλλά έκαναν και ένα πέρασμα από τον Rocklassiker για μια συνέντευξη-και οι δύο εκδηλώσεις μεταδόθηκαν μέσα από τις ιστοσελίδες των σταθμών στα κοινωνικά δίκτυα.

Λίγες ώρες αργότερα στο Annexet συγκεντρώθηκαν (σύμφωνα με δημοσίευμα της Aftonbladet) γύρω στα 1800 άτομα που είχαν τη χαρά να απολαύσουν δύο μπάντες που εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο το παρόν και το μέλλον της ροκ μουσικής στη Σουηδία.

Oι Blues Pills άνοιξαν τη συναυλία με το δικό τους ξεχωριστό ύφος που δεν θυμίζει καμιά από τις μπάντες με γυναίκα στα φωνητικά.Έχουν πολύ καλά τραγούδια και τον τρόπο τους να κερδίζουν το κοινό με κυρίως υπεύθυνη γι΄αυτό την εντυπωσιακή παρουσία της Elin Larsson.Έχουν το μέλλον μπροστά τους και αν και η μουσική τους δεν ανήκει απόλυτα στο ίδιο είδος με τους Europe τελικά ταίριαξαν πάρα πολύ στο live κυρίως λόγω της ενέργειας τους πάνω στη σκηνή.

Οι Europe ακολούθησαν λίγο μετά τις 8.30 με το σετ που έπαιξαν στο Mιλάνο και το κοινό έδειξε ακόμα να μαθαίνει τα καινούρια τραγούδια.Kαι τα τέσσερα που ακούστηκαν στη σκηνή του Annexet μοιάζουν φτιαγμένα για να παίζονται ζωντανά -όπως και τα περισσότερα μέσα από το Walk The Earth.Το ομότιτλο αν και με κάπως αλλαγμένη εισαγωγή είναι ιδανικό για να ανοίγει το σετ και σχεδόν σε προκαλεί να τραγουδήσεις φωναχτά το ρεφρέν.Το The Siege ακολουθεί εντελώς φυσιολογικά χωρίς να χάνει το παραμικρό από την ατμοσφαιρικότητα της εκτέλεσης του άλμπουμ,το αντίθετο μάλιστα και ο πιστός οπαδός ξαφνικά τραγουδάει για τη Γαλλική Επανάσταση σε μια ροκ συναυλια!Το Turn To Dust -αν και στιχουργικά το θέμα του δεν το λες και αισιόδοξο-έχει μια φοβερή δύναμη και δυναμική και φυσικά ένα κανονικό φινάλε που κατά τη γνώμη μας του αξίζει.Όσο για το GTO τα λόγια είναι περιττά -εκρηκτική ροκ ποίηση είναι ίσως ο πιο απλός τρόπος να το περιγράψει κανείς.Η επιλογή πάντως να παίζουν τραγούδια σχεδόν από όλους τους δίσκους τους λειτουργεί πολύ θετικά αφού όλοι θα ακούσουν κάποιο αγαπημένο τους είτε από τις επιτυχίες της δεκαετίας του 80 είτε από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ τους και την ίδια στιγμή σε κάνει να συνειδητoποιείς πόσο πλούσια γκάμα από σπουδαία τραγούδια διαθέτει αυτή η μπάντα-γιατί σίγουρα στο πίσω μέρος του μυαλού ο καθένας έχει μερικά ακόμα που θα ήθελε να ακούσει.Δεν είναι τυχαίο ότι η ιστοσελίδα Rockbladet τους χαρακτήρισε βασιλιάδες χωρίς στέμμα της σουηδικής μουσικής.
Πολλά βίντεο από τη συναυλία θα βρείτε σε αυτό το κανάλι στο youtube και φωτογραφίες σε αυτό το άλμπουμ αλλά και στη σελίδα του Ian Haugland ,τραβηγμένες από τη σύζυγο του Marie.
                                

Η τελευταία συναυλία αυτής της σύντομης περιοδείας έγινε στις 7 του Δεκέμβρη στην αίθουσα εκδηλώσεων του πάρκου Liseberg στο Γκέτεμποργκ.Mε μικρές διαφορές για μια ακόμη φορά στο  οι Europe έδωσαν μια πρώτη γεύση τόσο από τα τραγούδια του Walk The Earth δείχνουν να μένουν πιστοί στην απόφαση τους να κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού (και πιθανότατα και το δικό τους) ταράζοντας λίγο τα νερά κάθε φορά.Ελπίζουμε στις συναυλίες που έρχονται την επόμενη χρονιά να συνεχίσουν αυτές τις αλλαγές και να ακούσουμε κι άλλα τραγούδια από το Walk The Earth αλλά και να συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν με περισσότερες επιλογές από το πλούσιο παλιότερο και πρόσφατο ρεπερτόριο τους.Όσο για τους ίδιους το πιο σημαντικό πιστεύουμε είναι πως ό,τι και να τους συμβαίνει δεν χάνουν ποτέ τον ενθουσιασμό τους γι'αυτό που κάνουν όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει (συμπληρώθηκαν ήδη 35 από εκείνον τον Δεκέμβρη του 82 που κέρδισαν τον τηλεοπτικό διαγωνισμό Rock SM) είτε αναζητώντας νέους δρόμους κάθε φορά που γράφουν καινούρια τραγούδι,είτε όταν βρίσκονται στη σκηνή και μοιράζονται τη μουσική τους με τον κόσμο και πραγματικά το απολαμβάνουν κι εκείνοι.

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη συναυλία στο Γκέτεμποργκ: Rocksverige,Rocknytt,Livenews.se και Rockfoto.nu και περισσότερα βίντεο στο κανάλι Εurope Backstage Pass.

                         

Με τις τρεις αυτές συναυλίες οι Europe ολοκλήρωσαν τις εμφανίσεις τους για το 2017,φρόντισαν όμως ήδη να ανανεώσουν το ραντεβού τους με το κοινό της Σουηδίας για το επόμενο καλοκαίρι.Έτσι στις 14 Ιουλίου του 2018 θα βρεθούν στην Karlskrona για την συμμετοχή τους στο Ηasslofestivalen και στις 31 Αυγούστου επιστρέφουν στη Στοκχόλμη για μια συναυλία στo πάρκο Grona Lund.

Βack Home With Blues Pills

                 

Mια δεύτερη δόση από Europe και Walk The Earth είχε την ευκαιρία να απολαύσει το ροκ κοινό της Γερμανίας την Κυριακή που μας πέρασε.Στην πρώτη συναυλία και λίγο πριν ταξιδέψει στη Σουηδία για μια μίνι περιοδεία η μπάντα βρέθηκε στο Αμβούργο και το κλαμπ Docks.Tην συναυλία άνοιξαν οι Βαυαροί The New Black και λίγο αργότερα ανέβηκαν στη σκηνή οι Europe για να συνεχίσουν το..rotation του σετ που ακούσαμε για πρώτη φορά στη συναυλία τους στο Santander.Kρατώντας έναν βασικό κορμό αλλάζουν κάποια από τα τραγούδια κάθε φορά και έχουν καταφέρει σε κάθε συναυλία να παίζουν κι ένα διαφορετικό σετ.Επιστροφή στα ...βασικά είχαμε στο Αμβούργο με τη σταθερή τριάδα από το Walk The Earth και το Election Day να επανέρχεται αντί του GTO και τα Danger On The Track και Cherokee να προτιμούνται αντί του Carrie.Σε τρία τραγούδια (Prisoners In Paradise,Firebox,Turn To Dust ) o John Norum χρησιμοποίησε την καινούργια κιθάρα που δημιούργησε γι' αυτόν η Paoletti Guitars.

                    

Χθες το βράδυ οι Europe ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους στη Σουηδία από τo χιονισμένο Ούμεο και συνεχίζουν απόψε στη Στοκχόλμη και αύριο στο Γκέτεμποργκ.Με τις τρεις συναυλίες τους στη  ολοκληρώνουν τις εμφανίσεις τους για το 2017 καθώς και το πρώτο κομμάτι της περιοδείας του Walk The Earth.Mαζί τους θα είναι μια μπάντα που ο Joey Tempest πολύ συχνά αναφέρει σαν μια από τις πιο αξιόλογες της ροκ σκηνής της Σουηδίας και όχι μόνο.Μιλάμε για τους Blues Pills που σχηματίστηκαν το 2011 κάπου στην Αμερική από τον μπασίστα Zack Anderson,τον ντράμερ Corry Berry και την τραγουδίστρια Elin Larsson.Πήραν το όνομα τους από ένα μουσικό μπλογκ αφιερωμένο στο ροκ των δεκαετιών 60-70 που ήταν και η κύρια επιρροή τους.Αφού κυκλοφόρησαν τα πρώτα τους Demo στο διαδίκτυο έκαναν κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη όπου γνώρισαν τον νεαρό Γάλλο κιθαρίστα Dorian Sorriaux τον οποίο κάλεσαν στο Orebro για να ενταχθεί στην μπάντα.Το 2012 βγήκε το πρώτο τους ΕΡ και λίγο αργότερα το single Black Smoke.Ακολούθησαν συναυλίες και συμμετοχές σε φεστιβάλ που τους βοήθησαν να "χτίσουν" το όνομα τους.Ένα χρόνο μετά υπέγραψαν στην Nuclear Blast και μετά από κάποια ακόμα EP,το 2014 κυκλοφόρησαν τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους το Blues Pills που είχε πολύ καλή πορεία στις λίστες επιτυχιών αρκετών ευρωπαϊκών χωρών.Λίγο αργότερα ο Corry Berry αντικαταστάθηκε από τον Andre Kvarnstrom και η μπάντα συνέχισε τις πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις της.Το 2016 παρουσίασαν το δεύτερο επιτυχημένο άλμπουμ τους Lady In Gold και πριν από έναν περίπου μήνα είχαμε την κυκλοφορία της ζωντανής ηχογράφησης από την sold out συναυλία τους στο Le Trianon στο Παρίσι,Lady In Gold Live In Paris.Oι Blues Pills πέρασαν τον Νοέμβρη περιοδεύοντας στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με τους Black Star Riders,τους Tax The Heat και τους Dirty Thrills (ε,κάπου τους ξέρουμε όλους αυτούς,)Πολύ καλή η επιλογή της blues rock μπάντας από τους Europe για τις συναυλίες τους στη Σουηδία αφού αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς ,έχει ξεχωρίσει για τις live εμφανίσεις της στις οποίες κατά την ταπεινή μας γνώμη εντυπωσιάζει η όμορφη (και πάντα ξυπόλητη) Elin που τα δίνει όλα τόσο με την πολύ καλή φωνή της όσο και με την πραγματικά ζωντανή σκηνική παρουσία της.
                        

Munich Backstage-Milan Alcatraz

Την πρώτη από τις δύο συναυλίες τους στη Γερμανία έδωσαν στις 28 του Νοέμβρη οι Europe στο Μόναχο και το κλαμπ Backstage.Όπως φαίνεται σε αυτή την περιοδεία έχουν πάρει απόφαση να παίξουν πολλά περισσότερα τραγούδια από τα έντεκα πλέον άλμπουμ της δισκογραφίας τους και για μια ακόμη φορά έβαλαν στο σετ κάποια από αυτά που δεν παίζουν τόσο συχνά.Έτσι ακούστηκε πάλι -όπως και σε κάποιες καλοκαιρινές τους συναυλίες το Νew Love In Town,το Heart Of Stone που είναι πάντα καλοδεχούμενο από το κοινό  αφού ξεφεύγει από τις συνηθισμένες επιλογές του άλμπουμ The Final Countdown αλλά και ένα ακόμη κομμάτι από το Bag Of Bones εκτός από το σχεδόν μόνιμο Firebox ,το Not Supposed To Sing The Blues για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια.Τέσσερα ήταν και πάλι τα τραγούδια από το Walk The Earth,με το GTO να κερδίζει σταθερά τη θέση του από το Election Day -και γιατί όχι αφού δείχνει να έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό.Στο φινάλε δεν έλειψαν και κάποια (ας τα πούμε) χαριτωμένα απρόοπτα που είχαν ως αποτέλεσμα μια κάπως ....αλλιώτικη εκτέλεση του Final Countdown.Aρκετοι οι θεατές που βρέθηκαν στο Backstage με καλή ενέργεια και παλμό.

Οι Europe επέστρεψαν στη Γερμανία το βράδυ της Κυριακής με μια συναυλία στο Αμβούργο και το Docks.

                  

Από τις περιοδείες των Europe τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να λείπει η Ιταλία αφού εκεί έχουν πιστούς οπαδούς.Η πόλη της Ιταλίας που όπως παραδέχονται και οι ίδιοι νιώθουν σαν στο σπίτι τους είναι φυσικά το Μιλάνο και το στέκι τους εκεί το Alcatrazz.Όπως έχουμε μάθει από δικό μας άνθρωπο που είχε την τύχη να δει τη μπάντα εκεί στο παρελθόν,είναι σαν να υπάρχει μια ιδιαίτερη "σπίθα" ανάμεσα στο κοινό της γειτονικής μας χώρας και τους Europe που δημιουργεί μια ξεχωριστή συναυλιακή ατμόσφαιρα.Μπορεί στον τρίτο κατά σειρά Νοέμβρη που φιλοξένησε τη μπάντα το Alcatraz να μην ήταν sold out όπως τις δύο προηγούμενες χρονιές όμως και πάλι πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι όλων των ηλικιών βρέθηκαν εκεί για να διασκεδάσουν απολαμβάνοντας καλή ροκ μουσική.Τη συναυλία άνοιξαν οι Ιταλοί Soul Seller και γύρω στις 9 ανέβηκαν στη σκηνή οι Europe που και πάλι "πείραξαν"λίγο το σετ τους με πιο κλασικές επιλογές αυτή τη φορά όπως το Carrie και το Prisoners In Paradise αλλά και το πάντα αγαπημένο Wasted Time.

Η συναυλία στο Μιλάνο δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη από τις ιταλικές μουσικές ιστοσελίδες με πολλές από αυτές να φιλοξενούν λεπτομερείς παρουσιάσεις με πολλές φωτογραφίες.Μια γεύση μπορείτε να πάρετε από το φωτορεπορτάζ του rockon.it αλλά και από το άλμπουμ που δημοσιεύτηκε στο facebook του Alcatraz.

                     

Όπως όλα δείχνουν ένας δεύτερος γύρος της περιοδείας για το Walk The Earth ετοιμάζεται για τον Σεπτέμβριο του 2018.Έτσι μετά τις συναυλίες τους στη Μεγάλη Βρετανία οι Europe  ανακοίνωσαν δύο ακόμα-στις 26 του Σεπτέμβρη θα βρίσκονται στην Ολλανδία για μια εμφάνιση στο 013 στο Tillburg ενώ μια μέρα αργότερα στις 27 σειρά έχει η Γαλλία και το Le Trianon στο Παρίσι.Περισσότερες πληροφορίες για τη διάθεση των εισιτηρίων θα βρείτε εδώ.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η ψηφοφορία για τα μουσικά βραβεία του ραδιοφωνικού σταθμού Bandit όπου το Walk The Earth είναι υποψήφιο άλμπουμ της χρονιάς.Μπορείτε να ψηφίζετε μια φορά την ημέρα σε αυτό τον σύνδεσμο https://rockawards.bandit.se/vote γιατί απλά η καλή μουσική μπορεί να νικήσει!