Europe Back On Stage

Μετά από σχεδόν έξι μήνες οι Europe επιστρέφουν στη σκηνή για τις πρώτες συναυλίες του 2019.Ξεκινούν από εκεί που σταμάτησαν,την Ισπανία,για πρώτη φορά όμως στα Κανάρια Νησιά με δύο εμφανίσεις σε Λας Πάλμας και Τενερίφη.Στη διάρκεια της φθινοπωρινής τους περιοδείας αλλά και στο διάστημα που μεσολάβησε ο Joey Tempest έδωσε πολλές συνεντεύξεις μέσα από τις οποίες ξεχωρίσαμε κάποια χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα κομμάτια και καταλήξαμε στη σημερινή μας ιστορία για την αγαπημένη μας μπάντα μέσα από τη ματιά και τις σκέψεις του.

H περιοδεία για το Walk The Earth που περιλάμβανε και τις συναυλίες των Europe για πρώτη φορά στην Αυστραλία αλλά και η κατάκτηση ενός μουσικού βραβείου Grammy στην πατρίδα τους τη Σουηδία ήταν τα δύο σημεία αναφοράς για τον Joey Tempest όταν σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιανουαρίου του περιοδικού Classic Rock,ρωτήθηκε αν το 2018 ήταν μια καλή χρονιά για τη μπάντα.Από το χώρο της ροκ μουσικής μέσα στην περασμένη χρονιά ο τραγουδιστής έδειξε για μια ακόμη φορά την προτίμηση του στους Greta Van Fleet από τη σύγχρονη σκηνή ενώ ξεχώρισε και τους "παλιούς" Judas Priest που τους είδε σε κάποιο φεστιβάλ το περασμένο καλοκαίρι και τους βρήκε ιδιαίτερα δυναμικούς και ανανεωμένους.O Joey δηλώνει αισιόδοξος και για την ανθρωπότητα που θεωρεί πως αρχίζει να ξυπνάει και να αντιδρά σε όσα περίεργα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.Όταν ήταν νεότερος έβρισκε την πολιτική βαρετή τώρα όμως τον απασχολεί πολύ-όπως ξέρουμε αυτό το ενδιαφέρον του παραλίγο να οδηγήσει τους Europe στη δημιουργία ενός concept album για τη δημοκρατία κατέληξαν όμως μόνο σε μερικά τραγούδια γύρω από αυτό το θέμα.

Με αφορμή τα 20 χρόνια κυκλοφορίας του Classic Rock που συμπληρώθηκαν στο τέλος του περασμένου χρόνου ο Joey θυμήθηκε που βρίσκονταν οι Europe το 1998 όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το περιοδικό.Αν και τότε η μπάντα δεν ήταν μαζί ,εκείνη η χρονιά ήταν μια κρίσιμη καμπή στην πορεία τους αφού τα μέλη της άρχισαν να έχουν όλο και περισσότερες επαφές με το θέμα της επανένωσης να μπαίνει πια σοβαρά στο τραπέζι.

Όταν πια το 2004 επέστρεψαν δισκογραφικά ο ήχος τους ήταν πολύ διαφορετικός από αυτόν που τους έκανε παγκόσμια γνωστούς την δεκαετία του 80.Οδηγός τους στη δημιουργία του Start From The Dark ήταν ο ήχος των Audioslave,με το Secret Society ήθελαν να δώσουν το σύγχρονο μουσικό στίγμα τους ενώ δίσκοι όπως το Ballad Of John Henry του Joe Bonamassa και το Pressure And Time των Rival Sons τους έδωσαν όχι μόνο έμπνευση αλλά και κίνητρο να αναζητήσουν συνεργασίες με παραγωγούς όπως ο Kevin Shirley και ο Dave Cobb.Oι μουσικές επιλογές τους μπορεί να ξενίζουν κάπως σε αυτούς που νοσταλγούν τον ήχο της δεκαετίας του 80 όμως αυτοί είναι οι Europe-πειραματίζονται, δοκιμάζουν νέες ιδέες που προέρχονται από όλα τα μέλη ,εξελίσσονται και χαίρονται που έχουν κερδίσει τον σεβασμό της ροκ κοινότητας.Ο Joey πιστεύει πως η μπάντα ανήκει στο σήμερα.Tότε ήταν νέοι και έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν έλειπε όμως το βάθος,η ουσία.Βλέποντας τους Led Zeppelin και τους Deep Purple που από νωρίς είχαν βρει το σωστό ρυθμό τη σωστή έκφραση έκαναν αποστολή τους να το πετύχουν και εκείνοι.Χρειάστηκε να φτάσουν ως το Bag Of Bones-και χιλιάδες συναυλίες-για να φτάσουν εκεί που ήθελαν όμως τα κατάφεραν κι αυτό έχει σημασία.

photo :Brian Cannon

Οι συναυλίες λοιπόν που έχουν σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη της μπάντας θα συνεχιστούν και το 2019 αφού οι Europe θέλουν πολύ να παίζουν τα τραγούδια του Walk The Earth σε ακόμα περισσότερα μέρη του κόσμου.H ιδιαίτερη ενέργεια του ιστορικού στούντιο Abbey Road και πιο συγκεκριμένα του στούντιο 3 όπου ηχογραφήθηκε το άλμπουμ διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα αφού τα περισσότερα κομμάτια ολοκληρώθηκαν εκεί και αυτό δεν έγινε τυχαία.Η μπάντα μαζί με τον παραγωγό Dave Cobb θέλησαν να αξιοποιήσουν όλα όσα μπορούσε να τους προσφέρει το στούντιο-παλιό και σύγχρονο εξοπλισμό,ακόμα και την ατμόσφαιρα.

Σήμερα η μπάντα παίζει μπροστά σε κοινό που μπορεί να κυμαίνεται από 1500 ως 50 ή 60 χιλιάδες θεατές,τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι.Στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους έχουν δώσει συναυλία ακόμα και για 12 μόλις άτομα.Κάτι τέτοιες στιγμές γίνονταν μια παρέα με το κοινό και διασκέδαζαν μαζί κι αυτό ίσως είχε μεγαλύτερη αξία και από την ίδια την συναυλία.Λίγα χρόνια αργότερα με τη μεγάλη επιτυχία του The Final Countdown κατάφεραν να γεμίζουν μεγάλους χώρους

στις μεγαλύτερες πόλεις σε όλο τον κόσμο και παράλληλα να γνωρίζουν τη νυχτερινή ζωή σε μέρη όπως η Μπανγκόκ,η Νέα Υόρκη αλλά και η Μαδρίτη.Σε συνεντεύξεις του σε ισπανικές ιστοσελίδες λίγους μήνες πριν όταν οι Europe τελείωσαν΄εκεί θριαμβευτικά τη φθινοπωρινή περιοδεία τους o Joey θυμήθηκε τις ατέλειωτες βραδιές που περνούσαν στα κλαμπ της πόλης που ήταν ανοιχτά όλη τη νύχτα.To κοινό της Ισπανίας αγαπάει ιδιαίτερα τη μπάντα γι'αυτό κι εκείνοι δεν θα μείνουν για πολύ μακριά του.Οι πρώτες δύο συναυλίες στα Κανάρια Νησιά είναι γεγονός ενώ το καλοκαίρι μετά το Rock The Coast θα δώσουν το παρών και στο Barcelona Rock Fest.Πλέον για εκείνους το πάρτι είναι πάνω στη σκηνή -μετά , στα παρασκήνια συζητούν για τη συναυλία και μετά πηγαίνουν στο ξενοδοχείο ή στο πούλμαν ενώ πολύ σημαντική είναι και η επαφή με τις οικογένειες τους.Ο Joey άλλωστε δηλώνει συχνά πως όταν δεν ασχολείται με την μπάντα θέλει να αφοσιώνεται στην οικογένεια του.

Οι ζωντανές εμφανίσεις έχουν και τις δύσκολες στιγμές τους που μπορεί να είναι ανώδυνες όπως ένα ξηλωμένο παντελόνι αλλά και επώδυνες όπως μια πτώση-ο Joey έχει μετρήσει αρκετές τα τελευταία χρόνια που ευτυχώς όμως δεν του έχουν στοιχίσει κάποιο σοβαρό τραυματισμό.Στον αντίποδα και στις ευχάριστες εμπειρίες από τις περιοδείες και τα φεστιβάλ είναι και οι γνωριμίες-που πολλές φορές εξελίσσονται σε φιλίες-με άλλους καλλιτέχνες και μπάντες όπως οι Def Leppard,οι Whitesnake και ο Michael Schenker.

Το Final Countdown είναι για τους Europe ένα ακόμα τραγούδι που προοριζόταν για να ανοίγει τις συναυλίες τους έμελλε όμως να βρει την ...μόνιμη θέση του στο κλείσιμο των εμφανίσεων τους.Δεν κουράζονται να το παίζουν κυρίως λόγω της ανταπόκρισης που βρίσκει από το κοινό -είναι σαν να τους ενώνει όλους με έναν μαγικό τρόπο.Πολλοί το θεωρούν ένα τραγούδι που έφερε την επανάσταση στον κόσμο της ποπ μουσικής,έναν κόσμο στον οποίο η μπάντα δεν ένιωσε ποτέ ότι ανήκει πραγματικά αφού ο Joey τον χαρακτηρίζει ευμετάβλητο και αναξιόπιστο.Κατάφεραν πάντως να επιβιώσουν σε αυτό τον κόσμο αλλά και σε όλα όσα συνέβαιναν την δεκαετία του 80,τότε που σαν νέα μπάντα πολλές φορές καθοδηγούνταν από τις αποφάσεις τρίτων.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά για τους Europe αφού έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο της δουλειάς τους και νιώθουν πολύ καλύτερα με τη μουσική τους αλλά και τη θέση και το σεβασμό που έχουν κερδίσει στον κόσμο της ροκ μουσικής.Ο Joey δεν έχει πάψει να πιστεύει στη ροκ μουσική και θεωρεί πως όταν αυτή παράγεται και ηχογραφείται με τον σωστό τρόπο θα συνεχίζει να αφορά το κοινό και   θα παραμένει ζωντανή.Σαν τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρει συχνά τους Greta Van Fleet και τους Rival Sons-μάλιστα δεν κρύβει το θαυμασμό του για τον τραγουδιστή τους Jay Buchanan.Tα δικά του πρότυπα όταν ξεκίνησε να παίζει μουσική στην ηλικία των 8-10 χρόνων ήταν ο Elton John και ο David Bowie.Αργότερα όταν άρχισε να συμμετέχει σε μπάντες και μαζί με τον John Norum έφτιαξαν τη δική τους ανακάλυψε τις μεγάλες ροκ μπάντες (Led Zeppelin,Deep Purple,Thin Lizzy).Η εξέλιξη ήρθε φυσιολογικά -ακούγοντας μουσική από πολλά διαφορετικά είδη προσπαθεί πάντα να βρίσκει νέες ιδέες και να βελτιώνει τον τρόπο που γράφει.To πνεύμα πάντως παραμένει το ίδιο από τότε που ήταν παιδί -το πάθος του για τη μουσική δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, είναι η ζωή του όπως λέει.Γι'αυτό θεωρεί και τον εαυτό του πρώτα από όλα μουσικό.Ο ρόλος του σαν τραγουδιστής έρχεται δεύτερος αν και δεν αρνείται ότι απολαμβάνει την παρουσία του στη σκηνή και την επικοινωνία με το κοινό.Για τα θέματα των τραγουδιών του αντλεί έμπνευση από όλα όσα συμβαίνουν γύρω του,από τα βιβλία που διαβάζει,τις ταινίες που παρακολουθεί ,τις εξελίξεις στον κόσμο και στην πόλη που ζει αλλά και από τις προσωπικές του εμπειρίες.Δηλώνει ικανοποιημένος με αυτά που έχει καταφέρει σαν μουσικός και τραγουδιστής και δεν μπαίνει στην διαδικασία να συγκρίνει τον εαυτό του με άλλους καλλιτέχνες.Και πολύ καλά κάνει αφού ο καθένας μας απολαμβάνει την μοναδικότητα του θα συμπληρώναμε εμείς.

photo:Patric Ullaeus

Η ιστορία μας βασίστηκε σε συνεντεύξεις που έδωσε ο Joey Tempest στο τεύχος Ιανουαρίου του περιοδικού Classic Rock ,στις ιταλικές ιστοσελίδες Metal Italia και Metal Hammer και στις ισπανικές ιστοσελίδες The Metal Circus και Metal Journal.