Favourite Albums:Joey Tempest and Made In Japan by Deep Purple

 Mπορεί οι Europe να πήραν το όνομα τους από το άλμπουμ  Made In Εurope των Deep Purple,όμως φαίνεται πως και η αμέσως προηγούμενη ζωντανή ηχογράφηση τους Made In Japan, που είναι η επιλογή του Joey Tempest για αυτή την εβδομάδα,έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξη και την εξέλιξη σαν μουσικός τόσο του ίδιου όσο και της μπάντας.Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στο σχόλιο του ,ούτε και ο ίδιος δεν ξέρει αν θα ήταν εδώ σήμερα να παίζει ροκ μουσική ή αν σαν παιδί θα είχε το θάρρος και τη φιλοδοξία να γίνει καλύτερος μουσικός χωρίς την ύπαρξη αυτού του άλμπουμ.Με αφορμή αυτό θα παρατηρήσουμε πως αυτή είναι η τρίτη φορά που κάποιο μέλος της μπάντας επιλέγει κάποιο άλμπουμ των Deep Purple (έχουν προηγηθεί ο Mic Michaeli με το Machine Head και ο Ian Haugland με το Come Taste The Band) και δεν αποκλείεται αυτό να ξαναγίνει στη συνέχεια της σειράς των Favourite Albums.Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν είναι καθόλου τυχαία η φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Joey σε εκείνο το άρθρο του στο Loudersound το 2018 για τους δέκα πιο σημαντικούς δίσκους της ζωής του,αναφερόμενος τότε σε ένα άλλο άλμπουμ τους το Perfect Strangers:"Ένα πράγμα είναι σίγουρο.Xωρίς τους Deep Purple ,εμείς (οι Europe)δεν θα υπήρχαμε."

Πίσω στον Αύγουστο του 1972 όταν οι Deep Purple πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία στην Ιαπωνία μάλλον δεν περίμεναν ότι το άλμπουμ που προέκυψε από τις ηχογραφήσεις των συναυλιών τους στην Οσάκα και το Τόκυο θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό και τέτοια επιρροή σε μελλοντικούς μουσικούς όπως οι Europe.Tα μέλη της μπάντας δεν ενθουσιάζονταν στην ιδέα ενός ζωντανού άλμπουμ καθώς προτιμούσαν να επικεντρώνονται ανεπηρέαστοι στο να έχουν μια δυναμική και όσο το δυνατόν πιο αυθόρμητη σκηνική παρουσία.Συμφώνησαν όμως στην απόφαση της εταιρείας τους για μια τέτοια κυκλοφορία στην Ιαπωνία για να ενισχύσουν την παρουσία τους στην αγορά της χώρας.Το άλμπουμ όμως αποδείχτηκε πολύ καλό για να μείνει μόνο εκεί και γρήγορα έκανε επιτυχία σε όλο τον κόσμο,κερδίζοντας παράλληλα και την εκτίμηση των κριτικών

Το σετ τους σε εκείνες τις συναυλίες απαρτιζόταν κύριως απο τραγούδια του Machine Head που ήταν και η πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους και αυτά μας προτείνει και ο Joey για να ξεκινήσουμε την ακρόαση-Highway Star,Smoke On The Water και Lazy  μαζί με το Child In Time από το In Rock,σε χορταστικές εκτελέσεις.Για μας βέβαια ισχύει πάντα πως δεν μπορείς να απολαύσεις ένα άλμπουμ αποσπασματικά,πρέπει να το ακούσεις ολόκληρο,ακόμα περισσότερο μια ζωντανή ηχογράφηση μιας μπάντας του μεγέθους των Deep Purple.

To πλήρωμα του χρόνου για να παίξουν δίπλα στους Deep Purple,ήρθε για τους Europe στη δεύτερη-και πιο ώριμη-φάση της καριέρας τους και όχι μόνο μία αλλά δύο φορές.Η αρχή έγινε το καλοκαίρι του 2008 όταν άνοιξαν τις συναυλίες τους στη Σουηδία στο Ystad και το ....Εννιά χρόνια αργότερα,τον Νοέμβριο του 2017 και λίγο μετά την κυκλοφορία του Walk The Earth η συνεργασία θα  επαναληφθεί με τους Europe α ανοίγουν τις συναυλίες της The Long Goodbye Tour στο Ηνωμένο Βασίλειο.Και στις δύο περιπτώσεις ο John Norum βρέθηκε μαζί τους στη σκηνή για να παίξουν το Smoke On The Water.Στην περιοδεία του  2017 η φωτογράφος Grace Chapman-Duke συνάντησε τους Europe  στα παρασκήνια για λογαριασμό του Loudersound και αποτύπωσε με το φακό της στιγμιότυπα της μπάντας λίγο πριν βγει στη σκηνή.Η επιλογή του Joey είναι μια καλή αφορμή για να τα θυμηθούμε.

H ιστοσελίδα του Loudersound ασχολήθηκε  πρόσφατα με τους Europe αναδημοσιεύοντας ένα παλιότερο άρθρο του Classic Rock στο οποίο ο Joey περιγράφει τις συναντήσεις του με άλλους διάσημους μουσικούς -και όχι μόνο.Κάποιες από αυτές -όπως για παράδειγμα με τον Phil Lynott ή τον Lemmy τις έχουμε ακούσει πολλές φορές,κάποιες άλλες πάλι όχι.Αν θέλετε λοιπόν να μάθετε-ή να θυμηθείτε τι είπε ο Joey με τον Axl Rose,τον Jon Bon Jovi ή ακόμα και τον James Hetfield,δεν έχετε παρά να το διαβάσετε.

Eδώ και λίγες μέρες είναι διαθέσιμο το podcast του Μy Classical Album με τον Mike Norris να συζητά με τον Ian Haugland για το Rising των Rainbow.O Ian περιγράφει πως μαγεύτηκε με την εικόνα αλλά κυρίως με τον ήχο αυτού του άλμπουμ όταν το άκουσε για πρώτη φορά την εποχή που ήταν ακόμα μαθητής.Βλέποντας τον Cozy Powell να παίζει ντραμς σε μια συναυλία των Rainbow αποφάσισε να κάνει κι εκείνος το ίδιο-στη συναυλία τους είχε συνοδέψει μαζί τον καλύτερο του φίλο η μητέρα του δεύτερου σαν δώρο για τα γενέθλιά του.Ο Powell  και ο τρόπος που έπαιζε είναι μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς για τον Ian,που "ομολογεί" πως πολλές φορές τον έχει αντιγράψει φέρνοντας σαν παράδειγμα κάποια μέρη του Rock The Night.To Rising για εκείνον αγγίζει την τελειότητα και συχνά ανατρέχει σε αυτό ακόμα και όταν έχει ανάγκη απλά να νιώσει καλύτερα.Μαζί με τον Νorris αναλύουν ένα ένα τα τραγούδια του άλμπουμ ένω μοιράζονται και πολλές ιστορίες από τα παρασκήνια.Αν μαζί με τον Ian είστε θαυμαστής και των Rainbow,σίγουρα θα απολαύσετε αυτό το podcast.

Για εμας ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η τελευταία ερώτηση του Mike Norris προς τον Ian που είχε να κάνει με τους Europe και τα πλάνα τους από εδώ και πέρα.Ο ντράμερ είπε πως δουλεύουν πάνω σε καινούρια τραγούδια όμως εξαιτίας της κατάστασης με την πανδημία δεν μπορούν ούτε καν να βρεθούν για πρόβες.Ακόμα πιο ενδιαφέρον ήταν αυτό που δήλωσε για τις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας που επίσης εξαρτώνται από την εξελίξη της πανδημίας.Μίλησε για πέντε με έξι εμφανίσεις που έχουν κλείσει για το καλοκαίρι και δύο για το φθινόπωρο.Δεν ξέρουμε πόσες από αυτές έχουν οριστικοποιηθεί ή είναι ανάμεσα σε αυτές που έχουν ακυρωθεί ή αναβληθεί για την επόμενη χρονιά-η μόνη εμφάνιση που έχουν ανακοινώσει επίσημα και γνωρίζουμε πως ισχύει ακόμα είναι αυτή στο φεστιβάλ Steelhouse στην Ουαλία.Πάντως αυτά που ακούσαμε μας άνοιξαν την όρεξη και ελπίζουμε έστω κάποιες απο αυτές τις συναυλίες να πραγματοποιηθούν τελικά όπως και να προχωρήσουν τα σχέδια τους για ένα νέο άλμπουμ γιατί όσο κι αν διασκεδάζουμε με το "παιχνίδι" των αγαπημένων τους άλμπουμ,η μουσική τους και η παρουσία τους στη σκηνή μας λείπουν πραγματικά.

O Joey Tempest και ο John Norum στα παρασκήνια της Birmingham Arena το 2017
photo:Grace Chapman-Duke/Loudersound

Favourite Albums:John Leven and Fear Inoculum by Tool

 

Για μια ακόμη φορά στη σειρά των Favourite Albums ο John Leven "ανακατεύει" τις κλασικές του επιλογές με μια  πρόσφατη κυκλοφορία από το 2019.Πρόκειται για το πέμπτο άλμπουμ των Tool με τον τίτλο-που θα μπορούσαμε να πούμε πως αποδείχτηκε μάλλον προφητικός-Fear Inoculum,μια πρόταση πολύ διαφορετική από όσες έχουμε δει μέχρι τώρα από τα μέλη της μπάντας.

Aν και έχουν κυκλοφορήσει μόλις πέντε άλμπουμ,οι Tool βρίσκονται στη μουσική σκηνή πάνω από 30 χρόνια αφού σχηματίστηκαν στο Los Angeles το 1990. Mετά από ένα EP το 1992 κυκλοφορούν έναν χρόνο αργότερα τον πρώτο τους δίσκο Underflow προτείνοντας τον heavy metal ήχο τους την εποχή που το grunge μεσουρανεί.Στα άλμπουμ που θα ακολουθήσουν πειραματίζονται διαρκώς οδηγώντας τη μουσική τους σε άλλα επίπεδα,βραβεύονται,πωλούν εκατομμύρια δίσκους,κάνουν παγκόσμιες περιοδείες ενώ δεν λείπουν οι φορές που έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με λογοκρισία εξαιτίας της θεματολογίας των τραγουδιών τους.

Το 2019,δεκατρία χρόνια μετά το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ τους,παρουσιάζουν το Fear Inoculum.Σύμφωνα με τη μπάντα, μέσα σε αυτό το διάστημα προσπαθούσαν να λύσουν προσωπικά.δημιουργικά και νομικά θέματα.Το άλμπουμ γνωρίζει εμπορική επιτυχία,κερδίζει εξαιρετικές κριτικές και δύο βραβεία Grammy.Aν θέλετε λοιπόν να ακούσετε κάτι διαφορετικό όπως λέει και ο John στο σχόλιο του,ξεκινήστε με τα τέσσερα πρώτα τραγούδια που τον ενθουσίασαν-τα δύο single Fear Inoculum και Pneuma αλλά και τα Ιnvincible και Descending.Δεν είναι εύκολη η ακρόαση καθώς τα κομμάτια έχουν μεγάλη διάρκεια,είναι σίγουρα όμως μια ενδιαφέρουσα μουσική εμπειρία.Κάτι μας λέει πως θα μπείτε στον πειρασμό και με το δεκαπεντάλεπτο,βραβευμένο με Grammy, 7empest.

O John Leven και το Sandberg μπάσο του

Διπλή παρουσία για τους Europe στο τεύχος Ιουνίου του Sweden Rock Magazine που είναι αφιερωμένο στα 200 καλύτερα hard rock άλμπουμ της Σουηδίας.Ως μέλος της ομάδας  Αllstar του Sweden Rock,που τραγουδούν το ανεπίσημο τραγούδι του Euro,Nu Javlar!,o Ian Haugland δίνει μια συνέντευξη στην οποία μιλάει μεταξύ άλλων για το σουηδικό hard rock και φυσικά τους Europe.Στο ίδιο περιοδικό υπάρχει και συνέντευξη του John Norum για το δεύτερο και αγαπημένο άλμπουμ του Face The Truth που βρίσκεται μέσα στην λίστα που προαναφέραμε.

Ο Ian Haugland επίσης φιλοξενήθηκε στο 50 επεισόδιο της εκπομπής My Classical Album όπου συζήτησε με τον Mike Norris σχετικά με το Rising των Rainbow που ήταν και η πρώτη του επιλογή στη σειρά των Favourite Albums.To podcast είναι διαθέσιμο μέσω Apple και Spotify αλλά και εδώ.

Πριν από λίγες ώρες είχαμε την ανακοίνωση της πρώτης ζωντανής εμφάνισης των Europe για το 2022 αφού επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους στο φεστιβάλ Tons Of Rock στη Νορβηγία που μετά την φετινή αναβολή του θα πραγματοποιηθεί από τις 23 ως τις 25 Ιουνίου της επόμενης χρονιάς.

Favourite Albums:Mic Michaeli and Mutter by Rammstein

 

O Mic στη σκηνή του Wacken Open Air το καλοκαίρι του 2017

Πριν από λίγες εβδομάδες ο John Leven επέλεξε ένα άλμπουμ των πιο γνωστών εκπρόσωπων της "κλασικής" ροκ γερμανικής σκηνής,των Scorpions.Την Παρασκευή που μας πέρασε ο Mic Michaeli έβαλε στο παιχνίδι την μπάντα που χαρακτήρισε τη σύγχρονή metal σκηνή της χώρας,τους Rammstein και το τρίτο άλμπουμ  τους Mutter που κυκλοφόρησε το 2001.

Λίγα είναι τα κοινά που μπορεί να βρει κανείς ανάμεσα στους Rammstein και τους Europe,ένα από αυτά είναι ο τρόπος που μπήκαν στη δισκογραφία-και οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο  Herzeleid το 1995 αφού κέρδισαν ένα δισκογραφικό συμβόλαιο σε μουσικό διαγωνισμό για νέες μπάντες στο Βερολίνο.Έστρεψαν την προσοχή πάνω τους με τις ζωντανές τους εμφανίσεις με αποτέλεσμα το δεύτερο άλμπουμ τους Sehnsucht να γνωρίσει μεγάλη εμπορική επιτυχία και να τους κάνει παγκόσμια γνωστούς.Μετά από τέσσερα χρόνια όπου περιόδευαν σε όλοκληρο τον κόσμο ετοιμάζουν το τρίτο άλμπουμ τους Μutter (που στα γερμανικά σημαίνει "μητέρα").Τα τραγούδια γράφτηκαν σε θέρετρο της Βαϊμάρης στις ακτές της Βαλτικής,ηχογραφήθηκαν στη Γαλλία και το τελικό αποτέλεσμα μιξαρίστηκε στην Στοκχόλμη.Από το δίσκο κυκλοφόρησαν έξι συνολικά single,τα τρία από τα οποία μας προτείνει ο Mic-το ομότιτλο Mutter,το Sonne και το Mein Herz Brennt.

Στο σχόλιο του για τους Rammstein,o Mic χαρακτηρίζει τον ήχο τους βαρύ και ταυτόχρονα κομψά όμορφο και με μεγάλη δόση χιούμορ.Σε όποιο είδος και να τους κατατάξει κανείς ,είτε του αρέσουν είτε όχι,θα πρέπει να παραδεχτεί πως οι Rammstein έχουν έχουν ξεχωρίσει τόσο με τον ήχο τους όσο και με το θέαμα που προσφέρουν μέσα από τα βίντεο των τραγουδιών τους και κυρίως με τις ζωντανές τους εμφανίσεις.

Πριν από μερικές εβδομάδες ο Mic έδωσε μια ακόμη συνέντευξη,αυτή τη φορά στο Seattlewave Radio και την εκπομπή Houston με τον Raymond Hayden.H συζήτηση εξελίχθηκε σε μια χαλαρή κουβέντα στην οποία ο οικοδεσπότης και ο Μic θυμήθηκαν τι είχε συμβεί όταν πρωτογνωρίστηκαν και φυσικά μίλησαν και για πολλά πράγματα σχετικά με τους Europe,χώρις όμως να προκύψει κάποια είδηση σχετικά με τα σχέδια της μπάντας.

Για τον Raymond ο Μic,σε σχέση με άλλους πολύ γνωστούς και σπουδαίους μουσικούς έχει το πλεονέκτημα να ξέρουν όλοι πως είναι ο άνθρωπος που παίζει την διάσημη εισαγωγή του The Final Countdown.O maestro όμως μας αποκαλύπτει πως ήταν ένας από αυτούς που είχαν αντίρρηση στο να είναι το τραγούδι το πρώτο single του άλμπουμ αφού δεν πίστευε πως θα γινόταν επιτυχία και φυσικά παραδέχεται πως η πρόβλεψη του ήταν κάθε άλλο παρά σωστή.Eπίσης διευκρινίζει πως η πληροφορία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο πως έγραψαν μαζί με τον Joey το τραγούδι δεν είναι αληθινή-απλά του είχε δανείσει το keyboard πάνω στο το οποίο έγραψε αρχικά την περίφημη μελωδία του,αρκετά χρόνια πριν αυτό κυκλοφορήσει.Θα ήθελε πάντως πολύ να ήταν αλήθεια αφού έτσι θα μπορούσε σήμερα να έχει ένα πολύ καλύτερο αυτοκίνητο.

H πανδημία μπορεί να επηρέασε τη δουλειά του,ευτυχώς όμως κανείς από το περιβάλλον του δεν αρρώστησε.Αυτή η περίοδος τον έβαλε στη διαδικασία να σκεφτεί τα πράγματα που πραγματικά του λείπουν περισσότερο.Οι Europe κράτησαν την επαφή με το κοινό τους μέσω της σειράς των Friday Nights,αρχικά με τα Lockdown Sessions και στη συνέχεια με τα Favourite Albums.Η συγκεκριμένη ιδέα προέκυψε μέσα από κάποιες συζητήσεις που είχε ο ίδιος με τον Joey Tempest και φαίνεται να έχει κερδίσει το ενδιαφέρον των φίλων της μπάντας τόσο με τα "στοιχεία" της Τετάρτης που τους καλούν να μαντέψουν την εκάστοτε επιλογή όσο και με την αποκάλυψή της κάθε Παρασκευή.Η συνέντευξη έγινε όταν ο Ian Haugland είχε επιλέξει το Animals των Pink Floyd και έτσι η συζήτηση στράφηκε για λίγο γύρω από τη μπάντα με τον Μic να αποκαλύπτει πως το αγαπημένο του άλμπουμ τους είναι το Wish You Were Here (θα το έχουμε στα υπόψιν για τις επόμενες εβδομάδες).

Μαζί με τον οικοδεσπότη -που παίζει και αυτός keyboards-θυμήθηκαν τη συνάντησή τους το 1988 όταν οι Europe περιόδευαν στην Αμερική με τους Def Leppard και εκείνος ήταν στη μπάντα του στρατού.Βρέθηκαν όλοι μαζί στο ξενοδοχείο που έμεναν οι Europe και τα ήπιαν παρέα.Η γνωριμία τους δεν τελείωσε εκεί αφού λίγους μήνες αργότερα ,όταν οι Europe έκαναν συναυλίες στη Γερμανία,τους είχε ζητήσει την άδεια να αλλάξει τον τίτλο του Carrie σε ...Gary αφού στη μπάντα του που έπαιζε διασκευές τραγουδούσε ένα κορίτσι που δεν ένιωθε άνετα να τραγουδάει για ένα άλλο κορίτσι.Αν θυμόμαστε καλά την ιστορία είχαμε ακούσει -χωρίς πολλές λεπτομέρειες-και από τον Joey Tempest σε συνέντευξή του στο The Greatest Music Of All Time πριν από ένα περίπου χρόνο.

Σε promo φωτογραφία για το Walk The Earth από τον Brian Canon

Ο Joey είναι ένας βασικός παράγοντας της ενέργειας που βγάζει η μπάντα στις συναυλίες της.Ο Μic θαυμάζει τον τρόπο που τα δίνει όλα -το 110%,όπως λέει χαρακτηριστικά- στη σκηνή,ακόμα και τις φορές που μπορεί να το παρακάνει από τον ενθουσιασμό του.

Όλοι τον ξέρουν σαν τον άνθρωπο πίσω από τα keyboards,πολύ λιγότεροι είναι εκείνοι που ξέρουν πως παίζει και κιθάρα-οι φίλοι των Europe τον έχουν δει κάποιες φορές στη σκηνή.Ο ίδιος πιστεύει πως είναι πολύ καλύτερος κιμπορντίστας παρά κιθαρίστας ενώ μαθαίνουμε πως στο παρελθόν είχε κάνει μαθήματα και στα δύο όργανα.Τα παράτησε όμως αφού δεν ήθελε να μελετάει στο σπίτι και να παίζει μουσική που δεν του άρεσε.Μπορεί τα μαθήματα να τον βοήθησαν σε κάποια θέματα τεχνικής όμως αυτό που τον έκανε να εξελιχθεί και να πετύχει κάτι σαν μουσικός ήταν το πάθος του για αυτό που κάνει.

Κιθαρίστας ήταν στην πρώτη του μπάντα που έπαιζαν τραγούδια των Black Sabbath και τραγουδούσε.Αν και ακούγοντας κάποια demos εκείνης της εποχής που του έστειλε ο ντράμερ της μπάντας δεν είναι και πολύ ευχαριστημένος με τον ήχο της φωνής του,δεν είναι αρνητικός στο να μοιράζεται μια μπάντα τέτοιου είδους υλικό με το κοινό της.

Ο Μic θυμάται για μια ακόμη φορά πως άφησε την μπάντα του,τους Universe για να ακολουθήσει τους Europe στην περιοδεία τους σε Σουηδία και Φινλανδία και να ζήσει έναν πιο rock τρόπο ζωής.Πολύ σύντομα,μέσα σε δύο μήνες του έγινε η πρόταση για μόνιμη συνεργασία την οποία φυσικά δέχτηκε.Πιστεύει πως στη μουσική βιομηχανία δεν αρκεί πάντα μόνο το ταλέντο και οι ικανότητες αλλά χρειάζεται και τύχη για να βρεθείς στη σωστή συγκυρία.Δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση του αν και ποτέ δε θα μάθουμε αν με αυτόν στη σύνθεση τους οι Universe θα είχαν γίνει οι επόμενοι Rolling Stones.Πάντως διατηρεί ακόμα φιλικές σχέσεις με τα μέλη τους και μάλιστα τον τελευταίο καιρό συνεργάστηκε με τον μπασίστα τους γράφοντας τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες.

Μετά από εννιά άλμπουμ με τους Europe,o Μic μίλησε για το πως γράφουν τραγούδια σήμερα και πως ήταν η διαδικασία μετά την επιτυχία του The Final Countdown.Tότε υπήρχε μεγάλη πίεση κυρίως προς τον Joey Tempest που έγραφε τα περισσότερα τραγούδια να το επαναλάβει και ο maestro ομολογεί πως με τίποτα δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του.Τώρα μπορεί οι δίσκοι τους να μην κάνουν ανάλογες πωλήσεις,θεωρεί όμως πως βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση αφού δεν δίνουν λόγο σε κανέναν άλλο για τη μουσική τους πέρα από τους εαυτούς τους.Όσο για την περίοδο που οι Europe έκαναν εκείνο το διάλειμμα στην καριέρα του ο ίδιος είδε πολύ θετικά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να συνεργαστεί με διαφορετικούς καλλιτέχνες (και πιστεύει πως το ίδιο ισχύει και για τον Joey) αφού μέσα από κάθε συνεργασία έμαθε κάτι καινούριο και "άνοιξε" ακόμα περισσότερο τους μουσικούς του ορίζοντες.

Mε αφορμή τα καλά λόγια τόσο του Raymond όσο και του συνεργάτη του για το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Europe το Walk The Earth o Μic τονίζει τη σημασία του να γράφει κανείς τραγούδια που βγαίνουν από την καρδιά του δημιουργού και αυτό να βρίσκει αναγνώριση από τους ακροατές.Τέλος μας θυμίζει πως στις περίεργες μέρες που ζούμε,η μουσική είναι πάντού,είναι μέσα μας και μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα ενώ μας υπόσχεται πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και δεν είναι το τρένο που έρχεται καταπάνω μας (όπως έλεγαν μια φορά κι έναν καιρό οι Metallica στο No Leaf Clover).

Favourite Albums:Ian Haugland and UK (band and album)

 Mετά από το Animals των Pink Floyd o Ιan Haugland επέλεξε άλλο ένα αγαπημένο του άλμπουμ από την βρετανική progressive rock σκηνή αφού δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του συγκεκριμένου είδους μουσικής.Πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ των UK που κυκλοφόρησε το 1978 και είχε τίτλο το όνομα τους.Μπορεί να μην έγιναν ποτέ τόσο γνωστοί όσο οι Pink Floyd ,για τον Ian όμως είναι" ένα supergroup με την αληθινή έννοια ,με κάθε μέλος του να είναι ένας βιρτουόζος στο μουσικό του όργανο"όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο σχόλιο του.

Το 1977 δύο πρώην μέλη των Κing Crimson,o μπασίστας John Wetton (με θητεία και στους Family,Uriah Heep και Roxy Music) και ο ντράμερ Bill Bruford (που είχε παίξει και στους Yes)σχηματίζουν τους UK.Τη σύνθεση συμπληρώνουν ο Eddie Jobson στα keybords και το ηλεκτρικό βιολί ,τον οποίο ο Wetton είχε γνωρίσει όταν περιόδευαν μαζί με τους Roxy Music και "έκλεψε" από τη μπάντα του Frank Zappa και ο κιθαρίστας Allan Holdsworth (Gong,Tempest).Mε αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ και έπαιξαν στην πολύμηνη περιοδεία που ακολούθησε.Αμέσως μετά ο Holdsworth και ο Bruford έφυγαν από την μπάντα με τον Terry Bozzio (μέλος κι αυτός της μπάντας του Frank Zappa)να παίρνει τη θέση του ντράμερ και τους UK  να συνεχίζουν σαν τρίο.Στη σύντομη καριέρα τους ηχογράφησαν ένα ακόμη άλμπουμ (Danger Money)ενώ κυκλοφόρησαν και μια ζωντανή ηχογράφηση από συναυλίες τους στην Ιαπωνία με τίτλο Νight After Night λίγο πριν διαλυθούν το 1980.Αρκετά χρόνια αργότερα ο Wetton και ο Jobson άρχισαν να κάνουν σχέδια για να ξαναφτιάξουν τους UK και αυτό ουσιαστικά έγινε το 2011 που έκαναν περιοδείες ανά τον κόσμο ως το 2015 από τις οποίες προέκυψαν κάποιες ζωντανές ηχογραφήσεις.Το 2017 ο John Wetton αλλά και ο Allan Holdsworth έφυγαν από τη ζωή γεγονός που έφερε και το οριστικό τέλος για τη μπάντα.
O Ian χαρακτηρίζει το άλμπουμ σαν ένα κόσμημα στο είδος του,ένα είδος μουσικής που όπως λέει δεν ταιριάζει με μπύρα και headbanging αλλά με αψέντι και ξύσιμο του κεφαλιού -από προβληματισμό φανταζόμαστε.Ο ντράμερ μας καλεί σε "ένα ταξίδι σε μια διαφορετική μουσική διάσταση με τα αγαπημένα του κομμάτια:Ιn The Dead Of Night,Alaska,Time To Kill και Presto Vivace.

Tην περασμένη εβδομάδα το The Final Countdown είχε τα 35α του γενέθλια και ο Ian δεν παρέλειψε να του τραγουδήσει μέσω facebook το Happy Birthday.Mε ανάρτηση του θυμήθηκε την επέτειο αλλά και το πόσο καλά είχαν περάσει ηχογραφώντας το άλμπουμ που "κρατάει καλά μέχρι σήμερα" και ο John Norum,παρόλο που όσα ακολούθησαν μετά την κυκλοφορία και την επιτυχία του άλμπουμ τον οδήγησαν στην απόφαση να φύγει από τη μπάντα.
Περιζήτητος έχει γίνει ο John Leven όσο δεν έχει υποχρεώσεις με τους Europe.Tριπλή είναι η παρουσία του σε διαφορετικά μουσικά σχήματα.Πρόσφατα οι SubCry η μπάντα που σχηματίστηκε από τον κιθαρίστα Michael Akesson,τον τραγουδιστή Bjorn Lodin,τον ντράμερ Chrille Eriksson και τον John παρουσίασαν το πρώτο τους βίντεο για το δυναμικό hard rock/blues κομμάτι τους Worship And Adore.Σε διαφορετικό στυλ,αυτό του μελωδικού ροκ,το άλλο σχήμα που συμμετέχει ο John,oι Crowne κυκλοφορούν ένα ακόμα single με τίτλο Unbreakable ενώ σε λίγες μέρες,στις 18 του Ιούνη θα παρουσιάσουν το πρώτο τους άλμπουμ Kings In The North.Tέλος ο John μαζί με τον Nalle Pahlsson είναι υπεύθυνοι για τον ήχο του μπάσου στο άλμπουμ του κιθαρίστα Martin Hall με τίτλο Strangers In The Light.