Are you Superstitious?

To καλοκαίρι του 1988 οι Europe βρίσκονται στην Αμερική για μια μεγάλη περιοδεία στο πλάι των Def Leppard -που εκείνη την εποχή χαλάνε κόσμο με το άλμπουμ Hysteria-που διαρκεί από τα μέσα του Ιούλη και για το μεγαλύτερο μέρος του Αυγούστου.Μέσα σε αυτό το διάστημα κυκλοφόρησαν τόσο το πρώτο single όσο και το άλμπουμ που είχαν ηχογραφήσει νωρίτερα μέσα στην άνοιξη και ήταν αυτό που ακολούθησε το "φαινόμενο" Final Countdown.

Έτσι τον Ιούλη του 1988 αρχικά στην Αμερική και μέσα στον Αύγουστο στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο η πρώτη γνωριμία με το Out Of This World έγινε με το single Superstitious,ένα τραγούδι που έγραψε ο Joey Tempest και που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σχετικά με το αν οι Europe θα έγραφαν ένα ακόμα Final Countdown.To κομμάτι έγινε ραδιοφωνική επιτυχία ,έφτασε στο Νο 1 σε Σουηδία και Νορβηγία ενώ είχε καλές επιδόσεις στις λίστες επιτυχιών αρκετών χωρών  ανά τον κόσμο,σε καμία περίπτωση όμως το "φαινόμενο" δεν επαναλήφθηκε.Η στιγμή που έπρεπε να αναμετρηθούν με αυτό είχε έρθει κι εκείνοι ξεκαθάρισαν τις προθέσεις τους.Δεν σκόπευαν να κυνηγήσουν την επιτυχία με "κόπιες'' των τραγουδιών  που τους έκαναν γνωστούς, αντίθετα παρέμειναν πιστοί στις δικές τους αρχές.Κοίταξαν μπροστά και δοκίμασαν καινούρια πράγματα δημιουργώντας τη μουσική που πίστευαν πως εξέλισσε και τους ίδιους σαν μουσικούς και σαν μπάντα.Ένα ακόμη κομμάτι από το νέο άλμπουμ ,το άξιο προσοχής Lights And Shadows.
                 

Το Superstitious φυσικά συνοδευόταν και από το απαραίτητο βίντεο που είχε γυριστεί στην Αμερική λίγο πριν oι Europe φύγουν από την Αμερική μετά την περιοδεία με τους Def Leppard.Γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη στην περιοχή του Long Island στην εγκαταλελειμμένη εκείνη την εποχή έπαυλη Hempstead House (σήμερα έχει αναπαλαιωθεί και είναι ανοιχτή σε επισκέψεις για το κοινό).Σκηνοθέτης και πάλι ο Αμερικανος Nick Morris που είχε κάνει και τα βίντεο από το Final Countdown.Στην σκοτεινή και κάπως θριλερική ατμόσφαιρα της έπαυλης ο Morris πρόσθεσε κάποια σκηνοθετικά ευρήματα όπως το μοντέλο που με την τεχνική του body painting θύμιζε φάντασμα που ζωντάνευε μέσα από τους τοίχους αλλά και πολλές ...εκρήξεις με τον Ian Haugland να θυμάται πως κάποια από αυτές συνέβη τόσο κοντά του που σχεδόν του έκαψε την πλάτη.Το βίντεο παιζόταν πολύ και παρόλο που το συνολικό αποτέλεσμα δεν μας άρεσε ιδιαίτερα το βλέπαμε ....μανιωδώς για να ακούμε φυσικά το τραγούδι.Σπάνιες φωτογραφίες από τα γυρίσματα αλλά και από τις εμφανίσεις των Europe με τους Def Leppard σώζονται στο αρχείο του φωτογράφου Eddie Malluk.

Σύμφωνα με τον Joey Tempest το Superstitious είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψε ενώ ζούσε πλέον μακριά από τη Σουηδία.Αντλεί την έμπνευση του από τους πρώιμους Whitesnake με τους Bernie Marsden και Μicky Moody και ο τραγουδιστής σε συνέντευξή του στο Songfacts το περιγράφει σαν ένα hard rock τραγούδι με μια ελαφριά αίσθηση του blues αλλά και ένα μεγάλο ρεφρέν και το χαρακτηρίζει σαν μια καλή αρχή μετά το Final Countdown.Όσο για τους στίχους δηλώνει πως δεν θυμάται τι ακριβώς είχε στο μυαλό του όταν τους έγραφε,πιθανόν εκείνο τον καιρό να τον απασχολούσαν οι δεισιδαιμονίες.Eίναι ακόμα το πρώτο τραγούδι της μπάντας με τον Kee Marcello σαν κιθαρίστα αν και όπως έχει δηλώσει ο Joey,ο John Norum ήταν ένας από τους πρώτους που το άκουσαν.Όπως και να έχει ο Μarcello έδωσε δυναμικά το στίγμα του κυρίως με το μελωδικό του σόλο που πολλοί θεωρούν μέχρι και σήμερα αξεπέραστο και είναι ένα από τα στοιχεία που έκαναν το Classic Rock να χαρακτηρίσει το Superstitious σαν το καλύτερο ίσως τραγούδι που έχουν γράψει οι Europe (τουλάχιστον για εκείνη την εποχή).Όπως έχει συμβεί και με πολλά ακόμα τραγούδια της μπάντας η αρχική ιδέα για το περίφημο σόλο ανήκει στον Joey Tempest που και εδώ έδωσε υλικό στον ...ειδικό Kee Marcello για να "κεντήσει" με την κιθάρα του.Από την εποχή που πρωτοπαίχτηκε ζωντανά μέχρι και σήμερα συχνά ακούμε σαν "σφηνάκι" στη διάρκεια του τραγουδιού ένα μικρό απόσπασμα από το No Woman No Cry.Aυτή η επιλογή δεν είναι και τόσο τυχαία αφού τα δύο τραγούδια είναι γραμμένα στην ίδια συγχορδία.Άλλο ένα κομμάτι με το οποίο το συνδυάζουν τα τελευταία χρόνια είναι το Here I Go Again των Whitesnake.
                     
Tριάντα χρόνια αργότερα το Superstitious παραμένει ένα από τα αγαπημένα τραγούδια των φίλων της μπάντας  και φυσικά θεωρείται μια από τις κλασικές επιτυχίες τους που δεν λείπει ποτέ από από τις ζωντανές τους συναυλίες.Αυτή η διάρκεια πιστεύουμε λέει πολλά και για την αξία του.Εμείς το αγαπάμε σε όλες του τις εκδοχές,αυτή της αρχικής του ηχογράφησης όσο και αυτή που ακούμε στις συναυλίες τους.Είναι το τραγούδι που μας άνοιξε την πόρτα για να μπούμε λίγο βαθύτερα στον απίθανο κόσμο των Europe και θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν υπάρχει κάτι που να περιγράφει τη σχέση μας μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια από ένα στίχο του.
Keep on walking that road and I'll follow.....