Μusic Dealers Interview with Ian Haugland

Λίγο πριν το τέλος του 2020 η ομάδα των Music Dealers από την Αργεντινή συνάντησε διαδικτυακά τον Ian Haugland για μια χορταστική και ενδιαφέρουσα κουβέντα με πολλές ιστορίες από το παρελθόν αλλά και κάποιες ειδήσεις σχετικά με τα σχέδια των Europe για την επόμενη χρονιά.

Η συζήτηση ξεκίνησε από την πανδημία, για το πως είναι τα πράγματα στη Σουηδία που δεν έχουν επιβληθεί αυστηρές απαγορεύσεις αλλά και για το πως έχει επηρεάσει αυτή η κατάσταση τον ίδιο.Οι Europe είχαν προγραμματίσει δύο μεγάλες περιοδείες,με τους Whitesnake στην Ευρώπη και τους Foreigner και Kansas στην Αμερική που ακυρώθηκαν και εκτός από την οικονομική ζημιά,το στενάχωρο για τον Ian,όπως και για κάθε μουσικό είναι ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του,να παίξει δηλαδή μουσική και να διασκεδάσει τον κόσμο.Γι'αυτό και ο Ian ανυπομονεί να τελειώσει όλο αυτό και να το αφήσουμε πίσω μας.Προς το παρόν συνεχίζει την "κανονική δουλειά"του στον Rocklasikker όπου βρίσκεται για πάνω από 20 χρόνια.Το καλό για εκείνον σε σχέση με τη μουσική που παίζει ο σταθμός είναι πως έχει γνωρίσει τους περισσότερους καλλιτέχνες στη διάρκεια της καριέρας του κι έτσι πάντα έχει μια καλή ιστορία να συνοδεύει τα τραγούδια που επιλέγει.

Ο δίσκος που τον έκανε να θέλει να γίνει  μουσικός ήταν το Rising των Rainbow.Μάλιστα στα 12 του χρόνια τους είδε για πρώτη φορά live στη Στοκχόλμη (μαζί με ένα συμμαθητή του και τη μητέρα του) Ακούγοντας τον Cozy Powell να παίζει ντραμς αποφάσισε πως αυτό ήταν που ήθελε να κάνει και ο ίδιος,ενώ σημαντικές επιρροές του υπήρξαν ακόμα οι Ian Paice(Deep Purple) και John Bonham(Led Zeppelin).

Aναπόφευκτες ήταν φυσικά κάποιες ερωτήσεις γύρω από το The Final Countdown όπως το αν η αλλαγή πορείας στον ήχο τους ήταν δική τους απόφαση.Ο Ian προσπάθησε να τους εξηγήσει πως οι 

Europe δεν αποφασίζουν ποτέ κάτι τέτοιο από πριν-αφήνουν την μουσική,σαν ανώτερη δύναμη να τους κατευθύνει όπου εκείνη θέλει.Την εποχή που γράφτηκε το άλμπουμ,ο Joey άκουγε δίσκους όπως το Jump των Van Halen και ήθελε να πειραματιστεί με τη χρήση των synthesizers.Ακόμα και την διάσημη εισαγωγή του Final Countdown την είχαν δώσει στον DJ μιας γνωστής ντισκοτέκ στη Στοκχόλμη για να ανοίγει με αυτή το πρόγραμμα αφού δεν ήξεραν τι να την κάνουν.Ένα βράδυ όμως που έπιναν εκεί το ποτό τους ο John Leven πρότεινε να τη χρησιμοποιήσουν σε ένα δικό τους τραγούδι.

Πάντως αυτό που σίγουρα δεν είχαν σχεδιάσει,ούτε μπορούσαν να φανταστούν την επιτυχία που ακολούθησε.O Ian πιστεύει πως πολλοί παράγοντες έπαιξαν ρόλο σε αυτό όπως η συγκυρία ,οι σωστοί άνθρωποι,οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί τότε στη μουσική βιομηχανία.Δεν έχουν σταματήσει πάντως να απολαμβάνουν το να παίζουν τα παλιά τους τραγούδια ζωντανά στη σκηνή αφού κάθε φορά  έχουν μπροστά τους ένα  διαφορετικό κοινό όποτε είναι σαν την πρώτη φορά ενώ και η ανταπόκριση του κόσμου είναι πραγματικά απίστευτη.Ειδικά στο Final Countdown είναι σαν να πατάει κάποιος ένα κουμπί και να τρελαίνονται όλοι.Όσο για τον ίδιο,το να παίζει αυτά τα κομμάτια είναι σαν πρόκληση προκειμένου να μην επαναλαμβάνεται ή να επαναπαύεται στις ικανότητες του.

photo:Brian Cannon

Ποιοί όμως ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τους Europe να σταματήσουν στις αρχές της δεκαετίας του 90?Για τον Ian δύο ήταν οι βασικοί παράγοντες-σχεδόν μια δεκαετία στο δρόμο με συνεχείς περιοδείες που τους είχαν εξαντλήσει αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν εκείνη την εποχή με το management και τη δισκογραφική τους εταιρεία που στην πορεία της ηχογράφησης του Prisoners In Paradise σταμάτησε να τους στηρίζει αφού το εμπορικό ενδιαφέρον είχε στραφεί στο grunge και σε μπάντες όπως οι Pearl Jam και οι Alice In Chains.Έτσι όταν τελικά κυκλοφόρησε το άλμπουμ αφέθηκε στην τύχη του και χωρίς καμία προώθηση σύντομα βρήκε έναν άδοξο και άδικο θάνατο.Ο Ian θεωρεί  πως κάποια από τα τραγούδια του δίσκου είναι από τα καλύτερα της μπάντας (όπως για παράδειγμα το Till My Heart Beats Down Your Door που αρέσει και σε ένα από τα μέλη της ομάδας των Music Dealers) ,όμως δεν ακούγονται συχνά στα live τους όχι μόνο γιατί δεν αρέσουν στον John Norum που ως γνωστόν δεν συμμετείχε στο άλμπουμ.αλλά και γιατί στον περιορισμένο χρόνο που έχουν πάνω στη σκηνή ιδιαίτερα στα φεστιβάλ,δίνουν προτεραιότητα σε άλλα κομμάτια.

Ο Ian μίλησε ακόμα για κάποιες σημαντικές συνεργασίες που έκανε την περίοδο που η μπάντα βρισκόταν σε απραξία όπως αυτή με τον Glenn Hughes (με τη μεσολάβηση των John Leven και Mic Michaeli) στο άλμπουμ του From Now On αλλά και στην περιοδεία του στην Ιαπωνία που ακολούθησε,από όπου προέκυψε το live άλμπουμ Burning Japan.Σύνργάστηκε ακόμα με τον κιθαρίστα Nikolo Kotzev στις μπάντες του Baltimore και Βrazen Abbot,ενώ είχε και μια αξέχαστη εμπειρία συμμετέχοντας σε συναυλία μουσικής doom με τους Candlemass.

Aν και ποτέ δεν έχασαν την μεταξύ τους επαφή την περίοδο που δεν ήταν μαζί,οι Europe βρέθηκαν και πάλι σαν μπάντα στη σκηνή για το περίφημο millenium show στη Στοκχόλμη,μια πρόταση που αποδέχτηκαν πρόθυμα όλοι,χωρίς όμως τότε να υπάρχουν σκέψεις για μια μόνιμη επανένωση.Αυτή η συζήτηση άνοιξε όταν ο Joey Tempest είχε ολοκληρώσει και τον τρίτο προσωπικό του δίσκο και έμοιαζε κουρασμένος από τη μοναχική πορεία του σόλο καλλιτέχνη.Κάπου εκεί άρχισαν να βρίσκουν ξανά τη χημεία μεταξύ τους και να συνειδητοποιούν πόσο  ήθελαν να δουλέψουν και πάλι μαζί.H επανένωση ήταν περισσότερο οικογενειακή και η συμφωνία να μην αναμασήσουν τις δάφνες του παρελθόντος αλλά να δημιουργήσουν καινούρια μουσική (και φυσικά ,πιστοί στη φιλοσοφία τους να την αφήσουν να τους κατευθύνει όπου αυτή θέλει).

Αν και το να συγκρίνει τα άλμπουμ των Europe είναι σαν να συγκρίνει τα "παιδιά"του,ο Ian ξεχωρίζει το The Final Countdown σαν την πρώτη ουσιαστικά επαγγελματικών προδιαγραφών δισκογραφική δουλειά του και το Prisoners in Paradise σαν το αγαπημένο του από εκείνη την εποχή.Από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ της μπάντας δείχνει την προτίμηση του στο War Of Kings ενώ αυτό που του αρέσει λιγότερο είναι το Start From The Dark,όχι γιατί τα τραγούδια δεν ήταν καλά,αλλά περισσότερο γιατί ο ίδιος δεν ήταν ευχαριστημένος με την απόδοση του.

photo:europethebandtv

Oι Europe έχουν ήδη μπει στη διαδικασία να γράψουν καινούρια τραγούδια με την προσδοκία να ηχογραφήσουν ή ακόμα και να κυκλοφορήσουν το επόμενο άλμπουμ τους μέσα στο 2021 (τέσσερα χρόνια μετά το Walk The Earth) αν φυσικά οι συνθήκες το επιτρέψουν.Ο Ian έχει ακούσει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες του John Leven που τις χαρακτήρισε ως "really heavy stuff",είναι όμως πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρουμε σε ποιά κατεύθυνση θα κινηθεί το άλμπουμ.

Στο μεταξύ η μπάντα κρατάει την επαφή με τους φίλους της τα βράδια της Παρασκευής αρχικά με τη σειρά των Lockdown Sessions και τώρα με την παρουσίαση των αγαπημένων τους άλμπουμ.Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Joey Tempest και του μάνατζερ των Europe,Alan Parsons σε μια προσπάθεια να μείνουν ενεργοί και σε επικοινωνία με το κοινό τους μέσα από το διαδίκτυο την περίοδο αυτή που οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να γίνονται συναυλίες.Όπως λέει ο Ian,σκοπεύουν να συνεχίσουν τα ραντεβού της Παρασκευής με όποια άλλη τρέλα τους έρθει στο μυαλό.

Kλείνοντας τη συζήτηση ο Ian δέχτηκε κάποιες "παραγγελιές" από την ομάδα των Music Dealers για πιθανά μελλοντικά lockdown sessions ή συναυλίες και σε πιο προσωπικό επίπεδο μας αποκάλυψε πως μπορεί να μην είναι τόσο καλός μάγειρας όσο η γυναίκα του,αναπληρώνει όμως κάνοντας άλλες δουλειές όπως το καθάρισμα.

Φυσικά δεν ξεχνάμε την αγαπημένη συνήθεια της Παρασκευής με τον John Norum αυτή την εβδομάδα να μας παρουσιάζει ένα από τα αγαπημένα του άλμπουμ και όπως δείχνουν τα ..."στοιχεία" θα έχουμε να κάνουμε με UFO.