Favourite Albums:Mic Michaeli on the Highway To Hell by AC/DC

Υπάρχουν κάποιες μπάντες για τις οποίες τα πολλά λόγια είναι μάλλον περιττά γιατί πολύ απλά η μουσική τους εκφράζει με τον πιο ευθύ και ξεκάθαρο τρόπο τον σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκε-την απόλυτη απόλαυση.Οι AC/DC είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας μπάντας που μας διασκεδάζει από τους πρώτους δίσκους της μέχρι και σήμερα με το αυθεντικό ,απαλλαγμένο από κάθε είδους φτιασίδια hard rock τους.Γι'αυτό και ο Mic Michaeli δεν χρειάστηκε πολλά λόγια για να περιγράψει το άλμπουμ τους Highway To Hell που είναι η τρίτη επιλογή του στη σειρά των Favourite Albums.Ο maestro -που ζωγράφισε ιδιοχείρως την δική του εικόνα για την "λεωφόρο της κολάσεως" σαν στοιχείο προκειμένου να μαντέψει το κοινό την επιλογή του-δήλωσε για το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1979 και ήταν το τελευταίο με τον Bon Scott στα φωνητικά αφού ο τραγουδιστής άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο λίγους μήνες μετά,στις αρχές του 1980:"Ακριβώς στο θέμα.Κρέας με πατάτες,όχι αηδίες.Αυστραλιανός μινιμαλισμός στα καλύτερά του.Χρειάζεται να πω κάτι άλλο?Λοιπόν...Shazbot,Nanu Nanu!"(europetheband/facebook)

Mε αυτά τα λόγια του εξωγήινου Mork,του τηλεοπτικού χαρακτήρα με τον οποίο έγινε γνωστός ο ηθοποίος Robin Williams στα τέλη της δεκαετίας του 70 κλείνει και το άλμπουμ Highway To Hell αφού ο Bon Scott ακούγεται να τα ψιθυρίζει στο τέλος του τραγουδιού Night Prowler ,το τελευταίο στο άλμπουμ και ένα από τα αγαπημένα του Mic.To συγκεκριμένο τραγούδι δημιούργησε προβλήματα στους AC/DC όταν στα μέσα της δεκαετίας του 80 συνδέθηκε άδικα από τα ΜΜΕ με τη δράση ενός serial killer γνωστού ως Night Stalker που δήλωνε θαυμαστής τους.Ο Mic προτείνει ακόμα τα Girls Got Rythm και Beating Around The Bush.

Kάτι μας λέει πάντως πως το Highway To Hell δεν θα είναι το μόνο άλμπουμ των AC/DC που θα δούμε σε αυτή τη σειρά.

Την άνοιξη του 2018 οι Europe πραγματοποίησαν για πρώτη φορά περιοδεία στην Αυστραλία.Πρώτος σταθμός τους ήταν το Perth,όπου συνάντησαν τον για αρκετά χρόνια συνεργάτη τους Δημήτρη Δημητριάδη ο οποίος φωτογράφισε την βόλτα τους στην πόλη.Φυσικά δεν παρέλειψαν να κάνουν μια στάση στο λιμάνι του Fremantle,την γενέτειρα του Bon Scott και να φωτογραφηθούν μπροστά από το άγαλμα του.

Στις συναυλίες τους φυσικά έπαιζαν κάτι από AC/DC όχι όμως από το Highway To Hell.H επιλογή τους ήταν το περίφημο Whole Lotta Rosie από το λίγο παλιότερο Let There Be Rock.Ανεξάρτητα πάντως από το τραγούδι οι AC/DC έκαναν τον Mic να αφήσει για λίγα λεπτά τα πλήκτρα του και να πιάσει -με πολύ ωραίο στυλ είναι η αλήθεια- την κιθάρα,κάτι που είχαμε να τον δούμε να κάνει από την περιοδεία του Prisoners In Paradise.

Ένα χρόνο αργότερα,το καλοκαίρι του 2019  μετά από ένα φεστιβάλ στην Ισπανία,οι Europe βρέθηκαν να παίζουν στη γαμήλια δεξίωση του διάσημου διρθνή ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Μαδρίτης Sergio Ramos,στη θέση των AC/DC.Τελικά είναι μικρός ο κόσμος 

Πρόσφατα είδαμε τον John Leven στο στούντιο να ηχογραφεί κάποια κομμάτια με το μπάσο του μαζί με τον κιθαρίστα Michael Akkesson,τον τραγουδιστή Bjorn Lodin και τον ντράμερ Chrille Eriksson.Oι τέσσερεις τους σχημάτισαν μια καινούρια μπάντα με το όνομα SubCry και προσδοκούν σύντομα να μας δείξουν τα αποτελέσματα της συνεργασίας τους μέσα από τον πρώτο δίσκο τους ο οποίος προς το παρόν βρίσκεται στο στάδιο της ηχογράφησης.Τους παρακολουθούμε και αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις επόμενες κινήσεις τους.

Favourite Albums:Ian Haugland and Led Zeppelin IV

photo:Europe/facebook

Τέσσερεις μπαγκέτες ήταν το "κλειδί"του γρίφου για την τρίτη επιλογή του Ian Haugland στη σειρά των Favourite Albums,μια αναφορά στο τραγούδι Four Sticks από το τέταρτο άλμπουμ των Led Zeppelin.Δεν είναι τυχαίο που ο Ian επιλέγει αυτό το κομμάτι σαν ένα από τα αγαπημένα του μιας και ο τρόπος που έχουν παιχτεί τα ντραμς είναι ιδιαίτερος- ο John Bonham χρησιμοποίησε τέσσερεις μπαγκέτες και από εκεί πήρε και τον τίτλο του.To άλμπουμ,που δεν έχει τίτλο αλλά έχει γίνει γνωστό ως IV(4) επειδή ήταν όπως είπαμε το τέταρτο στη σειρά αλλά και λόγω των τεσσάρων συμβόλων που αντιστοιχούν σε κάθε μέλος της μπάντας,περιέχει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια των Led Zeppelin και φυσικά το πιο γνωστό τους κομμάτι,το περίφημο Stairway To Heaven.

Με αυτό το άλμπουμ ο Ian γνώρισε τους Led Zeppelin όταν ήταν 12 χρονών,στο σπίτι του καλύτερου του φίλου,του οποίου ο πατέρας είχε μια εντυπωσιακή συλλογή από ροκ δίσκους.(Να ήταν άραγε ο ίδιος φίλος που η μητέρα του τον πήγε μαζί με τον Ian στη συναυλία των Rainbow?)Mε το που πήρε τον δίσκο στα χέρια του ενυπωσιάστηκε,αρχικά από το εξώφυλλο στο οποίο δεν υπήρχε επιγραφή αλλά μόνο η εικόνα ενός παλιού τοίχου με τον πίνακα ενός παράξενου άντρα και φυσικά από τα μαγευτικά τραγούδια που χαράχτηκαν για πάντα στην ψυχή του όπως χαρακτηριστικά περιγράφει στη δήλωση του στο facebook.Τα τραγούδια που μας προτείνει εκτός από το Four Sticks είναι τα Black Dog,The Battle Of Evermore και When The Levee Breaks,δηλαδή το μισό άλμπουμ αν και μια χαρά θα μπορούσε να είναι και ολόκληρο αφού όπως λέει και ο ίδιος ο δίσκος είναι "all killer,no filler" κάτι με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα.

Το Led Zeppelin IV δεν είναι αγαπημένο άλμπουμ μόνο για τον Ian-βρίσκεται και στη λίστα με τα σημαντικότερα άλμπουμ για τον Joey Tempest από το γνωστό πλέον άρθρο του στο Loudersound (που έχει γίνει πλέον κάτι σαν τα sos της μαθητικής μας ηλικίας).O Joey το είχε,ως έφηβος,σε κασέτα και ήταν το Black Dog που τράβηξε την προσοχή του αφού όπως γράφει το βασικό του riff και τα φωνητικά διαλύουν κάθε άμυνα που μπορεί να έχει κανείς απέναντι στην heavy rock μουσική.Για εκείνον αυτό το άλμπουμ περιέχει την ουσία του σπουδαίου rock'n roll και σε κάνει να θέλεις να γίνεις οπαδός της ροκ μουσικής ακόμα και ροκ σταρ.(Εμείς για να καταλάβετε γίναμε το πρώτο και ο Joey το δεύτερο).Αναφορά στο άλμπουμ γίνεται και στο με έναν τρόπο αυτοβιογραφικό Not Supposed To Sing The Blues από το Bag Of Bones του 2012 στον στίχο "I'm still a kid when the levee breaks/man,oh man that's all it takes".

Στο Almost Unplugged το 2008 οι Europe παρουσίασαν την δική τους εκδοχή για το Since I've Been Loving You,ένα κομμάτι των Led Zeppelin από το τρίτο τους άλμπουμ ΙΙΙ.To 2016,o Joey Tempest,συμμετέχοντας στις συναυλίες του Rock Meets Classic,τραγούδησε το Rock'n Roll από το IV,μαζί με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην περιοδεία.Ελπίζουμε να τον απολαύσουμε σε ακόμα περισσότερα στην συναυλία Zeppelin Symphonic που διοργανώνει ο Planet Rock και-μετά από τρεις αναβολές λόγω πανδημίας-έχει προγραμματιστεί για τις 13 Ιουνίου.

Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 1986 όταν κυκλοφόρησε το single The Final Countdown που έγινε πια 35 χρονών.Ένας έρωτας που με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως θα κρατήσει για πάντα.

/

Favourite Albums:John Norum and Thin Lizzy's Bad Reputation

Στο Start From The Dark,το άλμπουμ με το οποίο επέστρεψαν στη μουσική σκηνή οι Europe,υπάρχει το τραγούδι Hero που είναι αφιερωμένο στον Phil Lynott.To 2008,στην Almost Unplugged συναυλία τους έπαιξαν εκπληκτικά το Suicide,ενώ το 2013 στο σετ της συναυλίας με την οποία γιόρτασαν τα 30 χρόνια τους στη δισκογραφία υπήρχε το Jailbreak και ο Scott Gorham με την κιθάρα του τους συνόδευσε στη σκηνή.Πάνω απ'ολα όμως μπορεί κανείς να ακούσει την επιρροή των Thin Lizzy στη μουσική των Europe μέσα από τα δικά τους τραγούδια,από το Ready Or Not του 1988 μέχρι και τα πιο πρόσφατα Days Of Rock'n Roll και Kingdom United.

Γνωρίζοντας λοιπόν πόσο μεγάλη έμπνευση υπήρξε αυτή η σπουδαία μπάντα από την Ιρλανδία για τους Europe περιμέναμε να δούμε ένα άλμπουμ τους στη σειρά των Favourite Albums και ήταν ο John Norum  που αυτή την εβδομάδα επέλεξε το όγδοο κατά σειρά άλμπουμ τους Bad Reputation που κυκλοφόρησε το 1977.

Εκείνη τη χρονιά ο John είδε για πρώτη φορά στη σκηνή τους Thin Lizzy-"μια από τις καλύτερες,αυθεντικές ροκ μπάντες όλων των εποχών,χωρίς συζήτηση"- να παίζουν ζωντανά όπως περιγράφει στη σχετική δήλωσή του στο facebook.O πρώτος ντράμερ των Europe,o Τony Reno τον κάλεσε στη συναυλία που έδωσαν στο πάρκο Grona Lund στη Στοκχόλμη και ο John που μέχρι τότε ήξερε μόνο κάποια τραγούδια τους από το Jailbreak που του είχε παίξει ο αδερφός του Reno πήγε μαζί του."Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό όταν άρχισαν την εισαγωγή του Soldier Of Fortune",λέει χαρακτηριστικά ο Norum."Ήταν απλά εκπληκτικό και το να ακούς εκείνα τα τραγούδια ζωντανά σε τόσο νεαρή ηλικία ήταν μια απίστευτη εμπειρία.Η σκηνική παρουσία και η μοναδική φωνή του Phil Lynott απλά με εντυπωσίασαν."

Aν και το Bad Reputation -όπως και τα περισσότερα άλμπουμ των Thin Lizzy-ακούγεται άνετα από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς διακοπή,ο John έχει ξεχωρίσει κάποια κομμάτια τα οποία και μας προτείνει-το Opium Trail,το Killer Without A Cause,αλλά και το ομώνυμο Bad Reputation.Ο κιθαρίστας έχει δείξει και με πράξεις την αγάπη του για αυτά τα τραγούδια αφού κάποια τα έχει διασκευάσει στους προσωπικούς του δίσκους (Opium Trail/Face The Truth,Killer Without A Cause/Slipped Into Tomorrow)ή τα έχει παίξει στις περιοδείες της σόλο καριέρας του (τα Bad Reputation και Οpium Trail αλλά και το Don't Believe A Word ακούγονται και στους live δίσκους του Live In Stockholm και Face It Live '97).Aυτά δεν είναι τα μόνα τραγούδια των Thin Lizzy που έχει διασκευάσει ο John αφού σχεδόν σε κάθε προσωπικό του δίσκο υπάρχει και ένα.Στο Total Control,με το οποίο μας συστήθηκε σαν σόλο καλλιτέχνης ακούσαμε το Wild One,ενώ στο πιο πρόσφατο Play Yard Blues το It's Only Money.To 1995 ηχογράφησε το Massacre για μια συλλογή προς τιμήν του Phil Lynott με τίτλο The Lizzy Songs-A Tribute To Phil Lynott που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα.

O Joey Tempest πάντως έφτασε ακόμα παραπέρα αφού μαζί με τον Tony Reno ταξίδεψαν με πλοίο ως το Λονδίνο για να δουν τους Thin Lizzy.Tις εμπειρίες του από τις συναυλίες της μπάντας,τη σύντομη συνάντηση του με τον Phil Lynott που καθόρισε και τη δική του σχέση με το κοινό καθώς και τα δικά του αγαπημένα τραγούδια των Thin Lizzy είχε περιγράψει στο άρθρο του στο Loudersound.com με τίτλο The 10 Best Thin Lizzy Songs το 2016 όπως μας θύμισαν πολύ εύστοχα οι φίλοι από το Europe Fan Media Corner.Αυτό το άρθρο είναι ένα ακόμα παράδειγμα του τι ακριβώς σημαίνουν οι Thin Lizzy για τους Europe ενώ βλέπουμε και πόσο κοντά είναι οι επιλογές των Tempest και Norum στα τραγούδια του Bad Reputation.

Aπό την περιοδεία του John στη Σουηδία το 1995,με την Michelle Meldrum αλλά και τον John Leven

John Leven In The Studio-Ian Haugland On TV

photo:Patric Ullaeus

Στο στούντιο βρέθηκε τις τελευταίες μέρες ο John Leven όπου έπαιξε μπάσο συμμετέχοντας στον δίσκο που ετοιμάζει ο Σουηδός κιθαρίστας Michael Akesson μαζί με τον τραγουδιστή Bjon Lodin (γνωστός κυρίως ως μέλος των Baltimoore)στον οποίο ανήκει το στούντιο BLP Music όπου γίνονται οι ηχογραφήσεις και τον ντράμερ Christian Eriksson.Περίπου ένα χρόνο πριν ο Αkesson μαζί με τον John Norum είχαν ταξιδέψει στην Καλιφόρνια για να λάβει μέρος στην διάσημη μουσική έκθεση  NAMM αφού είναι ο δημιουργός της Manic Custom Guitars που έχει κατασκευάσει κιθάρες ειδικά για τον Norum.

Στην πολωνική τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα στην εκπομπή Dziendobry (δηλαδή Καλημέρα) του καναλιού Tvn και την Sandra Hajduk (υποθέτουμε η αντίστοιχη πολωνέζα Σταματίνα)για το Final Countdown-που όπου να'ναι κλείνει τα 35-και τη ζωή του εντός και εκτός μπάντας.

Όπως είπε λοιπόν ο αγαπητός ντράμερ όταν μπήκε στη μπάντα το 1984,οι Europe ήταν ήδη γνωστοί στη Σουηδία όμως με τίποτα δεν περίμεναν την επιτυχία του The Final Countdown.Και να σκεφτεί κανείς πως η διάσημη εισαγωγή του τραγουδιού από αλλού ξεκίνησε την καριέρα της -είχε δοθεί στον DJ μιας γνωστής ντισκοτέκ της Στοκχόλμης για να ανοίγει το πρόγραμμα-πριν γίνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μελωδίες στον κόσμο.Αυτό που σκέφτηκε ο Ian πάντως όταν άκουσε ολοκληρωμένο το κομμάτι ήταν πως τίποτα δεν έμοιαζε με αυτό.

Σήμερα ο Ian είναι πολύ μακριά τόσο από την εμφάνιση όσο και από τον τρόπο ζωής εκείνης της εποχής.Ο ίδιος δηλώνει βαρετός-όχι πως είναι ο γκρινιάρης γέρος που βάζει τις φωνές στα παιδιά που παίζουν,αλλά ή ζωή του εκτός σκηνής είναι πια πολύ φυσιολογική και συνηθισμένη.

Μπορεί οι Europe να έχουν βρεθεί αρκετές φορές στην Πολωνία για να δώσουν κάποια συναυλία,ο Ian όμως θα ήθελε να επισκεφτεί τη χώρα και ιδιωτικά με την οικογένεια του για να γνωρίσει καλύτερα την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας.

Τέλος θυμάται μια ασυνήθιστη συναυλία της μπάντας στη Βραζιλία που ήταν η μοναδική φορά που δεν κατάφεραν να παίξουν το The Final Countdown.Ήταν τον Σεπτέμβριο του 2019 στην Curitiba όταν στη διάρκεια του σετ τους ξέσπασε σφοδρή καταιγίδα με χαλάζι που τους ανάγκασε να διακόψουν πριν να παίξουν το τραγούδι που όλοι περίμεναν να ακούσουν.

photo:Patric Ullaeus

Παρασκευή αύριο και οι επιλογές των αγαπημένων άλμπουμ των μελών των Europe συνεχίζονται με τον John Norum να έχει σειρά αυτή την εβδομάδα.Όπως φαίνεται η επιλογή του είναι-επιτέλους-Thin Lizzy και όσο για το ποιό θα είναι το άλμπουμ μια "κακή φήμη" λέει πως η απάντηση βρίσκεται στη φωτογραφία.Υπομονή μέχρι αύριο το βράδυ.

Favourite Albums:Joey Tempest & John Leven on Audioslave

Tα...μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν αυτή την εβδομάδα με τους Joey Tempest και John Leven να επιλέγουν το ίδιο άλμπουμ σαν ένα από τα αγαπημένα τους.Πρόκειται για το άλμπουμ με το οποίο μας συστήθηκαν οι Audioslave -η καταπληκτική μπάντα που προέκυψε από τη συνεργασία του Chris Cornell με τα 3/4 των Rage Against The Machine(Morello,Commerford,Wilk)- και είχε τίτλο το όνομα τους.

To εξώφυλλο του δίσκου είναι δημιουργία του Storm Thorgersson και της ομάδας του.

"Kανείς δεν το περίμενε",αναφέρει στο σχετικό σχόλιο του στο facebook o John Leven."O Chris Cornell των Soundgarden στην ίδια ομάδα με τους τύπους από τους Rage Against The Machine εκτός του Zack De La Rocha να σχηματίζουν τους Audioslave.Το αποτέλεσμα ήταν απόλυτα εκπληκτικό.Οι συνθέσεις,οι ρυθμοί,το παίξιμο ήταν πέρα από αυτό τον κόσμο και η παραγωγή του Rick Rubin είναι φανταστική.Ο Chris Cornell πραγματικά λείπει".

O Joey Tempest δεν έχει κρύψει το θαυμασμό του για τους Audioslave,που έγιναν μια από τις κυριότερες επιρροές για τους Europe από το χώρο της σύγχρονης ροκ μουσικής όπως φαίνεται και από το δικό του αντίστοιχο σχόλιο:"Έχοντας συλληφθεί σε ένα εναλλακτικό σύμπαν κάπου ανάμεσα στο βαρύ ροκ και θραύσματα της υποκουλτούρας του Seattle,το ντεμπούτο άλμπουμ των Audioslave έσωσε και διατήρησε τον τρόπο που η ροκ μουσική προορίζεται να εκφράζεται και να ηχογραφείται.Αποκατέστησε τόσο έντονα την πίστη μας στη μουσική όταν ξεκινήσαμε ξανά τη μπάντα μας.Δεν μπαίνουμε ποτέ στο στούντιο χωρίς να έχουμε  αυτό το εξαιρετικό κομμάτι ηχητικής τέχνης μαζί μας για έμπνευση."

Παρόμοια ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Joey το 2018 γράφοντας για το άλμπουμ στο άρθρο 10 records that changed my life (δε θα μπορούσε να λείπει) που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Loudersound.com.

"Κάθε φορά που μπαίνουμε στο στούντιο με έναν καινούριο παραγωγό,είτε είναι ο Kevin Shirley,o Dave Cobb ή ακόμα ο Kevin Elson-που δούλεψε μαζί μας όταν επανασυνδεθήκαμε για το δίσκο της επιστροφής μας,το Start From The Dark το 2004-τους παίζουμε αυτό το ντεμπούτο άλμπουμ των Audioslave και τους εξηγούμε πως για εμάς είναι ο ροκ δίσκος με τον απόλυτο ήχο.Πιστεύουμε πως αυτό το άλμπουμ παραμένει σημείο αναφοράς για το που πρέπει να στοχεύεις όταν ηχογραφείς ένα ροκ άλμπουμ.Για μένα αυτό το άλμπουμ λίγο-πολύ έσωσε τη ροκ μουσική τη νέα χιλιετία.Αποκατέστησε τόσο έντονα την πίστη μας.Ο ήχος,η μίξη,το mastering και οι ξεχωριστές αποδόσεις το κάνουν μια από τις καλύτερες ηχογραφήσεις σε αυτή τη νέα χιλιετία.Στο δικό μου κόσμο-μετά τον ισχυρό Tommy Iommi-o Τom Morello είναι ο πίγκηπας των κιθαριστικών riffs και του καινοτόμου παιξίματος.H φωνητική απόδοση είναι από άλλο πλανήτη.Ο Chris Cornell ίπταται ψηλά πάνω από όλους μας εδώ".

Πολλές και οι επιλογές των τραγουδιών που μας προτείνουν ο Joey και ο John:Show Me How To Live,I Am The Highway,Cochise,Like A Stone,Gasoline,Set It Off.

Tα περισσότερα ομολογούμε είναι αγαπημένα και της ομάδας μας και φυσικά ολόκληρο το άλμπουμ αξίζει προσεκτικής ακρόασης.

photo:Mike Goddart/Wall Of Sound

Oι Europe συναντήθηκαν μία και μοναδική φορά με τον Chris Cornell στη σκηνή αφού όμως οι δρόμοι του με τους Audioslave είχαν χωρίσει.Αυτό έγινε στην Ελλάδα,στις 29 Ιουνίου του 2007,πρώτη (και αξέχαστη) μέρα του Rockwave Festival της χρονιάς.Ο Cornell είχε αναπτύξει δεσμούς με τη χώρα μας λόγω της Ελληνοαμερικανίδας συζύγου του και η πρώτη (και μοναδική)του εμφάνιση εδώ έγινε με αφορμή τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο Carry On.Οι Europe συνέχιζαν να περιοδεύουν για το Secret Society και η Αθήνα ήταν ένας από τους σταθμούς της Secret Summer Tour (όπως ονομάστηκε το καλοκαιρινό μέρος της περιοδείας).Έπαιξαν νωρίς το απόγευμα εκείνης της ζεστής (αλλά τόσο μαγικής) Παρασκευής και ακολούθησε ο Chris Cornell με την μπάντα του με το σετ του να περιλαμβάνει κομμάτια από  Soundgarden αλλά και Audioslave (Show Me How To Live,Cochise,Like A Stone).Tην βραδιά έκλεισε ως headliner o Robert Plant.Eκείνη η πρώτη μέρα του φεστιβάλ δεν έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια-για τους περισσότερους ο συνδυασμός των καλλιτεχνών ήταν μάλλον αταίριαστος και οι Metallica ή ο Dio με τους Heaven and Hell που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες προσέλκυσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κοινού.Ακόμα αναρωτιόμαστε αν ακόμα και όλοι όσοι βρέθηκαν στη Μαλακάσα εκείνη τη μέρα,ακόμα και οι ίδιοι οι οι διοργανωτές,την καλλιτεχνική αξία αυτού που έλαβε χώρα πάνω σε εκείνη τη σκηνή.O Joey Tempest πάντως μάλλον το κατάλαβε αφού αναφερόταν σε αυτή τη συναυλία στην Ελλάδα για πολύ καιρό μετά.Εμείς απλά χαιρόμαστε που στη μοναδική (ως τώρα)παρουσία τους στη χώρα μας οι Europe βρέθηκαν δίπλα σε τόσο σπουδαίους μουσικούς και φυσικά που ήμασταν εκεί και το ζήσαμε.

Yπάρχει μια μοναδική φωτογραφία από  εκείνη τη μέρα με την συνάντηση κορυφής  Cornell,Plant και Tempest στα παρασκήνια.Την έχει τραβήξει ο γνωστός φωτογράφος συναυλιών Χρήστος Κισατζεκιάν που κάλυπτε την συναυλία του Cornell στην Ελλάδα για λογαριασμό της δισκογραφικής του εταιρείας Universal.Έχοντας την άδεια να τον ακολουθεί παντού στα παρασκήνια τον πέτυχε τη στιγμή που ,κρατώντας ένα από τα-μικρά τότε-παιδιά του στην αγκαλιά του,συνάντησε το είδωλό του,τον  Robert Plant.Eκεί ήταν και ο Joey Tempest,θαυμαστής και των δύο καλλιτεχνών που όπως έχει δηλώσει έχει βρεθεί σε πολλές συναυλίες του Plant και τον έχει συναντήσει αρκετές φορές στα παρασκήνια,αλλά και κάποιοι μουσικοί από τις μπάντες του Cornell και του Plant. Όλοι μαζί έμοιαζαν να έχουν μια ευχάριστη κουβέντα και φυσικά ο Κισατζεκιάν  δεν έχασε την ευκαιρία να τους ζητήσει να σταθούν για μια φωτογραφία αποτυπώνοντας αυτή την ανεπανάληπτη μουσική συνάντηση που έγινε επί ελληνικού εδάφους.Τις λεπτομέρειες της ιστορίας πίσω από αυτή τη φωτογραφία (αλλά και πολλές άλλες)περιέγραψε ο ίδιος ο φωτογράφος στην ιστοσελίδα oneman.gr.

Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα,τον Μάιο του 2017 τη μέρα που ο Chris Cornell αποφάσισε πως δεν τον χωρούσε άλλο αυτός ο κόσμος οι Europe που μόλις είχαν ξεκινήσει τις συναυλίες μετά την ηχογράφηση του Walk The Earth έπαιζαν στο Brno της Τσεχίας.Tον αποχαιρέτησαν αφιερώνοντας του ένα τραγούδι-το Second Day,αν δεν μας απατά η μνήμη μας.