Τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε o Joey Tempest συνάντησε στο Λονδίνο τον δημοσιογράφο Carl Linnaeus και την φωτογράφο Linda Akerberg για να τους ξεναγήσει σε κάποια χαρακτηριστικά για την καριέρα των Europe σημεία της αγγλικής πρωτεύουσας.Όσα είδαν και συζήτησαν στη διάρκεια αυτής της διαδρομής καταγράφηκαν σε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Οκτωβρίου του Sweden Rock Magazine ενόψει της κυκλοφορίας του Walk The Earth.
Η πρώτη γνωριμία του Joey Tempest με το Λονδίνο έγινε όταν ήταν 12-13 χρονών και επισκέφτηκε την πόλη με την οικογένεια του για διακοπές.Λίγα χρόνια αργότερα,το 1981 μαζί με τον τότε ντράμερ της μπάντας τον Tony Reno πήραν το πλοίο για το Λονδίνο για να δουν τους Thin Lizzy να παίζουν ζωντανά στο Hammersmith Odeon και να επισκεφτούν το club Marquee όπου σύχναζαν πολλοί μουσικοί της ροκ.Οι δυο νεαροί δεν κατάφεραν να συναντήσουν κάποιο από τα είδωλα τους η συναυλία όμως τους έμεινε αξέχαστη για πολλούς λόγους.Όταν έξι χρόνια αργότερα ο Joey βρέθηκε πάλι στο Hammersmith,αυτή τη φορά πάνω στη σκηνή για την πρώτη συναυλία των Europe στο Λονδίνο(O Tony Reno είχε αντικατασταθεί από τον Ian Haugland) δεν θυμόταν μόνο όσα έμαθε παρακολουθώντας τον Phil Lynott αλλά ακόμα και τη θέση που στεκόταν εκείνο το βράδυ.Ο συναυλιακός χώρος ήταν ο πρώτος σταθμός της διαδρομής στην αγγλική πρωτεύουσα αφού oι Europe πέρασαν από εκεί τόσο στην περιοδεία για το Out Of This World το 1989 όσο και σε εκείνη για το Prisoners In Paradise το 1992 όπου έκαναν την προτελευταία εμφάνιση όχι μόνο της περιοδείας αλλά του πρώτου μέρους της καριέρας τους.Και το 2004 όμως μετά την επανένωση τους επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος (που πλέον είχε μετονομαστεί σε Hammersmith Apollo) για το φινάλε της περιοδείας τους στην Αγγλία που καταγράφηκε στο DVD Live From The Dark.
Eπόμενη στάση στην περιοχή του Shepherd's Bush με την οποία οι Europe έχουν συνδεθεί ίσως περισσότερο από κάθε άλλη μετά την επανένωση τους.Εκεί βρίσκεται το Shepherd's Bush Empire ένας ακόμα κλασικός χώρος συναυλιών του Λονδίνου που έχει φιλοξενήσει την μπάντα τις περισσότερες φορές που έχει παίξει στην πόλη (2007,2010,2011,2012,2015).Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο,χωράει περίπου δύο χιλιάδες θεατές αυτό όμως δημιουργεί μια ωραία αίσθηση οικειότητας ιδανική για μια ροκ συναυλία ενώ σε ένα από τα τρία θεωρεία του βρίσκονται πάντα φίλοι ή συγγενείς των μελών της μπάντας.Την εμφάνιση τους στο Ο2 Empire τον Φεβρουάριο του 2011 στα πλαίσια της Balls'n Banners Tour,είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και μέσα από το DVD Live!At Shepherd's Bush London.(Tότε που oι Europe δοκίμαζαν στη σκηνή το ακυκλοφόρητο Doghouse και ο John Norum έπαιζε το The Loner στη μνήμη του Gary Moore).
Λίγα τετράγωνα παρακάτω,στην άλλη πλευρά του Bush Green βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα των Bush Studios στις αίθουσες του οποίου έχουν γραφτεί πολλά από τα τραγούδια της πρόσφατης ιστορίας των Europe.Eκεί καταφεύγει ο Joey όταν θέλει να δουλέψει με ηρεμία.Είναι το μέρος που επεξεργάζεται τις ιδέες που του στέλνουν ο John Norum και ο John Norum αλλά και που συναντιέται με τον Mic Michaeli για να δημιουργήσουν την πρώτη ύλη για τα καινούρια τραγούδια των Εurope.Eκεί γράφτηκαν τραγούδια για το Last Look At Eden,το Βag Of Bones,το War Of Kings και έγιναν οι τελευταίες πρόβες στα κομμάτια του Walk The Earth πριν οι Europe μπουν στα Abbey Road Studios.
Στη διάρκεια της διαδρομής προς το ιστορικό στούντιο της Abbey Road,εκεί που οι Europe ηχογράφησαν το Walk The Earth ο Joey θυμάται το πέρασμα του από ένα ακόμα στούντιο στο Λονδίνο ,λιγότερο γνωστό,που λέγεται Marcus Recording Studio.Όταν η τότε εταιρεία τους θέλησε να κυκλοφορήσει μια διασκευή του The Final Countdown ενόψει του millemium εκείνος ηχογράφησε μια lounge εκδοχή του κομματιού με τη συμμετοχή μιας γυναικείας χορωδίας.Είναι πολύ πιθανό να την έχετε πετύχει στο διαδίκτυο ως The Final Countdown-Blue Version. Αντι για αυτή όμως η εταιρεία προτίμησε να κυκλοφορήσει μια βάναυση κακοποίηση του αγαπημένου τραγουδιού που δεν αξίζει κανείς να θυμάται.(Ζητούμε ειλικρινά συγγνώμη που σας τη θυμίσαμε.)
O Joey φυσικά έβαλε την υπογραφή του στον εξωτερικό τοίχο που περιβάλλει το στούντιο Abbey Road με μαρκαδόρο που δανείστηκαν από το απέναντι νηπιαγωγείο όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος.Ο τοίχος βάφεται άσπρος κάθε τρεις μήνες -περίπου τόσο χρειάζεται για να γεμίσει και πάλι.Οι Europe είχαν την ιδέα να γράψουν τους τίτλους των τραγουδιών του Walk The Earth και να περιμένουν λίγες μέρες μέχρι να γραφτούν κάποια σχόλια από τους περαστικούς για να βγάλουν μια φωτογραφία που θα γινόταν το οπισθόφυλλο του άλμπουμ.Όταν όμως κατέληξαν στους οριστικούς τίτλους ο τοίχος είχε καλυφθεί από μια ζωγραφιά του εξωφύλλου του Sgt Pepper's Lonely Hearts Club των Beatles με αφορμή την 50η επέτειο της κυκλοφορίας του.Κι όταν πια ο τοίχος ξαναβάφτηκε oι Europe δεν είχαν πια το χρονικό περιθώριο να υλοποιήσουν την ιδέα τους.
Όπως έχουμε ξαναπεί το Walk The Earth ηχογραφήθηκε κυρίως στο στούντιο 3,όπως και το Dark Side Of The Moon και οι Europe χρησιμοποίησαν ακόμα και την ίδια κονσόλα των Pink Floyd.Για το Wolves χρησιμοποίησαν ένα παλιό μαγνητόφωνο των Beatles ενώ στο στούντιο που ηχογραφούσαν τα θρυλικά "σκαθάρια" γράφτηκε το πιάνο για το Pictures.Το τραγούδι διηγείται την συνέχεια της ιστορίας του The Final Countdown με βάση ένα πρόσωπο που περιπλανιέται ακόμα στο διάστημα και ήρθε η στιγμή να συναντήσει τη μοίρα του.Ο Joey δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιά είναι αυτή,μπορεί όμως να χρειαστεί να το κάνει αν η μπάντα αποφασίσει να κάνει ένα βίντεο για το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τελευταίος σταθμός της διαδρομής η περιοχή του Barnes και τα Olympic Studios,eεκεί που πριν από 30 χρόνια οι Europe ηχογράφησαν το Out Of This World.To μέρος αν και διατηρεί ακόμα το όνομα του πλέον στεγάζει έναν κινηματογράφο και κάποια εστιατόρια.Το συγκεκριμένο στούντιο δεν ήταν η πρώτη επιλογή του παραγωγού Ron Nevison-η μπάντα ξεκίνησε να δουλεύει στο στούντιο Townhouse (εκεί που κατάφεραν να εκνευρίσουν τον Freddie Mercury) ο παραγωγός όμως δεν ήταν ευχαριστημένος από τον ήχο των ντραμς και προτίμησε το Olympic που τότε είχε μόλις αναβαθμιστεί.Οι Europe δεν ανακατεύτηκαν σε αυτή του την απόφαση,απλά τον εμπιστεύτηκαν.Αυτός αλλά και πολύ άλλοι παράπλευροι λόγοι όπως η διαμονή και οι μετακινήσεις τόσο του Nevison όσο και των μελών της μπάντας ανέβασαν πολύ το κόστος του άλμπουμ.Ο Nevison ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους παραγωγούς που ηχογραφούσε ψηφιακά,είχε μάλιστα και ένα δικό του γιαπωνέζικο υπερσύγχρονο μηχάνημα ηχογράφησης.Αυτό διευκόλυνε τεχνικά τα πράγματα αλλά ο Joey πιστεύει πως το Out Of This World παρόλο που είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ ακούγεται κάπως επίπεδο.Ο Nevison ήταν επίσης αρκετά δύσκολος άνθρωπος και επίμονος στον τρόπο που ήθελε να γίνονται τα πράγματα γι'αυτό και είχε συγκρουστεί με πολλούς καλλιτέχνες.Με τους Europe τα πήγε αρκετά καλά αν και δεν έλειψαν κάποιες προστριβές με τον Joey να θυμάται τον εαυτό του να λειτουργεί αρκετές φορές διαμεσολαβητικά.Ο παραγωγός ήταν απόμακρος και δεν έκανε ποτέ παρέα μαζί τους εκτός δουλειάς -το εντελώς αντίθετο από τον Dave Cobb δηλαδή-παρόλα αυτά όμως τελικά έγιναν φίλοι.
Ο Joey εκτός από τα τραγούδια είχε γράψει και τις αρχικές μελωδίες των σόλο σε πολλά από αυτά όπως για παράδειγμα το περίφημο σόλο του Superstitious.Aυτή τη φορά ήταν ο Kee Marcello που πήρε τις ιδέες του και τις τελειοποίησε.Πάντως ο John Norum ήταν ένας από τους πρώτους που άκουσαν το demo του Superstitious σε ένα πάρτι στο Upplands Vasby αφού είχε φύγει από τη μπάντα.Ο Joey θέλει να θυμάται πως το τραγούδι του άρεσε και ήταν όπως πάντα πολύ υποστηρικτικός.Σαν συνέχεια του Final Countdown η δισκογραφική εταιρεία περίμενε από εκείνον να γράψει μια ακόμα μεγάλη επιτυχία,ο τραγουδιστής όμως δεν λειτουργεί έτσι.Ακόμα αποκαλύπτει πως μετά τη διάλυση της μπάντας το 1992 του ζητήθηκε να γράψει ένα τραγούδι για μεγάλη αθλητική διοργάνωση,όμως η ιδέα που παρουσίασε δεν άρεσε στους υπεύθυνους .Η απάντηση του ήταν:"Αυτό είναι κι αν σας αρέσει" αφού δεν του αρέσει να γράφει τραγούδια για άλλους και μάλιστα κατά παραγγελία.
Kαθώς η ιστορία τους συνεχίζεται οι Europe συνδέονται με όλο και περισσότερους χαρακτηριστικούς μουσικούς χώρους στο Λονδίνο.Πήραν ένα σημαντικό βραβείο και γιόρτασαν τα 30 χρόνια του The Final Countdown στο Roundhouse,ενώ ανέβηκαν στη σκηνή του O2 δίπλα στους Deep Purple,τη μπάντα που τους έδειχνε το δρόμο από την αρχή ακόμα της καριέρας τους.Στα χρόνια που ακολούθησαν οι Europe είχαν την ευκαιρία να βρεθούν με τους Deep Purple εντός και εκτός σκηνής.Μάλιστα σε μια συνάντηση πριν χρόνια του Joey με τον Jon Lord εκείνος του είχε εκμυστηρευτεί πως οι καλύτερη περίοδος των Purple ήταν μετά την επιστροφή του Ritchie Blackmore όταν κυκλοφόρησαν το Perfect Strangers.Απόδειξη το βίντεο του τραγουδιού όπου είναι από τις σπάνιες φορές που ο Blacκmore φαίνεται να χαμογελάει.Το φθινόπωρο που μας έρχεται οι Europe θα παίξουν για πρώτη φορά στο Royal Albert Hall και οι οπαδοί τους ήδη καταστρώνουν σχέδια για να το γεμίσουν.
Ο Joey είναι μόνιμος κάτοικος Λονδίνου για πολλά χρόνια τώρα.Εκεί βρήκε την ηρεμία και την καινούρια αρχή που χρειαζόταν μετά την τρέλα της δεκαετίας του 80 και τη διάλυση της μπάντας.Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του Lisa και έφτιαξαν την οικογένεια τους.Η πόλη έχει γίνει πλέον το σπίτι του αν και τα καλοκαίρια επισκέπτεται οικογενειακώς τη Σουηδία και κρατά επαφή με φίλους και συγγενείς.Από την πρώτη εκείνη φορά που ανέβηκε στη σκηνή του Hammersmith μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει για εκείνον.H εμπειρία τον έχει κάνει να νιώθει πιο ήρεμος και σίγουρος πάνω στη σκηνή.Πλέον δεν έχει να κάνει δεκάδες συνεντεύξεις,φωτογραφήσεις και εμφανίσεις πριν από μια συναυλία όπως παλιά κι έτσι απολαμβάνει πολύ περισσότερο κάθε ζωντανή εμφάνιση.Φυσική εξέλιξη θεωρεί και το ότι οι Europe σήμερα μπορούν να μιλούν μέσα από τα τραγούδια τους για ιστορία ή πολιτική κάτι που και οι ίδιοι πιθανόν δεν φαντάζονταν 30 χρόνια πριν.Oι γονείς του είχαν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις κι έτσι εκείνος έμαθε να ακούει όλες τις πλευρές αλλά όσο κι αν τον ενδιέφερε η πολιτική δεν πίστευε ότι έχει θέση στη ροκ μουσική.Όμως οι σκέψεις του για όσα συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα δεν γινόταν να μην περάσουν σε ένα βαθμό και στα τραγούδια του.Σε αυτά τα θέματα δεν δίστασε να ζητήσει τη βοήθεια ενός καθηγητή ιστορίας αλλά και κάποιων έμπειρων Βρετανών στιχουργών όπως ο Chris Difford.Μπορεί παλιότερα να επέμενε να γράφει μόνος του του στίχους πλέον όμως προτιμά να διευρύνει τα θέματα του μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Ο Joey παραδέχεται πως η γέννηση των παιδιών του άλλαξε τις προτεραιότητες του αλλά και την προοπτική του σε πολλά πράγματα.Μέχρι τότε είχε εστιάσει κυρίως στην καριέρα του ενώ τώρα αν και συνεχίζει να δουλεύει πολύ φροντίζει στον λίγο έστω χρόνο που περνάει με την οικογένεια του να είναι απερίσπαστος.Παράλληλα έγινε λιγότερο συγκεντρωτικός και οι Europe πια δουλεύουν πιο ομαδικά στη δημιουργία των τραγουδιών και όχι μόνο.Βέβαια ο Joey παραμένει η "κινητήριος δύναμη",αυτός από τον οποίο ξεκινούν οι ιδέες για ένα καινούριο άλμπουμ (όπως η πιο πρόσφατη που ήθελε το Walk The Earth να είναι ένα progressive rock άλμπουμ με κεντρικό θέμα τη δημοκρατία).H γνώμη των υπόλοιπων τον ...συμμαζεύει κάπως και διαμορφώνει τις ιδέες του μέσα στις παραμέτρους της μπάντας.Αυτό χαρακτηρίζει τους Europe και φέρνει τα γνωστά καλά αποτελέσματα.Οι κοινές παράμετροι καθορίζουν και τις μεταξύ τους σχέσεις τριάντα και κάτι χρόνια μετά.Έχουν μάθει να ακούν ο ένας τον άλλο με υπομονή και να μην παίρνουν τα πράγματα προσωπικά και να τα μεγαλοποιούν.Επεξεργάζονται και συζητούν κάθε άποψη και όλοι συμβιβάζονται στις κοινές παραμέτρους που θέτουν αλλιώς ξέρουν ότι αυτό που έχουν δεν θα κρατήσει.
Όπως είπαμε και στην αρχή η ιστορία μας βασίστηκε στη συνέντευξη που έδωσε ο Joey Tempest στον Carl Linnaeus για το Sweden Rock Macazine.Για όσους δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν ή να διαβάσουν το περιοδικό μια ομάδα πιστών φίλων της μπάντας μπήκε στη διαδικασία να μεταφράσει το κείμενο στα αγγλικά έτσι ώστε να είναι προσβάσιμο σε πολύ περισσότερους.Τα αποτελέσματα της πολύ ωραίας αυτής προσπάθειας με όλες τις λεπτομέρειας της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης αλλά και τις φωτογραφίες της Linda Akerberg που τη συνόδευαν μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε εδώ.Κι αν κάποια στιγμή βρεθείτε στο Λονδίνο εκτός από τις κλασικές βόλτες σας προτείνουμε να ακολουθήσετε τα βήματα του Joey και τον Europe.Με την ευχή φυσικά να καταλήξετε στο Royal Albert Hall ή όποιον άλλο χώρο παίζουν και να τους δείτε ζωντανά από κοντά.
Λίγα τετράγωνα παρακάτω,στην άλλη πλευρά του Bush Green βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα των Bush Studios στις αίθουσες του οποίου έχουν γραφτεί πολλά από τα τραγούδια της πρόσφατης ιστορίας των Europe.Eκεί καταφεύγει ο Joey όταν θέλει να δουλέψει με ηρεμία.Είναι το μέρος που επεξεργάζεται τις ιδέες που του στέλνουν ο John Norum και ο John Norum αλλά και που συναντιέται με τον Mic Michaeli για να δημιουργήσουν την πρώτη ύλη για τα καινούρια τραγούδια των Εurope.Eκεί γράφτηκαν τραγούδια για το Last Look At Eden,το Βag Of Bones,το War Of Kings και έγιναν οι τελευταίες πρόβες στα κομμάτια του Walk The Earth πριν οι Europe μπουν στα Abbey Road Studios.
Στη διάρκεια της διαδρομής προς το ιστορικό στούντιο της Abbey Road,εκεί που οι Europe ηχογράφησαν το Walk The Earth ο Joey θυμάται το πέρασμα του από ένα ακόμα στούντιο στο Λονδίνο ,λιγότερο γνωστό,που λέγεται Marcus Recording Studio.Όταν η τότε εταιρεία τους θέλησε να κυκλοφορήσει μια διασκευή του The Final Countdown ενόψει του millemium εκείνος ηχογράφησε μια lounge εκδοχή του κομματιού με τη συμμετοχή μιας γυναικείας χορωδίας.Είναι πολύ πιθανό να την έχετε πετύχει στο διαδίκτυο ως The Final Countdown-Blue Version. Αντι για αυτή όμως η εταιρεία προτίμησε να κυκλοφορήσει μια βάναυση κακοποίηση του αγαπημένου τραγουδιού που δεν αξίζει κανείς να θυμάται.(Ζητούμε ειλικρινά συγγνώμη που σας τη θυμίσαμε.)
O Joey φυσικά έβαλε την υπογραφή του στον εξωτερικό τοίχο που περιβάλλει το στούντιο Abbey Road με μαρκαδόρο που δανείστηκαν από το απέναντι νηπιαγωγείο όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος.Ο τοίχος βάφεται άσπρος κάθε τρεις μήνες -περίπου τόσο χρειάζεται για να γεμίσει και πάλι.Οι Europe είχαν την ιδέα να γράψουν τους τίτλους των τραγουδιών του Walk The Earth και να περιμένουν λίγες μέρες μέχρι να γραφτούν κάποια σχόλια από τους περαστικούς για να βγάλουν μια φωτογραφία που θα γινόταν το οπισθόφυλλο του άλμπουμ.Όταν όμως κατέληξαν στους οριστικούς τίτλους ο τοίχος είχε καλυφθεί από μια ζωγραφιά του εξωφύλλου του Sgt Pepper's Lonely Hearts Club των Beatles με αφορμή την 50η επέτειο της κυκλοφορίας του.Κι όταν πια ο τοίχος ξαναβάφτηκε oι Europe δεν είχαν πια το χρονικό περιθώριο να υλοποιήσουν την ιδέα τους.
Όπως έχουμε ξαναπεί το Walk The Earth ηχογραφήθηκε κυρίως στο στούντιο 3,όπως και το Dark Side Of The Moon και οι Europe χρησιμοποίησαν ακόμα και την ίδια κονσόλα των Pink Floyd.Για το Wolves χρησιμοποίησαν ένα παλιό μαγνητόφωνο των Beatles ενώ στο στούντιο που ηχογραφούσαν τα θρυλικά "σκαθάρια" γράφτηκε το πιάνο για το Pictures.Το τραγούδι διηγείται την συνέχεια της ιστορίας του The Final Countdown με βάση ένα πρόσωπο που περιπλανιέται ακόμα στο διάστημα και ήρθε η στιγμή να συναντήσει τη μοίρα του.Ο Joey δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιά είναι αυτή,μπορεί όμως να χρειαστεί να το κάνει αν η μπάντα αποφασίσει να κάνει ένα βίντεο για το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τελευταίος σταθμός της διαδρομής η περιοχή του Barnes και τα Olympic Studios,eεκεί που πριν από 30 χρόνια οι Europe ηχογράφησαν το Out Of This World.To μέρος αν και διατηρεί ακόμα το όνομα του πλέον στεγάζει έναν κινηματογράφο και κάποια εστιατόρια.Το συγκεκριμένο στούντιο δεν ήταν η πρώτη επιλογή του παραγωγού Ron Nevison-η μπάντα ξεκίνησε να δουλεύει στο στούντιο Townhouse (εκεί που κατάφεραν να εκνευρίσουν τον Freddie Mercury) ο παραγωγός όμως δεν ήταν ευχαριστημένος από τον ήχο των ντραμς και προτίμησε το Olympic που τότε είχε μόλις αναβαθμιστεί.Οι Europe δεν ανακατεύτηκαν σε αυτή του την απόφαση,απλά τον εμπιστεύτηκαν.Αυτός αλλά και πολύ άλλοι παράπλευροι λόγοι όπως η διαμονή και οι μετακινήσεις τόσο του Nevison όσο και των μελών της μπάντας ανέβασαν πολύ το κόστος του άλμπουμ.Ο Nevison ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους παραγωγούς που ηχογραφούσε ψηφιακά,είχε μάλιστα και ένα δικό του γιαπωνέζικο υπερσύγχρονο μηχάνημα ηχογράφησης.Αυτό διευκόλυνε τεχνικά τα πράγματα αλλά ο Joey πιστεύει πως το Out Of This World παρόλο που είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ ακούγεται κάπως επίπεδο.Ο Nevison ήταν επίσης αρκετά δύσκολος άνθρωπος και επίμονος στον τρόπο που ήθελε να γίνονται τα πράγματα γι'αυτό και είχε συγκρουστεί με πολλούς καλλιτέχνες.Με τους Europe τα πήγε αρκετά καλά αν και δεν έλειψαν κάποιες προστριβές με τον Joey να θυμάται τον εαυτό του να λειτουργεί αρκετές φορές διαμεσολαβητικά.Ο παραγωγός ήταν απόμακρος και δεν έκανε ποτέ παρέα μαζί τους εκτός δουλειάς -το εντελώς αντίθετο από τον Dave Cobb δηλαδή-παρόλα αυτά όμως τελικά έγιναν φίλοι.
Ο Joey εκτός από τα τραγούδια είχε γράψει και τις αρχικές μελωδίες των σόλο σε πολλά από αυτά όπως για παράδειγμα το περίφημο σόλο του Superstitious.Aυτή τη φορά ήταν ο Kee Marcello που πήρε τις ιδέες του και τις τελειοποίησε.Πάντως ο John Norum ήταν ένας από τους πρώτους που άκουσαν το demo του Superstitious σε ένα πάρτι στο Upplands Vasby αφού είχε φύγει από τη μπάντα.Ο Joey θέλει να θυμάται πως το τραγούδι του άρεσε και ήταν όπως πάντα πολύ υποστηρικτικός.Σαν συνέχεια του Final Countdown η δισκογραφική εταιρεία περίμενε από εκείνον να γράψει μια ακόμα μεγάλη επιτυχία,ο τραγουδιστής όμως δεν λειτουργεί έτσι.Ακόμα αποκαλύπτει πως μετά τη διάλυση της μπάντας το 1992 του ζητήθηκε να γράψει ένα τραγούδι για μεγάλη αθλητική διοργάνωση,όμως η ιδέα που παρουσίασε δεν άρεσε στους υπεύθυνους .Η απάντηση του ήταν:"Αυτό είναι κι αν σας αρέσει" αφού δεν του αρέσει να γράφει τραγούδια για άλλους και μάλιστα κατά παραγγελία.
Kαθώς η ιστορία τους συνεχίζεται οι Europe συνδέονται με όλο και περισσότερους χαρακτηριστικούς μουσικούς χώρους στο Λονδίνο.Πήραν ένα σημαντικό βραβείο και γιόρτασαν τα 30 χρόνια του The Final Countdown στο Roundhouse,ενώ ανέβηκαν στη σκηνή του O2 δίπλα στους Deep Purple,τη μπάντα που τους έδειχνε το δρόμο από την αρχή ακόμα της καριέρας τους.Στα χρόνια που ακολούθησαν οι Europe είχαν την ευκαιρία να βρεθούν με τους Deep Purple εντός και εκτός σκηνής.Μάλιστα σε μια συνάντηση πριν χρόνια του Joey με τον Jon Lord εκείνος του είχε εκμυστηρευτεί πως οι καλύτερη περίοδος των Purple ήταν μετά την επιστροφή του Ritchie Blackmore όταν κυκλοφόρησαν το Perfect Strangers.Απόδειξη το βίντεο του τραγουδιού όπου είναι από τις σπάνιες φορές που ο Blacκmore φαίνεται να χαμογελάει.Το φθινόπωρο που μας έρχεται οι Europe θα παίξουν για πρώτη φορά στο Royal Albert Hall και οι οπαδοί τους ήδη καταστρώνουν σχέδια για να το γεμίσουν.
Ο Joey είναι μόνιμος κάτοικος Λονδίνου για πολλά χρόνια τώρα.Εκεί βρήκε την ηρεμία και την καινούρια αρχή που χρειαζόταν μετά την τρέλα της δεκαετίας του 80 και τη διάλυση της μπάντας.Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του Lisa και έφτιαξαν την οικογένεια τους.Η πόλη έχει γίνει πλέον το σπίτι του αν και τα καλοκαίρια επισκέπτεται οικογενειακώς τη Σουηδία και κρατά επαφή με φίλους και συγγενείς.Από την πρώτη εκείνη φορά που ανέβηκε στη σκηνή του Hammersmith μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει για εκείνον.H εμπειρία τον έχει κάνει να νιώθει πιο ήρεμος και σίγουρος πάνω στη σκηνή.Πλέον δεν έχει να κάνει δεκάδες συνεντεύξεις,φωτογραφήσεις και εμφανίσεις πριν από μια συναυλία όπως παλιά κι έτσι απολαμβάνει πολύ περισσότερο κάθε ζωντανή εμφάνιση.Φυσική εξέλιξη θεωρεί και το ότι οι Europe σήμερα μπορούν να μιλούν μέσα από τα τραγούδια τους για ιστορία ή πολιτική κάτι που και οι ίδιοι πιθανόν δεν φαντάζονταν 30 χρόνια πριν.Oι γονείς του είχαν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις κι έτσι εκείνος έμαθε να ακούει όλες τις πλευρές αλλά όσο κι αν τον ενδιέφερε η πολιτική δεν πίστευε ότι έχει θέση στη ροκ μουσική.Όμως οι σκέψεις του για όσα συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα δεν γινόταν να μην περάσουν σε ένα βαθμό και στα τραγούδια του.Σε αυτά τα θέματα δεν δίστασε να ζητήσει τη βοήθεια ενός καθηγητή ιστορίας αλλά και κάποιων έμπειρων Βρετανών στιχουργών όπως ο Chris Difford.Μπορεί παλιότερα να επέμενε να γράφει μόνος του του στίχους πλέον όμως προτιμά να διευρύνει τα θέματα του μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
 |
| photo by Brian Cannon |
Όπως είπαμε και στην αρχή η ιστορία μας βασίστηκε στη συνέντευξη που έδωσε ο Joey Tempest στον Carl Linnaeus για το Sweden Rock Macazine.Για όσους δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν ή να διαβάσουν το περιοδικό μια ομάδα πιστών φίλων της μπάντας μπήκε στη διαδικασία να μεταφράσει το κείμενο στα αγγλικά έτσι ώστε να είναι προσβάσιμο σε πολύ περισσότερους.Τα αποτελέσματα της πολύ ωραίας αυτής προσπάθειας με όλες τις λεπτομέρειας της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης αλλά και τις φωτογραφίες της Linda Akerberg που τη συνόδευαν μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε εδώ.Κι αν κάποια στιγμή βρεθείτε στο Λονδίνο εκτός από τις κλασικές βόλτες σας προτείνουμε να ακολουθήσετε τα βήματα του Joey και τον Europe.Με την ευχή φυσικά να καταλήξετε στο Royal Albert Hall ή όποιον άλλο χώρο παίζουν και να τους δείτε ζωντανά από κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου