Για το παρελθόν,το παρόν αλλά και το μέλλον των Europe μίλησε ο Joey Tempest στον Tom Cridland για το Greatest Music Of All Time μια σειρά από συνεντεύξεις καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο και όλα τα είδη μουσικής που έχουν αφήσει το ίχνος τους στη σύγχρονη μουσική κουλτούρα. Κι όπως αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά όσες φορές κι αν έχουμε ακούσει την ιστορία τελικά πάντα ανακαλύπτουμε κάποια καινούρια πτυχή της.
H συζήτηση ξεκινάει από την εξέλιξη του Joey σαν τραγουδιστής.Όπως διαπιστώνουν και οι συνεργάτες του που τον γνωρίζουν από παλιά η φωνή του έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια όμως ακόμα κρατάει καλά.Συζητώντας και με άλλους τραγουδιστές έχει καταλήξει πως ο καλύτερος τρόπος για να συντηρεί τη φωνή του είναι ο καλός ύπνος και το μέτρο στο αλκοόλ και όταν δυσκολεύουν τα πράγματα κάποιες φωνητικές ασκήσεις,λίγη κορτιζόνη,ένα ζεστό ρόφημα και φυσικά λίγη βοήθεια από τους φίλους του στις ζωντανές εμφανίσεις (αν και τα φωνητικά στα τραγούδια των Europe βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στον τραγουδιστή που πρέπει να είναι πάντα σε φόρμα).
H μεγάλη αγάπη του Joey όμως παραμένει το να γράφει δικά του τραγούδια κάτι που ξεκίνησε να κάνει από πολύ μικρή ηλικία όταν μάθαινε να παίζει πιάνο και κιθάρα ακούγοντας μουσική από το ραδιόφωνο.Δεν είχε σκοπό να γίνει βιρτουόζος σε κάποιο όργανο αλλά να μπορέσει να γράφει μόνος του τραγούδια.Όταν ως έφηβοι συναντήθηκαν με τον John Norum και έφτιαξαν τη μπάντα τους εκείνος τον ενθάρρυνε να γράφει τη δική του μουσική κι αυτό είναι κάτι που ο Joey πάντα θα χρωστάει στο φίλο του.Στα πρώτα τους βήματα φυσικά έπαιζαν τραγούδια άλλων και έκαναν ατελείωτες πρόβες προκειμένου να μάθουν καλά τα μουσικά τους όργανα.Αυτό που ένωνε την παρέα ήταν τα κοινά ακούσματα -μαζεύονταν όλοι στο σπίτι που έλειπαν οι γονείς και διασκέδαζαν πίνοντας κι ακούγοντας μουσική.
Μια από τις μπάντες που άκουγαν εκείνη την εποχή ήταν σίγουρα οι Deep Purple που είναι μια από τις κυριότερες επιρροές για τους Europe-από τον δίσκο τους Made In Europe πήραν και την ιδέα για το όνομά τους αφού το αρχικό τους όνομα Force τους φαινόταν κάπως ...πολυφορεμένο.Όπως λέει ο Joey μια καλή μπάντα μπορεί να υποστηρίξει οποιοδήποτε όνομα,στην αντίθετη περίπτωση όμως μόνο το όνομα -όσο καλό κι αν είναι -δεν μπορεί να βοηθήσει.
Το ουσιαστικό ξεκίνημα για την μπάντα ήταν εκείνος ο μουσικός διαγωνισμός στη Σουηδία στον οποίο δεν είχαν καν δηλώσει οι ίδιοι συμμετοχή αλλά κάποιος τρίτος.Διαγωνίστηκαν περίπου ογδόντα μπάντες που έπαιζαν σε διάφορους χώρους μπροστά σε κοινό που κάθε φορά ψήφιζε.Η παρέα από τα προάστια έφτασε στον τελικό και κέρδισε τελικά το πρώτο βραβείο που ήταν ένα δισκογραφικό συμβόλαιο.Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1983 μια χρόνια που τα πράγματα είχαν ήδη αρχίσει να κινούνται στη σκηνή της πιο βαριάς ροκ μουσικής στη Βρετανία και άρεσε στη νεολαία ενώ το τραγούδι Seven Doors Hotel τους έκανε γνωστούς μέχρι την Ιαπωνία.To δεύτερο άλμπουμ τους ηχογραφήθηκε κάτω από περίεργες συνθήκες λόγω έλλειψης χρημάτων στο στούντιο των ABBA και τότε ήταν που τράβηξαν την προσοχή μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας κυρίως με το τραγούδι Open Your Heart ενώ ξεχώρισε ακόμα το Scream Of Anger-για εντελώς διαφορετικούς λόγους.Κάπως έτσι άρχισε να στρώνεται ο δρόμος για το τρίτο τους άλμπουμ στο οποίο συνεργάστηκαν με τον παραγωγό των Journey,Kevin Elson.Εκείνος αφού πέρασε λίγο χρόνο μαζί τους στη Στοκχόλμη, επέλεξε η ηχογράφηση να γίνει στη Ζυρίχη σε ένα κάπως απομονωμένο στούντιο που θα μπορούσαν να μένουν και μέσα για να μπορεί να κρατάει τους ζωηρούς νεαρούς Σουηδούς κάπως ...μαζεμένους.
To Final Countdown ήταν αυτό που χάρισε παγκόσμια επιτυχία στους Europe αλλά και ένα τραγούδι που όλοι έχουν ακούσει,πολλοί χωρίς απαραίτητα να ξέρουν και τη μπάντα.Ο Joey μιλάει για τη σχέση του με το κομμάτι που ξεκινάει πολύ πριν το γνωρίσουμε εμείς,όταν είχε την πρώτη ιδέα και έκανε τις πρώτες προσπάθειες για να το γράψει.'Ηταν η εποχή που τα keyboards έκαναν την εμφάνιση τους στη ροκ μουσική και εκείνος σαν συνθέτης ήθελε να πειραματιστεί με αυτό το όργανο.Κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα για την διάσημη πλέον μελωδία του τραγουδιού.Μόνο που τότε όπως παραδέχεται και ο ίδιος δεν ήταν αρκετά καλός για να την ολοκληρώσει κι έτσι την άφησε προσωρινά στην άκρη.Λίγα χρόνια αργότερα και μετά από την παρότρυνση των άλλων μελών της μπάντας άρχισε να δουλεύει πάλι πάνω στο κομμάτι βασισμένος στις τότε επιρροές του-τη βρετανική hard rock σκηνή για τη μουσική και το ρυθμό,το Spsce Oddity του David Bowie για τους στίχους.Έτσι δημιουργήθηκε ένα τραγούδι πολύ διαφορετικό από ότι είχαν κάνει μέχρι τότε και ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερο.O Joey πάντα πίστευε σε αυτό και όπως όλα τα τραγούδια του είναι κομμάτι του εαυτού του.Από εκείνον το δίσκο ξεχωρίζει ακόμα τα Heart Of Stone,Ninja και Time Has Come.Μπορεί πια να μην νιώθει την ανάγκη να ακούσει τις επιτυχίες εκείνης της εποχής στο σπίτι του,αυτό όμως αλλάζει όταν η μπάντα τα παίζει ζωντανά στη σκηνή αφού η επαφή τους με το κοινό τους δίνει νόημα και μια εντελώς διαφορετική ενέργεια.
Εκτός όμως από τα live o ήχος της δεκαετίας του 80 δεν έχει πια θέση στη μουσική των Europe.Όταν ξαναβρέθηκαν μαζί το 2004 ήθελαν να ξεφύγουν από αυτό-χαρακτηριστικό παράδειγμα η ακουστική διασκευή του Carrie που έπαιζαν για κάποια χρόνια στις συναυλίες τους,κάτι που "αποκάλυψε" ακόμα περισσότερο τη δύναμη της μελωδίας του τραγουδιού.Ο Joey μας δίνει και κάποιες νέες πληροφορίες για το κομμάτι όπως ότι η ιδέα για τον τίτλο ήλθε μεν από την ομώνυμη ταινία αλλά απλά και μόνο επειδή είναι μια εύηχη λέξη για να τραγουδήσεις αλλά και πως υπάρχει σουηδικό γυναικείο συγκρότημα που έχει διασκευάσει το Carrie ως ... "Gary".Η στιγμή που άφησαν οριστικά πίσω τους εκείνον τον ήχο ήταν στη διάρκεια των ηχογραφήσεων του Bag Of Bones.Η ουσία για εκείνους βρίσκεται στο να προχωρούν μπροστά κυρίως όταν δημιουργούν στο στούντιο.Γι'αυτό το λόγο επιλέγουν τους καλύτερους παραγωγούς και έχουν μάθει πολλά για τις τεχνικές ηχογράφησης προκειμένου να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.Όσο για τα keyboards,πλέον χρησιμοποιούν κυρίως Melotron,Hammond ή πιάνο που παραπέμπουν στον ήχο των δεκαετιών του 60 και 70 και ταιριάζουν περισσότερο στην σύγχρονη μουσική της μπάντας.
Oι Europe σήμερα βρίσκονται σε ένα καλό σημείο.Έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ μετά την επανένωση τους από όπου έχουν ξεχωρίσει πολλά καλά τραγούδια όπως το Walk The Earth,το War Of Kings,το Last Look At Eden ή το Firebox που έχουν βρει τη θέση τους στις-πολλές κάθε χρόνο-συναυλίες τους.Έτσι θέλουν να συνεχίσου και στο μέλλον,να κάνουν περιοδείες,να ετοιμάσουν ένα καινούριο άλμπουμ (σε συνεργασία με τον Dave Cobb αν είναι δυνατό) ενώ ο Joey αναφέρεται και στην πιθανότητα μιας ταινίας σχετικά με τη μπάντα αφού υπάρχει πολύ υλικό,τόσο από τα πρώιμα χρόνια της μπάντας και το ξεκίνημα τους στο Upplands Vasby,όσο και για την πρόσφατη ιστορία τους και το πως κατάφεραν να επιστρέψουν στα πράγματα και να επιβιώσουν στην -εντελώς διαφορετική πια- μουσική βιομηχανία.
Αν και αυτό το χρονικό διάστημα είναι δύσκολο να κάνει κανείς σχέδια,ελπίζουμε και περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε όλα τα πλάνα που έχουν στα σκαριά -συναυλίες ,νέο δίσκο και φυσικά την περίφημη ταινία για την οποία η κουβέντα έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια-να πραγματοποιούνται.Μέχρι τότε δεν ξεχνάμε την πραγματικότητα και την ευγενική και διακριτική προσπάθεια της μπάντας να βοηθήσει μέσω της οργάνωσης Γιατροί Χωρίς Σύνορα.
Απολαμβάνουμε και μοιραζόμαστε Walk The Earth.Δεν κοστίζει,βοηθάει.
