Tέσσερεις μόλις μήνες έχουν περάσει από την κυκλοφορία του War Of Kings και αφού οι Europe φρόντισαν να ταξιδέψουν τα τραγούδια του στην Αγγλία,την Αμερική και από το τέλος του Μάη σε αρκετές ακόμα χώρες της Ευρώπης ,ήρθε η ώρα να τα παρουσιάσουν ζωντανά και στην πατρίδα τους τη Σουηδία.Το σουηδικό κοινό τους περιμένει πως και πως ,όπως άλλωστε δείχνει και η προπώληση των εισητηρίων ακόμα και για τις εμφανίσεις τους τον Σεπτέμβριο όπως αυτή στο KB του Malmo που είναι ήδη sold out.Το ίδιο έγινε και το βράδυ του Σαββάτου ,την τρίτη μέρα του Toreboda Festival,όπου η μπάντα εμφανίστηκε για πρώτη φορά φέτος στα πάτρια εδάφη.
Η Toreboda είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη 300 χιλιόμετρα περίπου δυτικά της Στοκχόλμης στα μισά περίπου της διαδρομής για το Γκέτεμποργκ.Η διαδρομή διαρκεί λίγο παραπάνω από τρεις ώρες μπορεί ανέτα κανείς όμως να την κάνει και τέσσερεις αν αποφασίσει να το πάει χαλαρά και να απολάύσει τα όμορφα τοπία της σουηδικής εξοχής και τον υπέροχο καιρό που προσφέρει το φετινό μέχρι στιγμής ασυνήθιστα αλλά ευχάριστα ζεστό καλοκαίρι.Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι το περίφημο Gota Canal που τη διαπερνά ενώ απο το 2000 και μετά κάθε τρία χρόνια η ηρεμία της αναστατώνεται από τη διοργάνωση του τοπικού μουσικού φεστιβάλ που συγκεντρώνει πολλούς γνωστούς Σουηδούς και όχι μόνο καλλιτέχνες αλλά και διαρκώς αυξανόμενους θεατές.Το 2012 στις τρεις μέρες της διάρκειάς του είχε καταφέρει να συγκεντώσει 43000 θεατές ενώ φέτος στην έκτη διοργάνωση του ξεπέρασε για μια ακόμα φορά το ...ατομικό του ρεκόρ με 45000.
Tα δύο πιο ενδιαφέροντα ονόματα με διεθνή απήχηση του φετινού φεστιβάλ ήταν οι Twisted Sister που εμφανίστηκαν την πρώτη μέρα του φεστιβάλ και φυσικά οι Europe που έκλεισαν τις εκδηλώσεις του το βράδυ του Σαββάτου (για την ακρίβεια τις πρώτες ώρες της Κυριακής αφού ανέβηκαν στη σκηνή τα μεσάνυχτα) μπροστά από 16000 θεατές.Τις συναυλίες της τρίτης μέρας στην κεντρική σκηνή άνοιξε ο Kalle Moraeus γνωστός και από την τηλεοπτική του εκπομπή στην οποία τον Σεπτέμβρη του 2012 είχε φιλοξενήσει τους Europe και είχε παίξει μαζί τους ενώ οι εμφανίσεις στη Βόρεια Σκηνή του φεστιβάλ είχαν ξεκινήσει από νωρίς το μεσημέρι.Τη βραδιά εκεί έκλεισαν γύρω στις 11 οι Η.Ε.Α.Τ. με το πάντα αξιοπρεπές και δυναμικό live τους.Τα μεσάνυχτα όμως,δηλαδή η ώρα των Europe πλησίαζαν και το κοινό άρχισε να πυκνώνει μπροστά από την κεντρική σκηνή.Οι πρώτες σειρές φυσικά ήταν από νωρίς πιασμένες από τους πλέον πιστούς φίλους της μπάντας αλλά και οι κάθε ηλικίας groupies δίνουν το δικό τους χρώμα στο πάρτι που ετοιμάζεται να ξεκινήσει.
Eπιτέλους η μουσική ξεκινά με τις πρώτες νότες του War Of Kings που η ζωντανή εκτέλεσή του σου φέρνει στο μυαλό τη λέξη "ύμνος",να βάζουν το κοινό κατευθείαν στο κλίμα.Oι στροφές ανεβαίνουν με το Hole In My Pocket ενώ το Rock The Night και το Last Look At Eden αν και έρχονται κάπως νωρίς στο σετ δεν αφήνουν τους ρυθμούς να χαλαρώσουν.Ακολουθεί το Scream Of Anger που ακόμα και μετά από 30 χρόνια δεν έχει χάσει τίποτα από την αρχική ένταση και την ορμή του,απλά έχει τελειοποιηθεί-όπως άλλωστε και οι πέντε μουσικοί πάνω στη σκηνή.Μετά το Superstitious η ατμόσφαιρα αλλάζει για το πανέμορφο και μυστηριώδες Second Day και είναι εντυπωσιακό το πως η μπάντα περνάει από τους γρήγορους ροκ ρυθμούς στη διάθεση ενός τέτοιου κομματιού.Το ίδιο συμβαίνει και λίγο αργότερα αφού μετά το κλασικό Carrie,το Firebox και το Sign Of The Times έρχεται το υπέροχο Praise You και η εκπληκτική σκηνική απόδοσή του.Καμμία έκπτωση,καλύτερο ίσως και από το CD.Και αυτό το σόλο του Norum !Είναι πραγματική ευλογία να τον έχεις να παίζει εκεί μπροστά σου!Και ο Joey Tempest την ίδια στιγμή που αλωνίζει στη σκηνή σαν υπερκινητικό πιτσιρίκι είναι κι ένας άψογος ερμηνευτής με ένταση,συναίσθημα ή ό,τι άλλο απαιτεί κάθε τραγούδι.Το πάρτι όμως συνεχίζεται με το κάζι στο τέρμα και αγαπημένα τραγούδια από τα παλιά.Ready Or Not,Girl From Lebanon και Let The Good Times Rock,ένα τραγούδι που σίγουρα γράφτηκε για να παίζεται στα live.Λίγο πριν το ξεσηκωτικό φινάλε του Final Countdown ,η ακαταμάχητη δύναμη της απλότητας του καθαρόαιμου ροκ έκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από το Days Of Rock'n Roll.
Mπορεί τα εξίσου αγαπημένα τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας να ...αδικούνται λίγο προκειμένου να δοθεί χρόνος στην τελευταία δουλειά των Εurope,σίγουρα όμως τα κομμάτια αυτά αξίζουν κάθε λεπτό που τους δίνεται-δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Classic Rock συμπεριλαμβάνει το War Of Kings στα 25 καλύτερα άλμπουμ του πρώτου εξαμήνου για το 2015.Όσο για τα παλιότερα κομμάτια δε χάνουν ποτέ τη μαγεία τους,έχουν πάντα μια φρεσκάδα όταν ακούγονται ζωντανά και έχουν φυσικά την αγάπη του κοινού που ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό στο άκουσμά τους.Και στο κάτω κάτω όταν οι Europe είναι στη σκηνή και αρχίζει η μουσική ξέρεις πως ό,τι και να παίξουν θα το κάνουν τέλεια κι εσύ θα περάσεις καλά.
Πολλές φορές αναφερόμαστε λίγο περισσότερο στον Joey Tempest,μιας και η σκηνική του παρουσία είναι πιο έντονη και προβάλλει την ουσία αυτής της μπάντας-το κέφι,την ενέργεια,τη χαρά του να μοιράζεσαι τη μουσική σου.Δεν ξεχνάμε όμως ποτέ πως αυτή η τόσο ξεχωριστή μπάντα και οι εκπληκτικές ζωντανές της εμφανίσεις είναι αποτέλεσμα της ομαδικής προσπάθειας πέντε κορυφαίων μουσικών.Ο John Norum πέρα από την εξαιρετική τεχνική ,νιώθεις πως βάζει την ψυχή του σε κάθε νότα,ο Ian Haugland δίνουν τον ρυθμό και την ένταση ενώ ο "άρχοντας των πλήκτρων" Mic Michaeli χρωματίζει και ενώνει τις μελωδίες με τις μουσικές κλωστές του.Όλοι τους σπουδαίοι,καλύτερα από τον καθένα μιλάει γι΄ αυτούς η μουσική τους.Και το κυριότερο,ξέρεις πως αυτοί οι τύποι δεν σε κοροϊδεύν,ξέρεις πως είναι εκεί πάνω γιατί το γουστάρουν ,το διασκεδάζουν και οι ίδιοι,το χαίρονται που παίζουν μουσική και τη μοιράζονται μαζί σου.
Μερικές πολύ όμορφες στιγμές της βραδιάς έχουν καταγράψει άνθρωποι που κάνουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά ,όπως ο γνωστός μας Petri Andersson
Eπιτέλους η μουσική ξεκινά με τις πρώτες νότες του War Of Kings που η ζωντανή εκτέλεσή του σου φέρνει στο μυαλό τη λέξη "ύμνος",να βάζουν το κοινό κατευθείαν στο κλίμα.Oι στροφές ανεβαίνουν με το Hole In My Pocket ενώ το Rock The Night και το Last Look At Eden αν και έρχονται κάπως νωρίς στο σετ δεν αφήνουν τους ρυθμούς να χαλαρώσουν.Ακολουθεί το Scream Of Anger που ακόμα και μετά από 30 χρόνια δεν έχει χάσει τίποτα από την αρχική ένταση και την ορμή του,απλά έχει τελειοποιηθεί-όπως άλλωστε και οι πέντε μουσικοί πάνω στη σκηνή.Μετά το Superstitious η ατμόσφαιρα αλλάζει για το πανέμορφο και μυστηριώδες Second Day και είναι εντυπωσιακό το πως η μπάντα περνάει από τους γρήγορους ροκ ρυθμούς στη διάθεση ενός τέτοιου κομματιού.Το ίδιο συμβαίνει και λίγο αργότερα αφού μετά το κλασικό Carrie,το Firebox και το Sign Of The Times έρχεται το υπέροχο Praise You και η εκπληκτική σκηνική απόδοσή του.Καμμία έκπτωση,καλύτερο ίσως και από το CD.Και αυτό το σόλο του Norum !Είναι πραγματική ευλογία να τον έχεις να παίζει εκεί μπροστά σου!Και ο Joey Tempest την ίδια στιγμή που αλωνίζει στη σκηνή σαν υπερκινητικό πιτσιρίκι είναι κι ένας άψογος ερμηνευτής με ένταση,συναίσθημα ή ό,τι άλλο απαιτεί κάθε τραγούδι.Το πάρτι όμως συνεχίζεται με το κάζι στο τέρμα και αγαπημένα τραγούδια από τα παλιά.Ready Or Not,Girl From Lebanon και Let The Good Times Rock,ένα τραγούδι που σίγουρα γράφτηκε για να παίζεται στα live.Λίγο πριν το ξεσηκωτικό φινάλε του Final Countdown ,η ακαταμάχητη δύναμη της απλότητας του καθαρόαιμου ροκ έκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από το Days Of Rock'n Roll.
Mπορεί τα εξίσου αγαπημένα τραγούδια της τελευταίας δεκαετίας να ...αδικούνται λίγο προκειμένου να δοθεί χρόνος στην τελευταία δουλειά των Εurope,σίγουρα όμως τα κομμάτια αυτά αξίζουν κάθε λεπτό που τους δίνεται-δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Classic Rock συμπεριλαμβάνει το War Of Kings στα 25 καλύτερα άλμπουμ του πρώτου εξαμήνου για το 2015.Όσο για τα παλιότερα κομμάτια δε χάνουν ποτέ τη μαγεία τους,έχουν πάντα μια φρεσκάδα όταν ακούγονται ζωντανά και έχουν φυσικά την αγάπη του κοινού που ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό στο άκουσμά τους.Και στο κάτω κάτω όταν οι Europe είναι στη σκηνή και αρχίζει η μουσική ξέρεις πως ό,τι και να παίξουν θα το κάνουν τέλεια κι εσύ θα περάσεις καλά.
Πολλές φορές αναφερόμαστε λίγο περισσότερο στον Joey Tempest,μιας και η σκηνική του παρουσία είναι πιο έντονη και προβάλλει την ουσία αυτής της μπάντας-το κέφι,την ενέργεια,τη χαρά του να μοιράζεσαι τη μουσική σου.Δεν ξεχνάμε όμως ποτέ πως αυτή η τόσο ξεχωριστή μπάντα και οι εκπληκτικές ζωντανές της εμφανίσεις είναι αποτέλεσμα της ομαδικής προσπάθειας πέντε κορυφαίων μουσικών.Ο John Norum πέρα από την εξαιρετική τεχνική ,νιώθεις πως βάζει την ψυχή του σε κάθε νότα,ο Ian Haugland δίνουν τον ρυθμό και την ένταση ενώ ο "άρχοντας των πλήκτρων" Mic Michaeli χρωματίζει και ενώνει τις μελωδίες με τις μουσικές κλωστές του.Όλοι τους σπουδαίοι,καλύτερα από τον καθένα μιλάει γι΄ αυτούς η μουσική τους.Και το κυριότερο,ξέρεις πως αυτοί οι τύποι δεν σε κοροϊδεύν,ξέρεις πως είναι εκεί πάνω γιατί το γουστάρουν ,το διασκεδάζουν και οι ίδιοι,το χαίρονται που παίζουν μουσική και τη μοιράζονται μαζί σου.
Μερικές πολύ όμορφες στιγμές της βραδιάς έχουν καταγράψει άνθρωποι που κάνουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά ,όπως ο γνωστός μας Petri Andersson
https://www.dropbox.com/sh/sduungxxjb5rlkb/AAAPXfQiwkcmh6N918czv12ja?dl=0
https://www.youtube.com/user/Annisson/videos
αλλά και ο Johan Carlen
http://www.mariestadstidningen.se/toreboda/2015/07/05/europe-forverkligade
Tελικά είναι πολύ δύσκολο να περιγράφεις την εμπειρία μιας συναυλίας των Europe.Καταλήγεις να λες πάρα πολλά και να νιώθεις ότι δεν έχεις πει τίποτα.Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν τελειώνει η μουσική και σβήνουν τα φώτα ,το συναίσθημα είναι απλά απερίγραπτο.Το μόνο που ξέρεις εκείνη τη στιγμή είναι πως θέλεις να το ξαναζήσεις.Ευτύχως η μπάντα θα επιστρέψει στη Σουηδία για δύο ακόμη φεστιβάλ στο τέλος του μήνα.Προς το παρόν η επόμενη αποστολή τους περιμένει στην Ολλανδία και το φεστιβάλ Bospop,την Κυριακή 12 του μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου