Mπορεί τα σχέδια των Europe για το 2016 να είναι πολλά ,πέρα όμως από αυτά σίγουρα μέσα στη χρονιά θα μιλήσουμε πολλές φορές για το The Final Countdown αφού συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία του τραγουδιού και στη συνέχεια του άλμπουμ που άλλαξε τις ζωές των πέντε πιτσιρικάδων από τα προάστια της Στοκχόλμης για πάντα κάνοντας τους παγκόσμια γνωστούς.Ήδη έχει ανακοινωθεί η σχετική επετειακή περιοδεία αλλά και η κυκλοφορία ενός συλλεκτικού 12ιντσου βινυλίου που θα περιλαμβάνει και μια νέα ηχογράφηση του κλασικού πια τραγουδιού. Δεν αποκλείεται βέβαια οι άτυποι εορτασμοί να αρχίσουν λίγο νωρίτερα αφού ανήμερα της 30ης επετείου από την κυκλοφορία του άλμπουμ δηλαδή στις 26 Μαϊου οι Europe θα βρίσκονται στην σουηδική πόλη Umea για το φεστιβάλ U-Rock.
Ποιός να φανταζόταν άραγε την εξέλιξη της ιστορίας όταν αρκετά χρόνια πριν ηχογραφηθεί το τραγούδι ο μουσικά ανήσυχος και επίμονος νεαρός Joey Tempest έκανε στενό μαρκάρισμα σε έναν άλλο νεαρό μουσικό στην περιοχή που ασχολιόταν με τα keyboards για να του δανείσει ένα από αυτά προκειμένου να πειραματιστεί με τον ήχο του.Ο νεαρός με τα keyboards ,δηλαδή ο Mic Michaeli, τελικά ενέδωσε στις πιέσεις και από τους πειραματισμούς του Tempest προέκυψε ένα μουσικό κομμάτι που εκείνη την εποχή δεν ήξερε τι ακριβώς να κάνει,κράτησε όμως την ιδέα του για την ...κατάλληλη στιγμή,όταν δηλαδή θα γινόταν η εισαγωγή του πιο πετυχημένου τραγουδιού της καριέρας και μια από τις πιο αναγνωρίσιμες στην ιστορία της ροκ μουσικής.
Λίγα χρόνια αργότερα ο μύθος θέλει τους Europe που είχαν αρχίσει να κάνουν όνομα στη Σουηδία να δίνουν το κομμάτι σε μια μεγάλη ντισκοτέκ της Στοκχόλμης ονόματι Galaxy για να υποδέχεται τους πολυπληθείς θαμώνες κάθε φορά που άνοιγε τις πόρτες της.Όταν τα μέλη της μπάντας βρέθηκαν εκεί και το άκουσαν ο John Leven έριξε στο τραπέζι την ιδέα να το χρησιμοποιήσουν σε ένα δικό τους τραγούδι.O Joey Tempest ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο demo του τραγουδιού έχοντας παράλληλα στο μυαλό του την ιδέα να περιγράψει ένα δικό του διαστημικό ταξίδι εμπνευσμένος από τον David Bowie και το Space Oddity.Όταν παρουσίασε τη μουσική και στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα.Το κομμάτι είχε πράγματι κάτι ξεχωριστό ,ταίριαζε όμως σε μια ροκ μπάντα όπως οι Europe?
Oι Europe μπήκαν στο στούντιο Powerplay στη Ζυρίχη για να ηχογραφήσουν το τρίτο άλμπουμ τους με την καθοδήγηση του Αμερικανού παραγωγού Kevin Elsson έχοντας αποφασίσει να συμπεριλάβουν και το τραγούδι με την παράξενη ,ανεβαστική μελωδία,όχι γιατί πίστευαν πως θα γινόταν επιτυχία αλλά περισσότερο γιατί το θεωρούσαν ιδανικό για να ανοίγει δυναμικά τις συναυλίες τους.Η ηχογράφηση του αποδείχτηκε αρκετά ζόρικη υπόθεση αφού δεν μπορούσαν να το"στρώσουν" με τίποτα με αποτέλεσμα να το αποκαλούν The Final Breakdown ενώ υπήρξαν και στιγμές που σκέφτηκαν ακόμα και να το παρατήσουν.Ακόμα όμως κι όταν όλα αυτά ξεπεράστηκαν και το μουσικό μέρος του ήταν έτοιμο ,το τραγούδι είχε μείνει χωρίς φωνή αφού κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Joey Tempest αντιμετώπισε σοβαρά φωνητικά προβλήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τραγουδήσει.Τελικά τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στη Στοκχόλμη και το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1986 με b-side το On Broken Wings.
Kάπως έτσι ξεκίνησε η ξέφρενη πορεία αυτού του τραγουδιού που χτύπησε κορυφή στις λίστες επιτυχιών σε 25 χώρες ,παιζόταν μανιωδώς στα ραδιόφωνα και τα κλαμπ όλου του κόσμου και άνοιξε το δρόμο για την εξίσου μεγάλη επιτυχία του ομότιτλου άλμπουμ που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα.Το κομμάτι φυσικά συνοδευόταν από το απαραίτητο βίντεο κλιπ που γυρίστηκε στις 25 και 26 Μαίου ,ανήμερα δηλαδή της κυκλοφορίας του άλμπουμ στην πόλη Solna στη Σουηδία όπου οι Europe έδωσαν τις δυο τελευταίες συναυλίες του πρώτου μέρους της περιοδείας τους,οι οποίες μαγνητοσκοπήθηκαν και από τη σουηδική τηλεόραση.Ο σκηνοθέτης Nick Morris κατέγραψε μέσα στα 5 περίπου λεπτά που διαρκεί το τραγούδι την ατμόσφαιρα των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας την στιγμή που όλα άρχιζαν.Το βίντεο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις συναυλίες και το sound check αλλά και πλάνα της γύρω περιοχής τραβηγμένα από ελικόπτερο.Λέγεται μάλιστα πως σκηνοθέτης και συνεργείο έκαναν στάση με το ελικόπτερο σε πλατεία της πόλης για ...καφέ.Έγινε ένα από τα πιο πολυπαιγμένα μουσικά βίντεο στο MTV εκείνη την εποχή και σίγουρα το αποτέλεσμα σε αυτό το δεύτερο βίντεο κλιπ ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της πρώτης ...αξέχαστης απόπειρας του Ιn The Future To Come.
Σύντομα όλοι άκουγαν το Final Countdown.Και εμείς τα "μεταλλάκια" και οι φίλες και οι φίλοι που μέχρι λίγο πριν άκουγαν μόνο ποπ.Το τραγούδι έγινε "μόδα",το ίδιο και οι Europe που απέκτησαν μια "ταμπέλα" που στην ουσία δεν τους αντιπροσώπευε.Όταν η μόδα άρχισε να περνάει πολλοί δεν έκαναν τον κόπο να δουν τι υπήρχε πέρα από αυτή την ταμπέλα και τους γύρισαν την πλάτη.Το τραγούδι έχει κατα καιρούς εισπράξει πολύ περισσότερα αρνητικά σχόλια από όσα αξίζει ,το γεγονός όμως ότι ακούγεται ακόμα μέχρι σήμερα και χτυπάει πρωτιές τρεις δεκαετίες μετά πιστεύουμε σημαίνει πολλά.
Έχει ακουστεί σε τηλεοπτικές σειρές ,έχει μπει σε σάουντρακ ταινιών,σε διαφημίσεις και πολλών ειδών εκδηλώσεις φαίνεται όμως πως ταιριάζει καλύτερα σε ότι έχει να κάνει με τον αθλητισμό.Αυτό το ξέρουμε πολύ καλά κι εμείς εδώ στην Ελλάδα αφού ακολούθησε την εθνική μας ομάδα μπάσκετ βήμα βήμα μέχρι την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το καλοκαίρι του 87.Αυτός είναι ίσως κι ένας λόγος που το κρατάμε στην καρδιά και το μυαλό μας σαν εκείνο το πολύτιμο πρώτο τρόπαιο.
Το Final Countdown είναι επίσης ένα τραγούδι που πολλοί έχουν αποπειραθεί να διασκευάσουν πότε με καλές και πότε με κακές ...προθέσεις .Έτσι έχουμε ακούσει από συμφωνικές μέχρι metal και χορευτικές εκτελέσεις με όχι και τόσο πετυχημένα αποτελέσματα στην πλειοψηφία τους.Δεν ξέρουμε αν θα έχουμε ποτέ το ....ψυχικό σθένος να ασχοληθούμε με αυτές γι'αυτό και θα κρατήσουμε τις ακουστικές διασκευές που έχουμε ακούσει σε πολλές περιπτώσεις από τους ίδιους τους Europe με κορυφαία αυτών φυσικά την επίσημα καταγεγραμμένη από την συναυλία με τον τίτλο Almost Unplugged που δόθηκε τον Γενάρη του 2008 στο Nalen στη Στοκχόλμη.Μπόρει να περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον αυτή την καινούρια ηχογράφηση που θα κυκλοφορήσει σε ένα περίπου μήνα η UDR,πρέπει όμως να ομολογήσουμε πως την τελευταία δεκαετία μετά την επανένωση της μπάντας η έχουμε ....εθιστεί από την αρχή στο αγαπημένο τραγούδι όπως ακούγεται στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μια τέτοια εκδοχή του διάλεξαν και οι ίδιοι για την περίφημη διαφήμιση της Geico που έστειλε το Final Countdown στην κορυφή ενός αμερικάνικου chart σχεδόν 30 χρόνια μετά.
Από την εποχή του Final Countdown,πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι και για τους Europe αλλά και για εμάς,πάντα όμως θα αγαπάμε αυτό το τραγούδι για πολλούς και διάφορους λόγους.
Κυρίως γιατί χάρη σ'αυτό γνωρίσαμε αυτή τη μοναδική μπάντα που μέχρι σήμερα μας συντροφεύει,μας συγκινεί,μας ξεσηκώνει,μας εκπλήσσει,μας τρελαίνει με τις υπέροχες μουσικές της.
Γιατί άνοιξε τους ορίζοντες μας , έριξε τα "στεγανά" που είχαμε στο μυαλό μας για τη ροκ μουσική και μας έμαθε να βλέπομε και κυρίως να ακούμε τα πράγματα με μια άλλη προοπτική.
Φυσικά για "εκείνο το σόλο ρε φίλε!'
Γιατί ότι και να γίνει κάθε φορά που το ακούμε -ιδιαίτερα στο τέλος μιας συναυλίας-μας κάνει να νιώθουμε σαν να πήραμε το κύπελλο!
Αυτά!(προς το παρόν)
Oι Europe μπήκαν στο στούντιο Powerplay στη Ζυρίχη για να ηχογραφήσουν το τρίτο άλμπουμ τους με την καθοδήγηση του Αμερικανού παραγωγού Kevin Elsson έχοντας αποφασίσει να συμπεριλάβουν και το τραγούδι με την παράξενη ,ανεβαστική μελωδία,όχι γιατί πίστευαν πως θα γινόταν επιτυχία αλλά περισσότερο γιατί το θεωρούσαν ιδανικό για να ανοίγει δυναμικά τις συναυλίες τους.Η ηχογράφηση του αποδείχτηκε αρκετά ζόρικη υπόθεση αφού δεν μπορούσαν να το"στρώσουν" με τίποτα με αποτέλεσμα να το αποκαλούν The Final Breakdown ενώ υπήρξαν και στιγμές που σκέφτηκαν ακόμα και να το παρατήσουν.Ακόμα όμως κι όταν όλα αυτά ξεπεράστηκαν και το μουσικό μέρος του ήταν έτοιμο ,το τραγούδι είχε μείνει χωρίς φωνή αφού κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Joey Tempest αντιμετώπισε σοβαρά φωνητικά προβλήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τραγουδήσει.Τελικά τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στη Στοκχόλμη και το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1986 με b-side το On Broken Wings.
Kάπως έτσι ξεκίνησε η ξέφρενη πορεία αυτού του τραγουδιού που χτύπησε κορυφή στις λίστες επιτυχιών σε 25 χώρες ,παιζόταν μανιωδώς στα ραδιόφωνα και τα κλαμπ όλου του κόσμου και άνοιξε το δρόμο για την εξίσου μεγάλη επιτυχία του ομότιτλου άλμπουμ που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα.Το κομμάτι φυσικά συνοδευόταν από το απαραίτητο βίντεο κλιπ που γυρίστηκε στις 25 και 26 Μαίου ,ανήμερα δηλαδή της κυκλοφορίας του άλμπουμ στην πόλη Solna στη Σουηδία όπου οι Europe έδωσαν τις δυο τελευταίες συναυλίες του πρώτου μέρους της περιοδείας τους,οι οποίες μαγνητοσκοπήθηκαν και από τη σουηδική τηλεόραση.Ο σκηνοθέτης Nick Morris κατέγραψε μέσα στα 5 περίπου λεπτά που διαρκεί το τραγούδι την ατμόσφαιρα των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας την στιγμή που όλα άρχιζαν.Το βίντεο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις συναυλίες και το sound check αλλά και πλάνα της γύρω περιοχής τραβηγμένα από ελικόπτερο.Λέγεται μάλιστα πως σκηνοθέτης και συνεργείο έκαναν στάση με το ελικόπτερο σε πλατεία της πόλης για ...καφέ.Έγινε ένα από τα πιο πολυπαιγμένα μουσικά βίντεο στο MTV εκείνη την εποχή και σίγουρα το αποτέλεσμα σε αυτό το δεύτερο βίντεο κλιπ ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της πρώτης ...αξέχαστης απόπειρας του Ιn The Future To Come.
Σύντομα όλοι άκουγαν το Final Countdown.Και εμείς τα "μεταλλάκια" και οι φίλες και οι φίλοι που μέχρι λίγο πριν άκουγαν μόνο ποπ.Το τραγούδι έγινε "μόδα",το ίδιο και οι Europe που απέκτησαν μια "ταμπέλα" που στην ουσία δεν τους αντιπροσώπευε.Όταν η μόδα άρχισε να περνάει πολλοί δεν έκαναν τον κόπο να δουν τι υπήρχε πέρα από αυτή την ταμπέλα και τους γύρισαν την πλάτη.Το τραγούδι έχει κατα καιρούς εισπράξει πολύ περισσότερα αρνητικά σχόλια από όσα αξίζει ,το γεγονός όμως ότι ακούγεται ακόμα μέχρι σήμερα και χτυπάει πρωτιές τρεις δεκαετίες μετά πιστεύουμε σημαίνει πολλά.
Έχει ακουστεί σε τηλεοπτικές σειρές ,έχει μπει σε σάουντρακ ταινιών,σε διαφημίσεις και πολλών ειδών εκδηλώσεις φαίνεται όμως πως ταιριάζει καλύτερα σε ότι έχει να κάνει με τον αθλητισμό.Αυτό το ξέρουμε πολύ καλά κι εμείς εδώ στην Ελλάδα αφού ακολούθησε την εθνική μας ομάδα μπάσκετ βήμα βήμα μέχρι την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το καλοκαίρι του 87.Αυτός είναι ίσως κι ένας λόγος που το κρατάμε στην καρδιά και το μυαλό μας σαν εκείνο το πολύτιμο πρώτο τρόπαιο.
Το Final Countdown είναι επίσης ένα τραγούδι που πολλοί έχουν αποπειραθεί να διασκευάσουν πότε με καλές και πότε με κακές ...προθέσεις .Έτσι έχουμε ακούσει από συμφωνικές μέχρι metal και χορευτικές εκτελέσεις με όχι και τόσο πετυχημένα αποτελέσματα στην πλειοψηφία τους.Δεν ξέρουμε αν θα έχουμε ποτέ το ....ψυχικό σθένος να ασχοληθούμε με αυτές γι'αυτό και θα κρατήσουμε τις ακουστικές διασκευές που έχουμε ακούσει σε πολλές περιπτώσεις από τους ίδιους τους Europe με κορυφαία αυτών φυσικά την επίσημα καταγεγραμμένη από την συναυλία με τον τίτλο Almost Unplugged που δόθηκε τον Γενάρη του 2008 στο Nalen στη Στοκχόλμη.Μπόρει να περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον αυτή την καινούρια ηχογράφηση που θα κυκλοφορήσει σε ένα περίπου μήνα η UDR,πρέπει όμως να ομολογήσουμε πως την τελευταία δεκαετία μετά την επανένωση της μπάντας η έχουμε ....εθιστεί από την αρχή στο αγαπημένο τραγούδι όπως ακούγεται στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μια τέτοια εκδοχή του διάλεξαν και οι ίδιοι για την περίφημη διαφήμιση της Geico που έστειλε το Final Countdown στην κορυφή ενός αμερικάνικου chart σχεδόν 30 χρόνια μετά.
Από την εποχή του Final Countdown,πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι και για τους Europe αλλά και για εμάς,πάντα όμως θα αγαπάμε αυτό το τραγούδι για πολλούς και διάφορους λόγους.
Κυρίως γιατί χάρη σ'αυτό γνωρίσαμε αυτή τη μοναδική μπάντα που μέχρι σήμερα μας συντροφεύει,μας συγκινεί,μας ξεσηκώνει,μας εκπλήσσει,μας τρελαίνει με τις υπέροχες μουσικές της.
Γιατί άνοιξε τους ορίζοντες μας , έριξε τα "στεγανά" που είχαμε στο μυαλό μας για τη ροκ μουσική και μας έμαθε να βλέπομε και κυρίως να ακούμε τα πράγματα με μια άλλη προοπτική.
Φυσικά για "εκείνο το σόλο ρε φίλε!'
Γιατί ότι και να γίνει κάθε φορά που το ακούμε -ιδιαίτερα στο τέλος μιας συναυλίας-μας κάνει να νιώθουμε σαν να πήραμε το κύπελλο!
Αυτά!(προς το παρόν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου